Saçma sapan konuşuyorum

The Tribal Chief

Hectopat
Katılım
26 Nisan 2020
Mesajlar
6.710
Makaleler
44
Çözümler
9
Herkese saçma sapan soru soruyorum ve söylüyorum. Yapmayacağım diyorum fakat 2 dakika sonra birine soru soruyorum. Mesela bugün hocamı aradım. Dün de aradım. Dün aradığımı anneme söyledim. "Tamam." dedi. Bugün de aradım. Anneme hocamı... Hocamı aradım diyordum diyordum. "Yine mi hocanı aradın?" dedi. Ben de: "Uzun zamandır konuşmuyorum. WhatsApp'tan mesaj attım." dedim sonunda. Fazlasını getir(e)medim.

Aileme, teyzeme, amcama, halama, dayıma ve kuzenlerime sürekli kendimi acındırıyordum. Ki bir daha kimseye anlatmayacağım diyorum ve tekrardan arıyorum. Salaklık, aptallık yapıyorum. saçma sapan hareketlerim yüzünden kendime ağır hakaretler ediyorum. Her neyse...

Doktorum son anda artık: Kim ne derse desin asla dinlememi ve onların dediğine uymamamı istiyor. Psikolojik sorunum yüzünden psikiyatrimin dediği cümle. Fikir al ama cıvıtma diyor. Ama bana fikir verenleri, bu konuda sohbet olan varsa at gitsin diyor. Bundan sonra 2 ayda bir gelmemi söyledi. Sadece ilaç ayarlaması yapacak. Ruh halimi soracak ve ona göre ilaç verecek. Her bir şey olduğu zaman gidiyordum. Ancak bundan sonra 2 ayda bir gelmemi söyledi. Ve gitsem bile kabul etmeyecek. Hayatım hakkında soru sorsam bile cevap vermeyecek. Benim hayatımın olduğunu ve dünyaya bir kez geldiğim için anı yaşamamı ve bir kötü olay olsa bile denedim de olmadı diyecekmişim.

Peki nasıl bir şey yapabilirim? Aileme her derdimi anlatıyorum. Bundan sonra asla konuşmayacağım bana belli olmaz. diyorum. Ama ne faydaki kendimi tutamıyorum. Tutuyorum, fakat kaçırıp söylüyorum. Ben kendimi bilgisayar konusunda iyi görürdüm ve bu sürece göre; hiç bilmiyormuşum.

Bu arada aileme bile derdimi açmak istemiyorum. Hiçbir derdimi de kimseye anlatmamak.

Not: İşin içinden çıkamadığım için size sormak istedim. Yardımcı olursanız sevinirim.
 
Son düzenleme:
Problemi tam olarak anlamadım. İnsanlar sosyal varlıklardır. Açıkçası her derdinizi ailenizle konuşmak güzeldir. Çok tekrara düşüyorsanız, kendinize farklı hobiler edinin. Hobilerle meşgul olursanız, vaktiniz geçtikçe bir çok sorunun aslında sorun olmadığını anlarsınız.

Ailesiyle iletişim kuramayan, anlatsa bile ailelerinin onları dinlemediği bir çok çocuk ve genç var bu ülkede. Dolayısıyla kendinizi şansı sayabilirsiniz. Ayrıca medeni bir aile olarak psikologdan da destek alıyorsunuz. Türkiye'de bu bilinç çok fazla yok. Ülkenin %50'si desteğe ihtiyaç duyuyor.

Bence bunları dert etmeyin. Konuşun, anlatın. Paylaşmak güzeldir. Aksine içine atmak işleri daha kötü yapar :)
 

Geri
Yukarı