Otizm/Asperger Teşhisleri Konuldu Doğru mu?

meola147

Kilopat
Katılım
2 Kasım 2016
Mesajlar
636
Çözümler
2
Genç olmama rağmen hep toplumdan izoleydim. Arkadaşım hiç olmadı. Orta okul ve lise'de yıllarca zorbalığa maruz kaldım. (Fiziksel ve sözlü, çok fazla kişi yapıyordu...) Ailem hep kızar küfür ederdi arkadaş bulmam için. Çok korumacı ve el bebek gül bebek yetiştirdiler. Bu olaylardan sonra 14 yaşında işitsel halisünasyon duymaya başladım. Ailemle psikiyatriye gittim ve koydukları tanı asperger sendromuydu. O psikiyatriden sonrakiler de otizm spektrumu, anksiyete gibi teşhisler koydu.

Sözün kısası gerçekten bu teşhisler doğru mu? Gerçekten anormal miyim? Eğer öyleysem bunun belge/kağıt vesaire bir şeyini alıp okula uzaktan devam edemez miyim? Veya siz benim yerimde olsanız ne yapardınız?
 
Sözün kısası gerçekten bu teşhisler doğru mu? Gerçekten anormal miyim?
Bu soruyu buraya sorduğuna göre konulan teşhisleri onaylayabiliyorum oturduğum yerde. Emin ellerdesin.

Yapacağın tek şey, bu işin eğitimini almış doktorların söylediklerine uymak. Böyle forumlardan medet ummak değil.
 
Hastalık konusunda devanı veya cevabını yazılı metinlerde arama, isterse en kaliteli cerrah gelsin bir şey söyleyemez. Bu işin gerçekten ehli olan insanlar bulman gerek.
 
O "uzman" kişi kim bilmiyorum. Normal devlet psikiyatrilerini kastediyorsanız hepsi aynı şeyi diyor. Bir seansı 300-600 lira olan psikologlara da gidecek durumum yok. Bu teşhisi kim koyabilir?
 
Banada Asperger tanısı kondu ancak aynı zamanda Duygu durum bozukluğu (Anksiyöz) ve Gelişmemiş soyut düşünce tanısı kondu. Yapacak birşey yok. Lakin Technopat hesabımı da kalıcı olarak sildirmeyi planlıyorum. Kendimi bu aralar tanımadığım insanlardan izole etmek istiyorum. Bizim gibiler için normal insanlar tehlikeli olabiliyor. Hepsi olmasa da. Burası internet neticede. Herkese güvenmemek lazım.

Bu arada otizmin kesin bir tedavisi ne yazık ki yok. Normal insanlarla aynı olamayız ama otizm ile yaşamayı öğrenebiliriz.
 
Son düzenleme:
Banada Asperger tanısı kondu ancak aynı zamanda Duygu durum bozukluğu (Anksiyöz) ve Gelişmemiş soyut düşünce tanısı kondu. Yapacak birşey yok. Lakin Technopat hesabımı da kalıcı olarak sildirmeyi planlıyorum. Kendimi bu aralar tanımadığım insanlardan izole etmek istiyorum. Bizim gibiler için normal insanlar tehlikeli olabiliyor. Hepsi olmasa da. Burası internet neticede. Herkese güvenmemek lazım.

Bu arada otizmin kesin bir tedavisi ne yazık ki yok. Normal insanlarla aynı olamayız ama otizm ile yaşamayı öğrenebiliriz.
Büyük geçmiş olsun. Rabbim şifa versin inşallah.
 
