Iskenderun
Kilopat
Meslek lisesine gidiyorum. Salı günleri sabahın 8'inden itibaren, akşam 17:30'a kadar okuldayım. Yani neredeyse bütün günüm gidiyor, gelince ise bitkin ve kafam dolu şekilde geliyorum. Ne kendime zaman ayırabiliyor, ne de mutlu mutlu takılabiliyorum. Diğer günler de hemen hemen aynı geçiyor; Saat 13:00'da ders başlıyor, akşam 17:30'da bitiyor. Okula boş gidip, boş geliyorum desem yeridir. Pandemi, benim eğitim hayatımı tamamen sildi, attı desem yeridir. Çünkü okulda hiçbir şey anlamıyorum. Karantina döneminde evde mis gibi çalışıyordum. Evden çalışmaya alışmıştım ve rahattım. Okula ayıracağım saatin, %15'ini ayırsam, daha çok verimle öğreniyordum.
Ki zaten okul okumakta boş gelmeye başladı. Okuyan da aynı, okumayan da. Okul, şu an benim için zaman kaybından başka bir şey değil. Okulu bıraktıktan sonra ne yapacaksın derseniz, bi' teknoloji şirketinde çalışırım ve hayatı devam ettirmeye çalışırım. Çok iyi kariyer yapmak istiyorum ama henüz reşit değilim ve kariyer yapabilmem için reşitlik gerekiyor. Ayrıca okula ayırdığım zamanın çoğuyla kariyerim için çalışsam, milyoner olacak dereceye gelirim. Yani okul, bana göre o derece zaman kaybı, anlayın diye örnek verdim. Çok fazla süre meslek dersi görünce de, meslekten iyice soğuyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Ki zaten okul okumakta boş gelmeye başladı. Okuyan da aynı, okumayan da. Okul, şu an benim için zaman kaybından başka bir şey değil. Okulu bıraktıktan sonra ne yapacaksın derseniz, bi' teknoloji şirketinde çalışırım ve hayatı devam ettirmeye çalışırım. Çok iyi kariyer yapmak istiyorum ama henüz reşit değilim ve kariyer yapabilmem için reşitlik gerekiyor. Ayrıca okula ayırdığım zamanın çoğuyla kariyerim için çalışsam, milyoner olacak dereceye gelirim. Yani okul, bana göre o derece zaman kaybı, anlayın diye örnek verdim. Çok fazla süre meslek dersi görünce de, meslekten iyice soğuyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
