S
Silinen üye 94679
Ziyaretçi
Öncelikle kendi yaptığımdan bahsetmek istiyorum, bunu hava atmak, ilgi çekmek ya da gösteriş meraklılığı olarak nitelendirmeyin, amacım bu değil. Ya da nitelendirin, pek umrumda değil. Belki yazdığım iki cümleyle etkileyemem diye tüm hikayeyi ve düşüncelerimi paylaşmak istedim.
Çevremde çok fazla sokak köpeği / kedisi var, her gece sesleri geliyor, hep dokunuyor bana o sesleri duymak. "Şimdi önlerinde yemek olsa, patlayana kadar yerlerdi." diye düşünüp üzülüyorum. İnsan üzülmekle kalmamalı, "Evet, anlıyorum." deyip geçmemeli, kendini bile tatmin edemez kimse bu şekilde. Ben marketten gözüme güzel gelen mamaları alıyorum, maddi olarak bir bütçe ayırmak istemezseniz alternatif yollar var. En basiti tabaklarınızdan artan yiyecekleri hayvanlar için ayrı bir torbaya koymak.
Kendimden örnek vererek devam ediyorum:
Çoğu zaman marketten hazır mamalar alıyorum, veterinerden ucuza, bazen de ücretsiz aldığım oluyor. Evimde JanSport'un klasik, büyük tekerlekli çantası var. İçini mamayla dolduruyorum, kedi, köpek, elimde hangisi fazlaysa. Çıkıyorum gece saatlerinde sokağa, hem az kişi oluyor, hem de az kişi olması nedeniyle "Ne yapıyor bu çocuk?" diye gelip geçenler bakmıyor. Yanıma yoğurt / peynir kabı da alıyorum. Ara sıra gidip eski koyduğum kaplarla yenisini değiştiriyorum, eskisini atıyorum mikropludur diye. Bunun için de özel yetmişli plastik kaplar aldırıyorum bizimkilere, evden her gün yoğurt veya peynir kabı çıkmıyor tabii. Tüm sokak ve cadde köşelerine, tek tek bütün köşelere olmak üzere mama ve su takviyesi yapıyorum, köpek için ayrı, kedi için ayrı. Bazen görenler anlam veremeyip yanımdan değil de uzaktan geçiyor, bunu hissettiğimde söylüyorum açık açık ne yaptığımı, sokağın geri kalanını yürürken korkarak yürümesinler diye. Haklılar çünkü, bunun tiple ya da başka bir şeyle alakası yok, ister istemez korkar insan. O saatlerde köpeğini dışarı çıkartanlar çoğunlukla ne yaptığımı anlıyor. Muhtemelen o yollardan her gün geçiyorlar, çok rastlaşmıyoruz ama, mama ve su kaplarının oralarda olmasından yenileme yaptığımı vesaire tahmin ediyorlardır. Bu şekilde üç farklı kişiyle yakınlaşmış oldum, adreslerine kadar biliyorum her şeylerini. Hepsinin bir köpeği var, birinin iki tane. Onlar da aynı şekilde beni, yaşadığım yeri, vesaire biliyorlar. Zaten annemin, babamın nasıl insanlar olduklarını, mesleklerini, vesaire de bildikten sonra, benim gibi birine karşı güvensizlik göstereceklerini sanmıyorum. Birisi kız, üniversite öğrencisi. Birisi erkek, yanlış hatırlamıyorsam master yapmaya gelmiş, ya da yapıp gelmiş, hatırlamıyorum. Birisi de doktor, o da erkek. Hatta doktor olanın köpeğini kaç kere gezdirmişimdir, kim bilir. Hem o rahat ediyor, hem ben köpek hevesimi bir an olsun atmış oluyorum, hem de aktivite oluyor, fena mı? Zaten esporcuyum, turnuvalarım ve daha iyi yerlere gelme gayretim nedeniyle bilgisayar başında oluyorum çoğunlukla, başka bir işle bile uğraşsam, hep bir etkileşimim oluyor bilgisayarla. Tanıştığım kişilerin gece beni aradıkları zamanlar oluyor, sabahları da. Köpeklerini parka çıkartacakları zaman arıyorlar, uygunsam gidiyorum, sohbet ediyoruz. Bu tür zamanlarda, çantamı yanıma alıp park etrafına da mama ve su takviyesi yapmaya devam ediyorum. Birkaç kere şahit oldum, aynı köşeleri farklı günler gezerken, benim koyduğum kapların yanına da birileri peynir kapları, vesaire koymuş. Demek ki benim gibi düşünen, benden büyük birileri da küçük çocuklar var. Ona da bunu aşıladıysam ve farkındalık yarattıysam ne mutlu bana.
