Konuya başlamadan belirtmek isterim ki benim oyun tarihinde en sevdiğim ilk üç oyun aşağıdaki şekildedir:
1. Mafia 2
2. Assasin’s Creed Unity
3. Red Dead Redemption 2
Bu oyunlardan Mafia 2 ve AC Unity’yi 4 defa, RDR 2’yi ise bir defa (Bir kez bitirdim şimdi bir daha bitiriyorum epilog kısmındayım bitmek üzere) bitirdim. Belki şaşırabilirsiniz “Tamam Mafia 2 ve AC Unity güzel oyunlarda 4 defa bitirmek nedir kardeşim?” diye. Aslında ben de bilmiyorum fakat bu konu hakkında düşünürken bir kanıya vardım.
En iyi ilk üç oyun listemdeki üç oyun da üzücü bir sona sahip. Mafia 2 Joe’nin ölümü ile (tamam ölmüyor olabilir ama bize anlatılan bu), AC Unity Elise’in ölümüyle ve RDR2’de Arthur’un ölümüyle sonlanıyor. Şimdi biraz düşünürsek bu üç oyunda oyuncular tarafından sevilen oyunlar. Tamam, belki AC Unity her oyuncu tarafından sevilmez ama yine de dönemine göre güzel bir oyun olarak görülür. Mafia 2 biraz eski olabilir ama çoğu Türk oyuncuda yeri ayrıdır. RDR2 ise zaten çoğu Türk oyuncunun sevdiği bir oyundur.
Peki ben başta ne demiştim? “Bu üç oyun da üzücü bir sona sahip.” Peki bu üç oyunu biz Türkler seviyor muyuz? Seviyoruz. Peki bu üç oyun böyle üzücü sonlara sahip olmasalardı bizim kalbimizde böyle yer edinirler miydi? Pek sanmam. Yani bana göre üzücü oyunlar biz oyuncularda daha fazla seviliyor ve yer ediniyor.