Büyük geçmiş olsun. Rabbim şifa versin inşallah.
Teşekkürler. Zaten gerçekte hiç arkadaş edinememek, ilkokul, ortaokul zamanlarımda özellikle sorunlarımın o zamanlar başlaması, ilkokulda öğretmenin bana alfebeyi öğretememesi ve babamın ben küçükken beni zorlayarak öğrettirmesi, anaokulundayken nedenini bende bilmiyorum ama babamın anlattığı kadarıyla sebepsiz yere önüme gelen tüm öğrencileri itiyormuşum vs... Sıram bakımsız ve dağınıkmış, öğretmeni dinlemezmişim ve sadece kendi hayal dünyamda takılırmışım vs... 12-14'lü yaşlarımdayken bile bu kadar düzgün, normal bir insan gibi cümle kuramıyordum. Sesim aşırı peltekti ve robot gibi konuşuyordum. Zamanla artmış olan seslendirmeye, şarkı söylemeye olan ilgim, sosyal medyada daha fazla insanlarla iletişim halinde olmamın ve Technopat Sosyal'in Türkçe kurallarına 2013 yılından bu yana alıştığım için bu kadar düzgün cümle kurabilir hale geldim. İnanması güç ama doğru. Hatta, deyimlerin ve atasözlerinin çoğunu anlayamasam bile, bazı deyimleri ve atasözlerini ezbere biliyorum ve onları doğru yerde kullanabilir miyim bilmiyorum ama bazen ezbere kullanırım. Ayrıca bir sorunum daha var, babama "günaydın" deme ihtiyacı hissetmiyorum, şeref, onur, gurur, haysiyet gibi şeylerim bende gelişmemiş ve bunu farkettim zamanla. Bunu kendime hakaret olarak da algılamıyorum artık. Duygularım eksik çalışıyor veya yanlış çalışıyor. Örneğin birini seversem o kişiye bağlanırım ama normal bir insan gibi değil, aşırı bağlanırım. Özellikle benim gibi aspergerli ise içli dışlı olurum ve anlaşırım baya ve kolaylıkla bir kişiye aşık olabilir, ona karşı anormal obsesif duygular besleyebilirim. Gerçekte hiç arkadaşım olmasa bile, aslında pek sosyalleşmek istemiyorum. Sadece, beni gerçekten seven biri olsa hayatımda, ilgi ve sevgi konusunda kendimi eksik hissetmesem, bana yeterli diye düşünüyorum. İlla arkadaş çevresi şart diyorsan da 2-4 kişiden fazlasını istemem. Aksi takdirde o kişilerin adlarını, huylarını unutabilirim. Unutkan biriyim, eğer o kişi çok değer verdiğim özel birisi değilse, genelde daha dün o kişiye birşeyler anlattıysam bunu unutabiliyorum. Ayrıca hiperseksüelitem var. Aşırı fantezi ve hayal kurabilen biriyim. Cinsel fanteziler, romantik fanteziler. Her iki anlamda da birine eğer bağlanırsam, bu yönde bağlanabiliyorum. Bana göre otizm sadece kendim gibi gerçek hayatta aspergerli kız arkadaş ve çevre bulabilirsem, güzel. Onun dışında kendimi bu dünyadaki normal insanlara ait hissetmiyorum. Uzaylı gibiyim. Otizmimi geliştirmem gerek sadece tek yapabileceğim bu. Yani şey, kolaylıkla manipüle edilebilen ve kandırılabilen biriyim insanlar tarafından. Bunu aşmam lazım sadece. Bunu aşmak için kendimi genel toplumdan izole ettim.
@Recep Baltaş Abimizin görüşünü de merak ettim bu konuda.
 
Son düzenleme:
Teşekkürler. Zaten gerçekte hiç arkadaş edinememek, ilkokul, ortaokul zamanlarımda özellikle sorunlarımın o zamanlar başlaması, ilkokulda öğretmenin bana alfebeyi öğretememesi ve babamın ben küçükken beni zorlayarak öğrettirmesi, anaokulundayken nedenini bende bilmiyorum ama babamın anlattığı kadarıyla sebepsiz yere önüme gelen tüm öğrencileri itiyormuşum vs... Sıram bakımsız ve dağınıkmış, öğretmeni dinlemezmişim ve sadece kendi hayal dünyamda takılır mışım vs... 12-14'lü yaşlarımdayken bile bu kadar düzgün, normal bir insan gibi cümle kuramıyordum. Sesim aşırı peltekti ve robot gibi konuşuyordum. Zamanla artmış olan seslendirmeye, şarkı söylemeye olan ilgim, sosyal medyada daha fazla insanlarla iletişim halinde olmamın ve Technopat Sosyal'in Türkçe kurallarına 2013 yılından bu yana alıştığım için bu kadar düzgün cümle kurabilir hale geldim. İnanması güç ama doğru. Hatta, deyimlerin ve atasözlerinin çoğunu anlayamasam bile, bazı deyimleri ve atasözlerini ezbere biliyorum ve onları doğru yerde kullanabilir miyim bilmiyorum ama bazen ezbere kullanırım. Ayrıca bir sorunum daha var, babama "günaydın" deme ihtiyacı hissetmiyorum, şeref, onur, gurur, haysiyet gibi şeylerim bende gelişmemiş ve bunu fark ettim zamanla. Bunu kendime hakaret olarak da algılamıyorum artık. Duygularım eksik çalışıyor veya yanlış çalışıyor. Örneğin birini seversem o kişiye bağlanırım ama normal bir insan gibi değil, aşırı bağlanırım. Özellikle benim gibi aspergerli ise içli dışlı olurum ve anlaşırım bayağı ve kolaylıkla bir kişiye aşık olabilir, ona karşı anormal obsesif duygular besleyebilirim. Gerçekte hiç arkadaşım olmasa bile, aslında pek sosyalleşmek istemiyorum. Sadece, beni gerçekten seven biri olsa hayatımda, ilgi ve sevgi konusunda kendimi eksik hissetmesem, bana yeterli diye düşünüyorum. İlla arkadaş çevresi şart diyorsan da 2-4 kişiden fazlasını istemem. Aksi takdirde o kişilerin adlarını, huylarını unutabilirim. Unutkan biriyim, eğer o kişi çok değer verdiğim özel birisi değilse, genelde daha dün o kişiye bir şeyler anlattıysam bunu unutabiliyorum. Ayrıca hiperseksüelitem var. Aşırı fantezi ve hayal kurabilen biriyim. Cinsel fanteziler, romantik fanteziler. Her iki anlamda da birine eğer bağlanırsam, bu yönde bağlanabiliyorum. Bana göre otizm sadece kendim gibi gerçek hayatta aspergerli kız arkadaş ve çevre bulabilirsem, güzel. Onun dışında kendimi bu dünyadaki normal insanlara ait hissetmiyorum. Uzaylı gibiyim. Otizmimi geliştirmem gerek sadece tek yapabileceğim bu. Yani şey, kolaylıkla manipüle edilebilen ve kandırılabilen biriyim insanlar tarafından. Bunu aşmam lazım sadece. Bunu aşmak için kendimi genel toplumdan izole ettim.
@Recep Baltaş abimizin görüşünü de merak ettim bu konuda.

