Oyun oynama isteğim kalmadı

Yeni bilgisayar alınca bitirmeyeceğim oyun kalmaz diyordum. Bilgisayarı tamamladım lakin zerre oyun oynama isteğim yok. Oyuna girince içim çok daralıyor ve en fazla 10 dakika oynayıp çıkıyorum. Önceden böyle bir sorunum yoktu. Sizde de öyle oluyor mu yoksa bana mahsus bir durum mu? O kadar oyun ve bilgisayar aldım fakat günlük en fazla 1-2 el CS giriyorum. Oyun oynamayı çok istiyorum fakat girmemle çıkmam bir oluyor. Fikirlerini belirten herkese teşekkür ederim.
Bana da olmuştu. Bir dağ bisikleti edindim ve dağ tepe dolaştım patikalarda parkur yaptım ve bir yılın ardından ondan da sıkıldım. Yani Bir şeyi sürekli ve düzenli olursa her şeyden sıkılabilirsin. Her şeyi paylaştırarak dozajında yaparsan zevk alırsın kolay kolayda sıkılabileceğini sanmam şu aralar bisiklet, oyunlar, kodlama, ders çalışma her şeyi bir düzende yapıyorum ve hiç birinden bir şikayet çi değilim düzende olunca dersten bile zevk alıyor insan. Ama doğa yürüyüşü, yeşillikle ilgilenmeni tavsiye ederim insanı rahatlatıyor.
 
Yeni bilgisayar alınca bitirmeyeceğim oyun kalmaz diyordum. Bilgisayarı tamamladım lakin zerre oyun oynama isteğim yok. Oyuna girince içim çok daralıyor ve en fazla 10 dakika oynayıp çıkıyorum. Önceden böyle bir sorunum yoktu. Sizde de öyle oluyor mu yoksa bana mahsus bir durum mu? O kadar oyun ve bilgisayar aldım fakat günlük en fazla 1-2 el CS giriyorum. Oyun oynamayı çok istiyorum fakat girmemle çıkmam bir oluyor. Fikirlerini belirten herkese teşekkür ederim.
Bunun neresi kötü?
 
benimde eskiden sistemim kasardı heves edip oynamak isterdim. Fakat yeni sistemde oyun kasmayınca pek zevkide kalmadı :'(
 
Kendimden yola çıkarak farklı örnekler ile konuya yaklaşacağım. İlk örneğim elektro gitar ile ilgili. Kendimi bildim bileli (20 yaşındayım, 4-5 yaşımdan başlatıyorum "kendimi bildim bileli" dediğim zaman dilimini) elektro gitara aşırı meraklı birisiyim (birisiydim). O kadar uzun seneler hayalini kurdum, bir gün elime alıp çaldığım günü bekledim ki, inanın bilmiyorum. 2010 senesinde normal bir gitar aldılar, bunu öğrenmeden elektro gitar çalamazsın dediler (yokmuş öyle bir şey, aynı hataya sakın düşmeyin). Bir sene kadar kursa da gittim, sonra bazı sebeplerden bırakmak zorunda kaldım. Canım ne zaman gitar çalmak istese mecburen elimdeki gitarı alıp bir şeyler çalıyor, 10 dakika sonra sıkılıyordum. Çünkü asıl istediğim şey, asıl tutkum olan şey bu değildi. Araba sürmenin hayalini kurup bunu bisiklete binerek gidermeye çalıştığınızı hayal edin. ASLA AYNI TADI VERMEZ, YERİNİ DOLDURMAZ (araba sürmüş biri olarak da bunu gönül rahatlığıyla söyleyebiliyorum. köppek gibi farklı şeyler). Günün birinde yaşıt kuzenime elektro gitar aldılar. Kuzenim aşırı ayran gönüllü, hayatında her zaman herhangi bir konuda sadece anlık heveslerle bir işe başlayıp sonra elinden bırakmış birisi (nitekim gitarı da şimdi odasının bir köşesinde toz tutuyor). O andan sonra, ne hevesim kaldı ne de artık hayalini kurduğum bir gitar. Malum bu yaşıma geldim, artık kendi paramı kazansam bile (ki KYK kredisi dışında bir gelirim de yok) alacağımı düşünmüyorum. Konunun üstünde çok durmuş olabilirim ama, şimdi bütün yazının aynısını bilgisayar için yeniden hayal edin. Evet, hayalini kurduğum şeylerin yüzde doksanında aynı şeyi yaşamış biriyim. Haliyle böyle durumlarda, günün birinde o şeye ulaşsanız da ulaşmasanız da, bütün hevesiniz kaçabiliyor.
 
Oyun bağımlılık işidir. Ne kadar çok oynarsan o kadar bağımlısı olursun. Oyundan kısa süreli uzaklaşmalar o bağı yavaş yavaş kopartıp sizi uzun vade de oyunlardan daha fazla uzaklaştıracaktır.
 

Yeni konular

Yeni mesajlar

Geri
Yukarı