Uzun lafın kısası, bu bana hem biraz daha sosyallik kattı, hem de mental olarak ferahlık. Yaparken zorla yapıyor gibi hissetmiyorum, ya da takıntı haline getirip insanların her anında gözlerine bu yaptıklarımı sokmuyorum, onların da yapması için zorlamıyorum. Kişinin içinden geliyorsa, zaten ben farkındalık yarattıktan sonra, o da bir şekilde bu tür bir şeyler yapmaya kalkışır. Bu yalnızca tek bir alan için geçerli değil.
Sizden ne yapmanızı mı isteyeceğim?
Bunu alışkanlık haline getirmenizi isteyemem. Ama bir kere de olsa, evinizdeki yoğurt ve peynir kaplarını çöpe atmak yerine bir kenara kaldırın. O gün evinizde ne yediniz, pilav mı, et mi, patates mi, hepsini bir poşete doldurun. Yanınıza bir şişe su alın, plastik bir kapla birlikte. Mama olayına girmedim bile, bunları yapmanız için gereken şey para değil, istek. Evinizin yakınına bir yere, yanınıza aldığınız plastik kabı koyun. Ne unuttuk? Yemek dolu poşeti almanız gerektiğini yazmayı unuttum. Hemen, koşa koşa eve dönün, poşeti de alın. Niye hatırlatmıyorsunuz, her şeyi ben mi söyleyeceğim? Kabı koyduğunuz yerin hemen yanına da poşete koyduğunuz artan yiyecekleri, poşetle birlikte koyun. Poşetin ağzını iyice açın ve yere doğru bastırın. Çıkmışken şöyle bir on dakika da evinizin çevresinde gezin, yürüyüş yapmış, açılmış olursunuz. Bu yazdığımı yalnızca bir kere, bir çocuğun hatrı için bile yapsanız yeterli. Devamı gelirse gelir, gelmezse de o umarım o kapları orada gören başka bir kişi sizin yerinize bunu devam ettirir.
Peki devam etmek istiyorsanız ne mi yapmalısınız?
• Çeşme suyu bile olsa, işinize giderken ya da evinize dönerken, iki, üç günde bir suya ekleme yapın.
• Üşenmezseniz her gün o koyduğunuz poşeti uygun bir yere atın, yeni artıklarınızı yeni poşetin içine koyup, aynı yere yerleştirin. Boşuna "O poşetin kenarlarını bastırın." demedim, sizin de sonradan kaldırıp atmanız daha kolay olacak. Hem de hayvanlar yerse fark edemedikleri için çekiştirmeyecekler. En azından benim koyduklarım, koyduğum gibi duruyor, ben de bunu koyuş stilime bağlıyorum.
• Her gece rutini sonunda, en az 10 dakikalık yürüyüşü ihmal etmeyin, açılırsınız.
• Baktınız bunlarla tatmin olmuyorsunuz, iki kap daha biriktirip, sokağınızın / caddenizin köşesine, bir şube daha açın.
Yazımın ortalarında, "Koyacağınız ilk kabı evinize yakın bir yere koyun." diye özellikle yazmıştım. Hele ki balkondan ya da pencereden dışarıya baktığınızda hayvanların kabınızdan su içtiğine ya da artıkları yediğine tanıklık ederseniz, eminim bu rutini uygulamayı isteseniz de bırakamazsınız.
