Ruh sağlığı konusunda tavsiye verebilir misiniz?

Arkadaşlar benim yaşım 13 ve ailemle şiddetli geçim yok, akrabalarla sıkıntım yok, çevreyle de çok sıkıntım yok (okul vb).
Ve küçüklüğümden beri bir ruh sağlığı sıkıntım şöyle diyebilirim: Mesela İstanbul'da oturuyorum ve bazı mekanlar beni çok rahatsız ediyor.
Mesela Bayrampaşa parkı var nefret ederim küçükken orayı zaten sevmezdim hala da sevmiyorum. Ben mesela hastane seviyorum huzur evi.
Sultangazi'de bir huzur hastanesi var onu görünce çok rahatlıyorum anlam veremiyorum. Rüyalarım çok tuhaf mesela rüyamda gitmek istediğim bir orman var çok gitmek istiyorum ama olmuyor mesela havaya bakıyorum ruhum daralıyor, bilgisayardayken bir fotoğraf görüyorum ruhum kararıyor.
Bazen o video olabiliyor, objektif nesne olabiliyor değişkenlik gösteriyor yani. Ben anlamadım. Deja vu çok yaşıyorum aynı şekilde yani aklıma mesela toz gelince metro istasyonuna bağlıyorum. Çok kirli olur ya mesela sinir krizlerim var panik atağım var daha bu yaşta bu kadar sorun :/ Aranızda psikolog arkadaşlar varsa tavsiye verirse çok mutlu olurum

Rüyalarına bakacak olursak genel olarak bir şeyin etkisinde olduğundan o şeyin içinde hapsolmuşsun izlenimi gözükmekte. Zaten yazında da belirtmişsin o parktan nefret ettiğini, kabaca özetleyecek olursam rüyalarında yaşadığın şeyler aslında senin soyutlamaya çalıştığın şeylere verdiğin önemle alakalı, belki diyebilirsin ben bunları elimde olmadan düşünüyorum diye ama bir noktada dahi de olsa bunları yönetebilme gücün var olur, en ciddi travmalarda bile (eğer tedavisi mümkünse) bir şekilde hastanın düşüncesi yoluyla iyileşme mümkün olabiliyor, bu yüzden düşüncelerin rüyana ve dolayısıyla hayatındaki şeylere, mekanlara, kişilere verdiğin öneme göre şekillenir, ve başta dediğim gibi imgeleme yapmak kötü bir şey değil, ben de belli mekanlarda çok dolaştığım zaman, bu gerek evimizin önü olsun gerek yolumuzum üstündeki bir manzara (hatta oyunlarda bile böyle benim için) vs. orayı evim gibi görürdüm öyle bağlanırdım o mekanlara, tarifi zor bir duygu.
.
Ben psikolog değilim açıkçası ama ilgi duyduğum bir şey olduğu için aklımdakileri söylemek istedim, umarım faydalı olsun.

FlyingHopes dedi:

sana kendi psikolojimde yaşadığım bir örneği vereyim. Bir şeyi, bir varlığı veya bir yeri imgelemek hepimizin tabii bir duru mudur, çünkü beynimiz temelde yaşadığımız olayları kodlayarak depolar, tıpkı bilgisayarlarımızda yüzlerce GB olan bir oyunun haritası oluşturulurken, bu haritanın önemli verilerinin RAM'a ve ekran kartı belleğine aktarılması gibi, bu bir şeyi ezberlerken de böyledir, o şeyin temel özelliklerini ezberlerken kodlayarak onu aklımızda tutabiliriz, nitekim bir şeyi okurken beynimiz akışkan olarak değil kelimeleri atlayarak okur parça parça olması için.
​

Rüyalarına bakacak olursak genel olarak bir şeyin etkisinde olduğundan o şeyin içinde hapsolmuşsun izlenimi gözükmekte. Zaten yazında da belirtmişsin o parktan nefret ettiğini, kabaca özetleyecek olursam rüyalarında yaşadığın şeyler aslında senin soyutlamaya çalıştığın şeylere verdiğin önemle alakalı, belki diyebilirsin ben bunları elimde olmadan düşünüyorum diye ama bir noktada dahi de olsa bunları yönetebilme gücün var olur, en ciddi travmalarda bile (eğer tedavisi mümkünse) bir şekilde hastanın düşüncesi yoluyla iyileşme mümkün olabiliyor, bu yüzden düşüncelerin rüyana ve dolayısıyla hayatındaki şeylere, mekanlara, kişilere verdiğin öneme göre şekillenir, ve başta dediğim gibi imgeleme yapmak kötü bir şey değil, ben de belli mekanlarda çok dolaştığım zaman, bu gerek evimizin önü olsun gerek yolumuzum üstündeki bir manzara (hatta oyunlarda bile böyle benim için) vs. orayı evim gibi görürdüm öyle bağlanırdım o mekanlara, tarifi zor bir duygu.

Ben psikolog değilim açıkçası ama ilgi duyduğum bir şey olduğu için aklımdakileri söylemek istedim, umarım faydalı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Tavsiye ve verdiğiniz örnekler için çok teşekkür ederim bir düşüneceğim

DenizAras dedi:

Arkadaşlar benim yaşım 13 ve ailemle şiddetli geçim yok, akrabalarla sıkıntım yok, çevreyle de çok sıkıntım yok (okul vb).
Ve küçüklüğümden beri bir ruh sağlığı sıkıntım şöyle diyebilirim: Mesela İstanbul'da oturuyorum ve bazı mekanlar beni çok rahatsız ediyor.
Mesela Bayrampaşa parkı var nefret ederim küçükken orayı zaten sevmezdim hala da sevmiyorum. Ben mesela hastane seviyorum huzur evi.
Sultangazi'de bir huzur hastanesi var onu görünce çok rahatlıyorum anlam veremiyorum. Rüyalarım çok tuhaf mesela rüyamda gitmek istediğim bir orman var çok gitmek istiyorum ama olmuyor mesela havaya bakıyorum ruhum daralıyor, bilgisayardayken bir fotoğraf görüyorum ruhum kararıyor.
Bazen o video olabiliyor, objektif nesne olabiliyor değişkenlik gösteriyor yani. Ben anlamadım. Deja vu çok yaşıyorum aynı şekilde yani aklıma mesela toz gelince metro istasyonuna bağlıyorum. Çok kirli olur ya mesela sinir krizlerim var panik atağım var daha bu yaşta bu kadar sorun :/ Aranızda psikolog arkadaşlar varsa tavsiye verirse çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

5 yıldır süreğen ilaç kullanan birisi olarak: Rahatsız oluyorsan; ilk devletin ücretsiz psikologları oluyor. Konuşma terapisi kısmen işe yarayabilir. Çok zor... Yaşayan bilir.

Çok kötüyüm ve hala yapamıyorum diye doktora söylersen deneme tahtası gibi ilaç denerler. Bu senin iyiliğin için aslında. Gizli bir sırrın olabilir. Onu doktora söylemeyi unutma.

Ben uzun yıllardır ilaç kullanıyorum. Pskolog falan annem en ünlülerine götürdü. Kafanda bitiyor. İnsanlarla fazla muhatap olma diycem okulun var. Kedi al eve besle evde.

sekerr dedi:

Ben uzun yıllardır ilaç kullanıyorum. Pskolog falan annem en ünlülerine götürdü. Kafanda bitiyor. İnsanlarla fazla muhatap olma diycem okulun var. Kedi al eve besle evde.

Genişletmek için tıkla...

İnsanlarla neden muhatap olmasın ki? Yalnızlık onu daha da depresyona sokmayacak mı?

Sevdiği insanlarla birlikte olacak sade. Diğer ansikete bozukluğu konusu var. Orda açıkladım durumu hemen girin okuyun. Başlarda konu.