Çok kötü değildi, evet, ancak çok formüle edilmiş bir Slayer'dı. Her şey çok aynıydı, orijinal hiçbir şey yoktu hocam. Beni bu yüzden sarmadı. Sevemedim. Diyorum ya, üretkenliklerini kaybediyorlar diye. Mettalica'nın Ride The Lightning ve Master Of Puppets albümleri birbirlerinden apayrı kafada iki albüm gibi, ancak ikisini de dinlesen ikisine de "Bu Metallica işte" dersin. Bir grubun yakalaması gereken çizgi de bu aslında. Kendi tarzları çerçevesinde, albüm tarzını doğru oranda değiştirebilmek. Eğer değiştirilemezse çok monotonlaşır, "Parayı buldular bir kere, aynı formülü uyguluyorlar!" denir. Eğer albüm tarzından çıkıp geniş çerçeveyi ve kendi tarzlarını değiştirecek bir değişime giderlerse bu sefer de kemik kitle tarafından itelenir, belki main stream olma uğruna müziklerini katlettikleri söylenir. Dediğim gibi, olay o ince çizgiyi yakalamakta. Kendi tarzının altında her albümün farklı hissettirmesi. Maalesef yeni nesil hiçbir grup bunu yapamıyor. Her metal genre'sı aynı formülü uygulayıp birbirinin aynısı olmaya başladı. Thrash Metal artık sadece 0'ı palm mute'lemekten, Djent 0 - 0 - 0 - 0 - 1'den, Death Metal 1 - 2 -3'den, Black Metal trem pick'ten...
...Bu yüzden metal dinlemeyi yavaş yavaş bırakıyorum, müziğe olan inancımın ölmesi değil sebep, müziğin kendi kendini öldürmesi...