Eğer bunları uygulamak isterseniz, resimli ya da resimsiz bir şekilde konuya yorum yazmanızı isterim. Güncellendiği için öne çıkar ve daha fazla kişi okumuş olur.
Çevremde çok fazla sokak köpeği / kedisi var, her gece sesleri geliyor, hep dokunuyor bana o sesleri duymak. "Şimdi önlerinde yemek olsa, patlayana kadar yerlerdi." diye düşünüp üzülüyorum. İnsan üzülmekle kalmamalı, "Evet, anlıyorum." deyip geçmemeli, kendini bile tatmin edemez kimse bu şekilde. Ben marketten gözüme güzel gelen mamaları alıyorum, maddi olarak bir bütçe ayırmak istemezseniz alternatif yollar var. En basiti tabaklarınızdan artan yiyecekleri hayvanlar için ayrı bir torbaya koymak.
Kendimden örnek vererek devam ediyorum:
Çoğu zaman marketten hazır mamalar alıyorum, veterinerden ucuza, bazen de ücretsiz aldığım oluyor. Evimde JanSport'un klasik, büyük tekerlekli çantası var. İçini mamayla dolduruyorum, kedi, köpek, elimde hangisi fazlaysa. Çıkıyorum gece saatlerinde sokağa, hem az kişi oluyor, hem de az kişi olması nedeniyle "Ne yapıyor bu çocuk?" diye gelip geçenler bakmıyor. Yanıma yoğurt / peynir kabı da alıyorum. Ara sıra gidip eski koyduğum kaplarla yenisini değiştiriyorum, eskisini atıyorum mikropludur diye. Bunun için de özel yetmişli plastik kaplar aldırıyorum bizimkilere, evden her gün yoğurt veya peynir kabı çıkmıyor tabii. Tüm sokak ve cadde köşelerine, tek tek bütün köşelere olmak üzere mama ve su takviyesi yapıyorum, köpek için ayrı, kedi için ayrı. Bazen görenler anlam veremeyip yanımdan değil de uzaktan geçiyor, bunu hissettiğimde söylüyorum açık açık ne yaptığımı, sokağın geri kalanını yürürken korkarak yürümesinler diye. Haklılar çünkü, bunun tiple ya da başka bir şeyle alakası yok, ister istemez korkar insan. O saatlerde köpeğini dışarı çıkartanlar çoğunlukla ne yaptığımı anlıyor. Muhtemelen o yollardan her gün geçiyorlar, çok rastlaşmıyoruz ama, mama ve su kaplarının oralarda olmasından yenileme yaptığımı vesaire tahmin ediyorlardır. Bu şekilde üç farklı kişiyle yakınlaşmış oldum, adreslerine kadar biliyorum her şeylerini. Hepsinin bir köpeği var, birinin iki tane. Onlar da aynı şekilde beni, yaşadığım yeri, vesaire biliyorlar. Zaten annemin, babamın nasıl insanlar olduklarını, mesleklerini, vesaire de bildikten sonra, benim gibi birine karşı güvensizlik göstereceklerini sanmıyorum. Birisi kız, üniversite öğrencisi. Birisi erkek, yanlış hatırlamıyorsam master yapmaya gelmiş, ya da yapıp gelmiş, hatırlamıyorum. Birisi de doktor, o da erkek. Hatta doktor olanın köpeğini kaç kere gezdirmişimdir, kim bilir. Hem o rahat ediyor, hem ben köpek hevesimi bir an olsun atmış oluyorum, hem de aktivite oluyor, fena mı? Zaten esporcuyum, turnuvalarım ve daha iyi yerlere gelme gayretim nedeniyle bilgisayar başında oluyorum çoğunlukla, başka bir işle bile uğraşsam, hep bir etkileşimim oluyor bilgisayarla. Tanıştığım kişilerin gece beni aradıkları zamanlar oluyor, sabahları da. Köpeklerini parka çıkartacakları zaman arıyorlar, uygunsam gidiyorum, sohbet ediyoruz. Bu tür zamanlarda, çantamı yanıma alıp park etrafına da mama ve su takviyesi yapmaya devam ediyorum. Birkaç kere şahit oldum, aynı köşeleri farklı günler gezerken, benim koyduğum kapların yanına da birileri peynir kapları, vesaire koymuş. Demek ki benim gibi düşünen, benden büyük birileri da küçük çocuklar var. Ona da bunu aşıladıysam ve farkındalık yarattıysam ne mutlu bana.
