Teşekkürler. Zaten gerçekte hiç arkadaş edinememek, ilkokul, ortaokul zamanlarımda özellikle sorunlarımın o zamanlar başlaması, ilkokulda öğretmenin bana alfebeyi öğretememesi ve babamın ben küçükken beni zorlayarak öğrettirmesi, anaokulundayken nedenini bende bilmiyorum ama babamın anlattığı kadarıyla sebepsiz yere önüme gelen tüm öğrencileri itiyormuşum vs... Sıram bakımsız ve dağınıkmış, öğretmeni dinlemezmişim ve sadece kendi hayal dünyamda takılır mışım vs... 12-14'lü yaşlarımdayken bile bu kadar düzgün, normal bir insan gibi cümle kuramıyordum. Sesim aşırı peltekti ve robot gibi konuşuyordum. Zamanla artmış olan seslendirmeye, şarkı söylemeye olan ilgim, sosyal medyada daha fazla insanlarla iletişim halinde olmamın ve Technopat Sosyal'in Türkçe kurallarına 2013 yılından bu yana alıştığım için bu kadar düzgün cümle kurabilir hale geldim. İnanması güç ama doğru. Hatta, deyimlerin ve atasözlerinin çoğunu anlayamasam bile, bazı deyimleri ve atasözlerini ezbere biliyorum ve onları doğru yerde kullanabilir miyim bilmiyorum ama bazen ezbere kullanırım. Ayrıca bir sorunum daha var, babama "günaydın" deme ihtiyacı hissetmiyorum, şeref, onur, gurur, haysiyet gibi şeylerim bende gelişmemiş ve bunu fark ettim zamanla. Bunu kendime hakaret olarak da algılamıyorum artık. Duygularım eksik çalışıyor veya yanlış çalışıyor. Örneğin birini seversem o kişiye bağlanırım ama normal bir insan gibi değil, aşırı bağlanırım. Özellikle benim gibi aspergerli ise içli dışlı olurum ve anlaşırım bayağı ve kolaylıkla bir kişiye aşık olabilir, ona karşı anormal obsesif duygular besleyebilirim. Gerçekte hiç arkadaşım olmasa bile, aslında pek sosyalleşmek istemiyorum. Sadece, beni gerçekten seven biri olsa hayatımda, ilgi ve sevgi konusunda kendimi eksik hissetmesem, bana yeterli diye düşünüyorum. İlla arkadaş çevresi şart diyorsan da 2-4 kişiden fazlasını istemem. Aksi takdirde o kişilerin adlarını, huylarını unutabilirim. Unutkan biriyim, eğer o kişi çok değer verdiğim özel birisi değilse, genelde daha dün o kişiye bir şeyler anlattıysam bunu unutabiliyorum. Ayrıca hiperseksüelitem var. Aşırı fantezi ve hayal kurabilen biriyim. Cinsel fanteziler, romantik fanteziler. Her iki anlamda da birine eğer bağlanırsam, bu yönde bağlanabiliyorum. Bana göre otizm sadece kendim gibi gerçek hayatta aspergerli kız arkadaş ve çevre bulabilirsem, güzel. Onun dışında kendimi bu dünyadaki normal insanlara ait hissetmiyorum. Uzaylı gibiyim. Otizmimi geliştirmem gerek sadece tek yapabileceğim bu. Yani şey, kolaylıkla manipüle edilebilen ve kandırılabilen biriyim insanlar tarafından. Bunu aşmam lazım sadece. Bunu aşmak için kendimi genel toplumdan izole ettim.
@Recep Baltaş abimizin görüşünü de merak ettim bu konuda.