Bence siz otizmden çok asosyellik ve akıl hastalığından muzaripsiniz efenim.
 
Teşekkürler. Zaten gerçekte hiç arkadaş edinememek, ilkokul, ortaokul zamanlarımda özellikle sorunlarımın o zamanlar başlaması, ilkokulda öğretmenin bana alfebeyi öğretememesi ve babamın ben küçükken beni zorlayarak öğrettirmesi, anaokulundayken nedenini bende bilmiyorum ama babamın anlattığı kadarıyla sebepsiz yere önüme gelen tüm öğrencileri itiyormuşum vs... Sıram bakımsız ve dağınıkmış, öğretmeni dinlemezmişim ve sadece kendi hayal dünyamda takılırmışım vs... 12-14'lü yaşlarımdayken bile bu kadar düzgün, normal bir insan gibi cümle kuramıyordum. Sesim aşırı peltekti ve robot gibi konuşuyordum. Zamanla artmış olan seslendirmeye, şarkı söylemeye olan ilgim, sosyal medyada daha fazla insanlarla iletişim halinde olmamın ve Technopat Sosyal'in Türkçe kurallarına 2013 yılından bu yana alıştığım için bu kadar düzgün cümle kurabilir hale geldim. İnanması güç ama doğru. Hatta, deyimlerin ve atasözlerinin çoğunu anlayamasam bile, bazı deyimleri ve atasözlerini ezbere biliyorum ve onları doğru yerde kullanabilir miyim bilmiyorum ama bazen ezbere kullanırım. Ayrıca bir sorunum daha var, babama "günaydın" deme ihtiyacı hissetmiyorum, şeref, onur, gurur, haysiyet gibi şeylerim bende gelişmemiş ve bunu farkettim zamanla. Bunu kendime hakaret olarak da algılamıyorum artık. Duygularım eksik çalışıyor veya yanlış çalışıyor. Örneğin birini seversem o kişiye bağlanırım ama normal bir insan gibi değil, aşırı bağlanırım. Özellikle benim gibi aspergerli ise içli dışlı olurum ve anlaşırım baya ve kolaylıkla bir kişiye aşık olabilir, ona karşı anormal obsesif duygular besleyebilirim. Gerçekte hiç arkadaşım olmasa bile, aslında pek sosyalleşmek istemiyorum. Sadece, beni gerçekten seven biri olsa hayatımda, ilgi ve sevgi konusunda kendimi eksik hissetmesem, bana yeterli diye düşünüyorum. İlla arkadaş çevresi şart diyorsan da 2-4 kişiden fazlasını istemem. Aksi takdirde o kişilerin adlarını, huylarını unutabilirim. Unutkan biriyim, eğer o kişi çok değer verdiğim özel birisi değilse, genelde daha dün o kişiye birşeyler anlattıysam bunu unutabiliyorum. Ayrıca hiperseksüelitem var. Aşırı fantezi ve hayal kurabilen biriyim. Cinsel fanteziler, romantik fanteziler. Her iki anlamda da birine eğer bağlanırsam, bu yönde bağlanabiliyorum. Bana göre otizm sadece kendim gibi gerçek hayatta aspergerli kız arkadaş ve çevre bulabilirsem, güzel. Onun dışında kendimi bu dünyadaki normal insanlara ait hissetmiyorum. Uzaylı gibiyim. Otizmimi geliştirmem gerek sadece tek yapabileceğim bu. Yani şey, kolaylıkla manipüle edilebilen ve kandırılabilen biriyim insanlar tarafından. Bunu aşmam lazım sadece. Bunu aşmak için kendimi genel toplumdan izole ettim.
@Recep Baltaş Abimizin görüşünü de merak ettim bu konuda.
Aynı beni anlatmışsın. Sonunda sorunu anladım. Sorun benmişim bunca zamandır. Bende otizmliyim sanırım.
 

Geri
Yukarı