Nedir farklılığımın çaresi?

Ethal dedi:

Çiçeği burnunda bir ergenim fakat kişiliğim bana bile tuhaf geliyor. Kendimi hiç genç gibi hissetmiyorum. Artık bana insanların "olgun" ya da "sakin" demesi bile beni rahatsız etmeye başladı. Sürekli aile problemlerini düşünüyorum. Çoğu kişinin aksine kendi geleceğim değil insanlığın geleceği hakkında endişeyle kafa patlatıyorum. Bunlar iyice içime kapanmama sebep oldu. Odamdan çıkmıyorum, ölü gibi hareket ediyorum ve ders çalışasım gelmiyor. Hayatım boyunca ortlamam 90'ın altına düşmedi fakat akademik başarı beni mutlu etmiyor. Yaşıtlarım gibi zevklerim, hobilerim yok. Saçım emo ve sırf bu yüzden herkes bana anlamsız, dışlayıcı gözlerle bakıyor. Sormayı akıl edenlere bu saçın içime kapandıktan sonra bu hale geldiğini anlatıyorum, beraber dertleşe dertleşe vakit geçiriyoruz. Futbol, basketbol, voleybol, kafelere gitmek, arkadaşlarla dışarıda takılmak, kız arkadaşının olması gibi kavramlar bana çok uzak. Hayatımda hiç sinemaya gitmedim. Neredeyse bir gencin yaptığı hiçbir şeyi yapmıyorum. En azından çevremdeki gençlerin diyelim.

Ciddi ciddi İngilizce, felsefe ve yazarlık ile ilgilenen kaç ergen gördünüz sorarım size. İngilizce gerçekten güzel. Hem keyif alıyorum hem çevremdekiler destekliyor, beğeniyorlar aksanımı. Ama diğer ikisi farklı. Yazı yazarsın "eee, aynen sen devam et", felsefe hakkında konuşursun "ya felsefe ne, çok boşsun". Normalde kendimle son derece barışık bir insanımdır ama son zamanlarda cidden bende bir tuhaflık olduğunu düşünüyorum. Ve yine gecenin bir saatinde düşünürken siz değerli forum üyelerine danışmaya geldim. Siz bunları yaşadınız mı? Tavsiyeleriniz neler?

Genişletmek için tıkla...

AsLegolas dedi:

Herkes aynı olacak diye bir şey yok. Diğer insanlar belki içinde çok farklı şeyler yaşıyordur ama bizim haberimiz yok.

Genişletmek için tıkla...

Shimada Sensei dedi:

Türkiye'de bırak felsefeyi okuduğunu bile anlamıyor çoğu genç. Anlamadığı her şeye "boş, gereksiz, saçma" diyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Ethal dedi:

Çiçeği burnunda bir ergenim fakat kişiliğim bana bile tuhaf geliyor. Kendimi hiç genç gibi hissetmiyorum. Artık bana insanların "olgun" ya da "sakin" demesi bile beni rahatsız etmeye başladı. Sürekli aile problemlerini düşünüyorum. Çoğu kişinin aksine kendi geleceğim değil insanlığın geleceği hakkında endişeyle kafa patlatıyorum. Bunlar iyice içime kapanmama sebep oldu. Odamdan çıkmıyorum, ölü gibi hareket ediyorum ve ders çalışasım gelmiyor. Hayatım boyunca ortlamam 90'ın altına düşmedi fakat akademik başarı beni mutlu etmiyor. Yaşıtlarım gibi zevklerim, hobilerim yok. Saçım emo ve sırf bu yüzden herkes bana anlamsız, dışlayıcı gözlerle bakıyor. Sormayı akıl edenlere bu saçın içime kapandıktan sonra bu hale geldiğini anlatıyorum, beraber dertleşe dertleşe vakit geçiriyoruz. Futbol, basketbol, voleybol, kafelere gitmek, arkadaşlarla dışarıda takılmak, kız arkadaşının olması gibi kavramlar bana çok uzak. Hayatımda hiç sinemaya gitmedim. Neredeyse bir gencin yaptığı hiçbir şeyi yapmıyorum. En azından çevremdeki gençlerin diyelim.

Ciddi ciddi İngilizce, felsefe ve yazarlık ile ilgilenen kaç ergen gördünüz sorarım size. İngilizce gerçekten güzel. Hem keyif alıyorum hem çevremdekiler destekliyor, beğeniyorlar aksanımı. Ama diğer ikisi farklı. Yazı yazarsın "eee, aynen sen devam et", felsefe hakkında konuşursun "ya felsefe ne, çok boşsun". Normalde kendimle son derece barışık bir insanımdır ama son zamanlarda cidden bende bir tuhaflık olduğunu düşünüyorum. Ve yine gecenin bir saatinde düşünürken siz değerli forum üyelerine danışmaya geldim. Siz bunları yaşadınız mı? Tavsiyeleriniz neler?

Genişletmek için tıkla...

Ethal dedi:

Fakat onlar sevmediği, anlamadığı şeye saygı da duyamıyor

Genişletmek için tıkla...