Sevdiğim kız beni küçük düşürdü

  • Konuyu başlatan Slarex
  • Başlangıç Tarihi
  • Mesaj 141
  • Görüntüleme 13B
Öncelikle merhaba, 14 yaşındayım. Tavsiye ve nasihata ihtiyacım var. Bunu konuşabileceğim hiçbir arkadaşım yok. Buraya yazmak istemezdim ama yaşça benden büyük, bu yollardan geçip tecrübe etmiş abilerim bana yardımcı olursa çok sevinirim.

Benim 4-5 aydır çok değer verdiğim, hayaliyle uyuyup hayaliyle uyandığım bir kız vardı. Benim eski yakın arkadaşım bu kızı severken kız da bana aşıkmış arkadaşlarından duydum. 3 gün önce kıza açıldım, reddetti. Okula gittim bir baktım başka bir erkeğin yanında gülüp eğleniyor, sohbet ediyor, temas kuruyor. Gün boyunca onları izledim, canım çok yandı. Konu açılmıştı kıza biri siz bunla (ben) aynı sınıfta mısınız diye sordu. Kız da beni küçük düşürdü evet ya ne yazık ki benzeri bir cümle kurdu.

Ben evde oturamiyorum, kalkıp dolaşıyorum içim daralıyor nefes alamıyorum, sanki duvarlar üstüme geliyor gibi oluyor, bugün gördüklerimden sonra. Nasıl unutabilirim? Cidden tavsiyenize çok ihtiyacım var.
Benzeri fakat bir tık daha utanç vericisi benim de başıma geldi. Hatta 7 yaşımdan beri içimde bir yerlerde duran programlama düğmesine acil basış sebebim oldu. Bu programlama bilgilerini, bilgisayar mimarisini vs. öğrenme sebebim; sadece kızın beni çoğu kişiye rezil etmesi oldu. Kıza karşı içimdeki sevgi bir nefrete, bir hırsa dönüşmüştü bu olaydan sonra.

Bir uğraş bulman gerekli kendine. Benim küçüklüğümden beri içimde programlama ve işletim sistemlerine karşı hevesim vardı. Ben bu yolda ilerledim, ilerliyorum ve hayatımın sonuna kadar da nasipse ilerlemek istiyorum.

İçimdeki hırs ve heves, bu kızın beni rezil etmesi sayesinde ölmüyor. Canlı kalmasını istiyorum da zaten. Gece 2-3'lere kadar bilgisayar başında araştırmalar yapıyorum. İşletim sistemleri, bilgisayar mimarisi, 3D... Vücudum yorulmuş olabilir belki, konuşurken bazı kelimelerin geç yüklendiğini hissediyorum bazen.

Şimdi mi? Hahahah, kendisinin adını bile duyunca kahkaha atıyorum. O zamanki kendimden utanıyorum. Hal ve hareketlerimden utanıyorum.
 
Öncelikle merhaba, 14 yaşındayım. Tavsiye ve nasihata ihtiyacım var. Bunu konuşabileceğim hiçbir arkadaşım yok. Buraya yazmak istemezdim ama yaşça benden büyük, bu yollardan geçip tecrübe etmiş abilerim bana yardımcı olursa çok sevinirim.

Benim 4-5 aydır çok değer verdiğim, hayaliyle uyuyup hayaliyle uyandığım bir kız vardı. Benim eski yakın arkadaşım bu kızı severken kız da bana aşıkmış arkadaşlarından duydum. 3 gün önce kıza açıldım, reddetti. Okula gittim bir baktım başka bir erkeğin yanında gülüp eğleniyor, sohbet ediyor, temas kuruyor. Gün boyunca onları izledim, canım çok yandı. Konu açılmıştı kıza biri siz bunla (ben) aynı sınıfta mısınız diye sordu. Kız da beni küçük düşürdü evet ya ne yazık ki benzeri bir cümle kurdu.

Ben evde oturamiyorum, kalkıp dolaşıyorum içim daralıyor nefes alamıyorum, sanki duvarlar üstüme geliyor gibi oluyor, bugün gördüklerimden sonra. Nasıl unutabilirim? Cidden tavsiyenize çok ihtiyacım var.
İlk ilişkiler bence kesinlikle çok önemli. Ancak o yaş aralığında fazla kafanı takman gerekmiyor. Hatta bundan belki de bir iki yıl veya bir iki ay sonra bu durumu hatırlayıp neden üzüldüm ki diyeceksin :)

Ayrıca kendine daha çok değer vermelisin. "-evet ya ne yazık ki..." tarzı bir yaklaşıma üzülmek yerine böyle birine zaten ihtiyacın olmadığını anlaman gerekiyor. Ben okul yıllarım boyunca ortalama denecek biriydim. Popüler değildim hatta oldukça içine kapanık bir çocukluk geçirdim. Hedeflediğim şeyleri ve sevdiğim şeyleri insanlarla paylaşmaktan çekinirdim benimle alay ederler belki beni kabul etmezler diye. Sonra bir gün başkalarının benim hakkımda ne düşündüğünden çok kendim hakkında ne düşündüğümün önemli olduğunu fark ettim. Kendinle konuşmak ve davranış biçimlerini değerlendirmek gerçekten insana çok şey öğretiyor. Şu an 25 yaşındayım ve bir sevgilim yok. Gerçekten bendeki boşluğu bulup dolduracak birisiyle karşılana kadar da vaktimi ve ilgimi hak etmeyecek birine harcamak istemiyorum. (Bu gidişte evde kalacağım :D)
 
Benzeri fakat bir tık daha utanç vericisi benim de başıma geldi. Hatta 7 yaşımdan beri içimde bir yerlerde duran programlama düğmesine acil basış sebebim oldu. Bu programlama bilgilerini, bilgisayar mimarisini vs. öğrenme sebebim; sadece kızın beni çoğu kişiye rezil etmesi oldu. Kıza karşı içimdeki sevgi bir nefrete, bir hırsa dönüşmüştü bu olaydan sonra.

Bir uğraş bulman gerekli kendine. Benim küçüklüğümden beri içimde programlama ve işletim sistemlerine karşı hevesim vardı. Ben bu yolda ilerledim, ilerliyorum ve hayatımın sonuna kadar da nasipse ilerlemek istiyorum.

İçimdeki hırs ve heves, bu kızın beni rezil etmesi yüzünden ölmüyor. Canlı kalmasını istiyorum da zaten. Gece 2-3'lere kadar bilgisayar başında araştırmalar yapıyorum. İşletim sistemleri, bilgisayar mimarisi, 3D... Vücudum yorulmuş olabilir belki, konuşurken bazı kelimelerin geç yüklendiğini hissediyorum bazen.

Şimdi mi? Hahahah, kendisinin adını bile duyunca kahkaha atıyorum. O zamanki kendimden utanıyorum. Hal ve hareketlerimden utanıyorum.
İhtilalde Fransa dahi bu kadar kalkınmadı reyis dua et sen o kötü kalpli kıza.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı