Black Swordsman
Hectopat
- Katılım
- 20 Temmuz 2020
- Mesajlar
- 1.684
- Makaleler
- 3
- Çözümler
- 5
Selam arkadaşlar umarım hepinizin ailesinin ve kendinin sağlığı yerindedir. Size son yıllarda spor anlamında kat ettiğim yolu anlatmak istedim. Çünkü başlayıp ta hemen bırakan veya başlamak için kendinde yeterli öz güveni bulamayan arkadaşlara motivasyon olmak istedim tabii ne kadar olursam. Ben her zman sporla iç içe bir insan oldum. Spordan kastım vücud geliştirme veya fitness değil. Basketbol du benim için. NBA maçlarını izlemek için saat 3'de kalkıp annemle babama yakalanmama çabaları falan.
Sonradan bu tutkum daha da arttı tabii. Antrenmanlar yapmaya başladım. Kendime dumbell alıp ciddi anlamda workout yapmaya başladım. Bizimkiler pek hoşnut değillerdi bu durumdan. Bir yandan da haklılardı çünkü sınırlarımı her zaman zorlamayı sevmişimdir (ders dışında
) ama bu spor aşkı benim için kötü sonlandı çünkü
skolyoz denen bir lanet varmış bende. Bunun ortaya çıkması ile birlikte ağırlık işleri rafa kalktı tabii. Bende depresyondayım haliyle.
Depresyonda olmamın sebebi ise sanki spor beni hayata bağlayan bir şeymiş de benden alınmış gibi hissediyordum. Evde otururken skolyozu araştırmaya başladım ve sonuç olarak şınav gibi temel hareketleri yapabileceğimi öğrendim. Doktora da danışıp tekrar başladım spora ama daha motive bir şekilde. Şınavı normalde pek sevmem ama yapıyordum. İlk haftalarda 10-15 tane sonraladan bu sayılar 20-25 aralığına çıktı ve şimdi ise tek seferde 40-45 nizami şınav çekebiliyorum.
Kendimle de gurur duyuyorum açıkçası. Ayrıca barfix de yapabileceğim hareketler içerisinde olduğundan dolayı onda da kendimi geliştirdim. Benim bu konuyu yazmamın sebebi kendi egomu tatmin etmek değil yanlış anlaşılmasın lütfen. Ben önceden açılan konulara dayanarak açtım bu konuyu. Misal ortalama 1, 5 ay önce bir kardeşim tek bir tane bile şınav çekemdiğini yazmıştı. İşte bu işler her konuda olduğu gibi emek vermeden olmuyor. Sizlerde her konuda azminizi ve hırsınızı kaybetmeyin lütfen. Sağlıcakla kalın.
Sonradan bu tutkum daha da arttı tabii. Antrenmanlar yapmaya başladım. Kendime dumbell alıp ciddi anlamda workout yapmaya başladım. Bizimkiler pek hoşnut değillerdi bu durumdan. Bir yandan da haklılardı çünkü sınırlarımı her zaman zorlamayı sevmişimdir (ders dışında
) ama bu spor aşkı benim için kötü sonlandı çünküskolyoz denen bir lanet varmış bende. Bunun ortaya çıkması ile birlikte ağırlık işleri rafa kalktı tabii. Bende depresyondayım haliyle.
Depresyonda olmamın sebebi ise sanki spor beni hayata bağlayan bir şeymiş de benden alınmış gibi hissediyordum. Evde otururken skolyozu araştırmaya başladım ve sonuç olarak şınav gibi temel hareketleri yapabileceğimi öğrendim. Doktora da danışıp tekrar başladım spora ama daha motive bir şekilde. Şınavı normalde pek sevmem ama yapıyordum. İlk haftalarda 10-15 tane sonraladan bu sayılar 20-25 aralığına çıktı ve şimdi ise tek seferde 40-45 nizami şınav çekebiliyorum.
Kendimle de gurur duyuyorum açıkçası. Ayrıca barfix de yapabileceğim hareketler içerisinde olduğundan dolayı onda da kendimi geliştirdim. Benim bu konuyu yazmamın sebebi kendi egomu tatmin etmek değil yanlış anlaşılmasın lütfen. Ben önceden açılan konulara dayanarak açtım bu konuyu. Misal ortalama 1, 5 ay önce bir kardeşim tek bir tane bile şınav çekemdiğini yazmıştı. İşte bu işler her konuda olduğu gibi emek vermeden olmuyor. Sizlerde her konuda azminizi ve hırsınızı kaybetmeyin lütfen. Sağlıcakla kalın.
