Okulda kendini yalnız hissetmek

Jasanayaka dedi:

Merhaba arkadaşlar, son zamanlarda yaşadığım psikolojik bir sorunum var. 11. sınıfım, 3 yıldır sınıf arkadaşlarımla beraberim. Sınıfımız bol gruplu, grupların birbirinden adeta nefret ettiği, arkalarından salladığı bir ortam. Ben de 7 kişilik erkek grubuna dahilim diyebilirim. 9. sınıfta ve 10. sınıfın 1. döneminde ben dahil 3 kişi full beraberdik. Daha sonra oturma planı değişince işler de değişti. O iki arkadaşla eski samimiyetim kalmadı, onların 3. kişisi başkası oldu. Ben de farklı 2 kişi ile takılmaya başladım, onlarla daha da samimi oldum. Son zamanlarda, özellikle birkaç haftadır kendimi yalnız hissediyorum. 7 kişilik grubuz, herkes birbirini seviyor (en azından dışarıdan öyle gözüküyor.) teneffüslerde basketboldur, futboldur her şeyimiz 7 kişi fakat ben kendimi sanki grubun 7. son kişisiymişim gibi hissediyorum, bizim üçlünün de 3. kişisiymişim gibi. Sonradan takılmaya başladığım 2 kişi dedim, kendi aralarında oldukça samimiler, yer yer bana bile sormadan kalkıp dışarı çıkıyorlar, kalan 4 kişi de full beraber, bendeniz 7. kişi ise grubun sınıfta kalan tek elemanı olarak teneffüslerde oturuyorum, telefona vs. bakıyorum. Oturma planında da arka sol dörtlü ve orta son ikili olmak üzere toplam 6 kişi, ben de sol tarafın arkadan 3. sırasındayım. Yanımda yatılı bir arkadaş var, ama kendini zaten bizim grupta görmüyor, olmak istemiyor da. O arka altılıda hep muhabbet dönerken ben bi' tık önde olduğumdan herhalde, muhabbete uzak kalıyorum vs. O kadar yazdım basket futbol 7 kişisiniz ne yalnızlığı diyebilirsiniz ama bu grubun 7. kişisi olmak üzüyor beni, yalnız hissediyorum bu yüzden. Cuma günleri okuldan sonra genelde yemek yenir, o dörtlü kendisi çıkar, arada bizi (2+1'i) davet ederler. O dörtlünün kendi Whatsapp grupları var, benim takıldığım 3'lü (ben dahil 2+1) Whatsapp grubumuz var ama daha çok o ikisi özelden yazışır, gruba ben mesaj atarım. Cevap vermedikleri olur vs. Sağlıklı bir iletişimimiz yok yani. Bazen diyorum aslında tek takılmak daha iyi falan ama bazen de kendimi dışlanmış hissediyorum. Sınıfta zaten yeterince gruplaşma olduğundan diğer gruplarla pek samimi değilim, merhaba günaydın o kadar. Diğer insanların düşüncelerini pek önemsemem diye düşünür, öyle söylerim herkese fakat iş gerçeğe bindiğinde bir baskı oluyor üzerimde, yanımda birisi yada birileri olmayınca hissediyorum bu baskıyı. Sanki herkes "Aaa elemana bak tek başına takılıyor" diye düşünüyormuş gibi geliyor. Okul hayatım dışında böyle bir sıkıntım yok. Ailemle aram iyi, kuzenimle hep buluşup dışarı çıkarız, hatta kuzenimin arkadaşlarıyla iken böyle şeyler hissetmiyorum. Ergenliğin de zirvede olduğu bir dönem, böyle şeyler hissetmem normal diye düşünüyorum ama bir yandan da 11. sınıf olduğum, arkadaşlarımla olan ilişkilerimin zirvede olması gereken bir senede olduğumu düşünüyorum. Seneye zaten dershanesi o, bu derken pek vaktimiz olmayacak.
Evet uzun uzun yazdım, yardımcı olabilecek siz sevgili Technopat ailesinden yorumlarınızı bekliyorum, sağ olun

Genişletmek için tıkla...