Uzun lafın kısası, bu bana hem biraz daha sosyallik kattı, hem de mental olarak ferahlık. Yaparken zorla yapıyor gibi hissetmiyorum, ya da takıntı haline getirip insanların her anında gözlerine bu yaptıklarımı sokmuyorum, onların da yapması için zorlamıyorum. Kişinin içinden geliyorsa, zaten ben farkındalık yarattıktan sonra, o da bir şekilde bu tür bir şeyler yapmaya kalkışır. Bu yalnızca tek bir alan için geçerli değil.
Sizden ne yapmanızı mı isteyeceğim?
Bunu alışkanlık haline getirmenizi isteyemem. Ama bir kere de olsa, evinizdeki yoğurt ve peynir kaplarını çöpe atmak yerine bir kenara kaldırın. O gün evinizde ne yediniz, pilav mı, et mi, patates mi, hepsini bir poşete doldurun. Yanınıza bir şişe su alın, plastik bir kapla birlikte. Mama olayına girmedim bile, bunları yapmanız için gereken şey para değil, istek. Evinizin yakınına bir yere, yanınıza aldığınız plastik kabı koyun. Ne unuttuk? Yemek dolu poşeti almanız gerektiğini yazmayı unuttum. Hemen, koşa koşa eve dönün, poşeti de alın. Niye hatırlatmıyorsunuz, her şeyi ben mi söyleyeceğim? Kabı koyduğunuz yerin hemen yanına da poşete koyduğunuz artan yiyecekleri, poşetle birlikte koyun. Poşetin ağzını iyice açın ve yere doğru bastırın. Çıkmışken şöyle bir on dakika da evinizin çevresinde gezin, yürüyüş yapmış, açılmış olursunuz. Bu yazdığımı yalnızca bir kere, bir çocuğun hatrı için bile yapsanız yeterli. Devamı gelirse gelir, gelmezse de o umarım o kapları orada gören başka bir kişi sizin yerinize bunu devam ettirir.
Peki devam etmek istiyorsanız ne mi yapmalısınız?
• Çeşme suyu bile olsa, işinize giderken ya da evinize dönerken, iki, üç günde bir suya ekleme yapın.
• Üşenmezseniz her gün o koyduğunuz poşeti uygun bir yere atın, yeni artıklarınızı yeni poşetin içine koyup, aynı yere yerleştirin. Boşuna "O poşetin kenarlarını bastırın." demedim, sizin de sonradan kaldırıp atmanız daha kolay olacak. Hem de hayvanlar yerse fark edemedikleri için çekiştirmeyecekler. En azından benim koyduklarım, koyduğum gibi duruyor, ben de bunu koyuş stilime bağlıyorum.
• Her gece rutini sonunda, en az 10 dakikalık yürüyüşü ihmal etmeyin, açılırsınız.
• Baktınız bunlarla tatmin olmuyorsunuz, iki kap daha biriktirip, sokağınızın / caddenizin köşesine, bir şube daha açın.
Yazımın ortalarında, "Koyacağınız ilk kabı evinize yakın bir yere koyun." diye özellikle yazmıştım. Hele ki balkondan ya da pencereden dışarıya baktığınızda hayvanların kabınızdan su içtiğine ya da artıkları yediğine tanıklık ederseniz, eminim bu rutini uygulamayı isteseniz de bırakamazsınız.
Eğer bunları uygulamak isterseniz, resimli ya da resimsiz bir şekilde konuya yorum yazmanızı isterim. Güncellendiği için öne çıkar ve daha fazla kişi okumuş olur.
Son düzenleyen: Moderatör:
