Yaklaşık 3 senedir hem bedensel hem ruhsal olarak yalnızım. Arkadaşım yok, açıktan okul okuyorum. Sadece spora gidip geliyorum. Flörtüm oluyor, durduk yere engelliyorum; hiçbir sebep yokken kimseyi sevemiyorum. Çok kötü bir durumdayım. Küçüklüğümden beri hep yalnız birisiydim, hiçbir zaman sevilmedim. Ailemin umurunda bile değilim. Tek aktivitem spor, başka hiçbir şey yok. Bu durumdan aşırı derece sıkıldım. Akıl sağlığımı kaybetmek üzereyim, halime de üzülüyorum. Kimseye aşık olamıyorum, sevemiyorum. Ne yapmalıyım?
Son düzenleyen: Moderatör:
. Ama yüz yüze birilerini arıyorsan bence spor salonu bunun için en ideal yer. Etrafına bak, yaşıtın 1-2 kişiyi gözüne kestir. Çaktırmadan yanına git "kral kaç setin kaldı" diye sor o sırada sohbet başlat "hangi okuldasın, nerede oturuyorsun, ne kadardır buradasın" falan diye. Böyle böyle dostluklar oluşuyor zaten. Gelelim eleştiri kısmına. Öncelikle eleştiriye açıksındır umarım yoksa gelişemezsin. Yazdığına göre "durduk yere engelliyorum" demişsin. Bu konuda senin yalnızlığını geçtim yaptığın etik olarak da çok yanlış bir şey. Engellediğin kişi iyi biriyse kızın aklına "acaba yanlış bir şey mi yaptım? Neden engelledi?" gibi birçok soru takılacak ve yanlış hiçbir şey yapmamasına rağmen siz onu engellediğiniz için sizin yüzünüzden kötü düşünceler gelecek kızın aklına. Ve üstüne kızı engelledikten sonra sevilmiyorum/yalnızım diyemezsiniz hocam. Size yakınlaşmaya çalışan kişileri ters çevirmeyin eğer niyetleri kötü değilse. Birkaç ekstra hobi de önereyim sana. Film izle mutlaka interstellar, zindan adası, esaretin bedeli gibi filmlerle başlarsan filmlere olan merağın artacaktır. Onun haricinde spor yapıyorum diyorsun istersen bir spor hesabı açabilirsin YouTube veya Instagram da bakarsın senin videolarından biceps basıyorum 