Jasanayaka dedi:

Merhaba arkadaşlar, son zamanlarda yaşadığım psikolojik bir sorunum var. 11. sınıfım, 3 yıldır sınıf arkadaşlarımla beraberim. Sınıfımız bol gruplu, grupların birbirinden adeta nefret ettiği, arkalarından salladığı bir ortam. Ben de 7 kişilik erkek grubuna dahilim diyebilirim. 9. sınıfta ve 10. sınıfın 1. döneminde ben dahil 3 kişi full beraberdik. Daha sonra oturma planı değişince işler de değişti. O iki arkadaşla eski samimiyetim kalmadı, onların 3. kişisi başkası oldu. Ben de farklı 2 kişi ile takılmaya başladım, onlarla daha da samimi oldum. Son zamanlarda, özellikle birkaç haftadır kendimi yalnız hissediyorum. 7 kişilik grubuz, herkes birbirini seviyor (en azından dışarıdan öyle gözüküyor.) teneffüslerde basketboldur, futboldur her şeyimiz 7 kişi fakat ben kendimi sanki grubun 7. son kişisiymişim gibi hissediyorum, bizim üçlünün de 3. kişisiymişim gibi. Sonradan takılmaya başladığım 2 kişi dedim, kendi aralarında oldukça samimiler, yer yer bana bile sormadan kalkıp dışarı çıkıyorlar, kalan 4 kişi de full beraber, bendeniz 7. kişi ise grubun sınıfta kalan tek elemanı olarak teneffüslerde oturuyorum, telefona vs. bakıyorum. Oturma planında da arka sol dörtlü ve orta son ikili olmak üzere toplam 6 kişi, ben de sol tarafın arkadan 3. sırasındayım. Yanımda yatılı bir arkadaş var, ama kendini zaten bizim grupta görmüyor, olmak istemiyor da. O arka altılıda hep muhabbet dönerken ben bi' tık önde olduğumdan herhalde, muhabbete uzak kalıyorum vs. O kadar yazdım basket futbol 7 kişisiniz ne yalnızlığı diyebilirsiniz ama bu grubun 7. kişisi olmak üzüyor beni, yalnız hissediyorum bu yüzden. Cuma günleri okuldan sonra genelde yemek yenir, o dörtlü kendisi çıkar, arada bizi (2+1'i) davet ederler. O dörtlünün kendi Whatsapp grupları var, benim takıldığım 3'lü (ben dahil 2+1) Whatsapp grubumuz var ama daha çok o ikisi özelden yazışır, gruba ben mesaj atarım. Cevap vermedikleri olur vs. Sağlıklı bir iletişimimiz yok yani. Bazen diyorum aslında tek takılmak daha iyi falan ama bazen de kendimi dışlanmış hissediyorum. Sınıfta zaten yeterince gruplaşma olduğundan diğer gruplarla pek samimi değilim, merhaba günaydın o kadar. Diğer insanların düşüncelerini pek önemsemem diye düşünür, öyle söylerim herkese fakat iş gerçeğe bindiğinde bir baskı oluyor üzerimde, yanımda birisi yada birileri olmayınca hissediyorum bu baskıyı. Sanki herkes "Aaa elemana bak tek başına takılıyor" diye düşünüyormuş gibi geliyor. Okul hayatım dışında böyle bir sıkıntım yok. Ailemle aram iyi, kuzenimle hep buluşup dışarı çıkarız, hatta kuzenimin arkadaşlarıyla iken böyle şeyler hissetmiyorum. Ergenliğin de zirvede olduğu bir dönem, böyle şeyler hissetmem normal diye düşünüyorum ama bir yandan da 11. sınıf olduğum, arkadaşlarımla olan ilişkilerimin zirvede olması gereken bir senede olduğumu düşünüyorum. Seneye zaten dershanesi o, bu derken pek vaktimiz olmayacak.
Evet uzun uzun yazdım, yardımcı olabilecek siz sevgili Technopat ailesinden yorumlarınızı bekliyorum, sağ olun

Genişletmek için tıkla...