Ahmet40218
Centipat
- Katılım
- 12 Temmuz 2022
- Mesajlar
- 157
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
16 yaşındayım. 15 16 saat bilgisayar başındayım kendimi okul zamanı olsun kendimi akademik anlamda ne kadar saatlerce ders çalışıp ezber yapsam da notlarım düşük geliyordu. 7 24 evde çalışmama rağmen. Ve şunu demek istiyorum şu an zorluk ekonomik sıkıntı çeken vb. insanlar gezemiyor eğlenemeyenler oluyor vesaire diyorlar, bu durum da beni etkiliyor yani. Şu an için sadece para kazanmaya odaklandım bu yüzden insanlar asgari ücret alıyor, hiçbirisi eğlenemiyor, stres yaşıyor işten eve hayat yaşıyor vb. ben de bu yüzden her şeyi bıraktım sadece para kazanmaya odaklandım kendimi zorlayıp para kazanmak için uğraşıyorum ve bu ülkede ajitasyon yapan ya da bana geçinemediği için hayat tecrübesi veren cahil insanlardan kurtulmak istiyorum, kimseyle iletişim dahi kurmak istemiyorum artık gerçekten çok sinirleniyorum artık. Millet hem bu okul zamanında geziyor eğleniyor konuşuyor sosyalleşiyor ve dersine çalışıp benden daha yüksek puan alıyor.
Ben her şeyi bırakıp sadece kendimi ders çalışmama motivasyon için hayal dünyamda binbir türlü karakter ile kendimi zorla özendirip motivasyon sağlıyordum, cidden oluyordu çok garip deneyimdi. Şu şekilde yani 'ben spor yapıyorum, kondisyonum iyi, gelecekte girişimcilere çalışacağım onlarla iş yapacağım benim yorulmam imkansız vb.' gibi senaryolar kurup zaten gerçeklikten uzak düşünüyordum daha da hayal dünyama kaptırdım kendimi. Ve ben kendimi bu kadar zorlayıp bilerek kendimi strese soktum birnevi ve yine aynı notlar şeyler yani millette vaktini güzel geçiriyor, arkadaşı sevgilisiyle geziyor eğleniyor hem de dersine çalışıyor. Hepsi ortam görmüş nasıl konuşacağını iletişim kuruyor insanlarla yani. Ben dışarı çıktığımda kalabalık ortamda olsun ya da birkaç insan içinde saatlerce kalma durumunda hatta aradan birkaç dakika geçse bile moralim bozuluyor, sevgili aşk ilişkileri gözüme hiç masumca gelmiyor kendim aşık olma durumunda vesaire olsam yani gerçekten kendi karakterimin gelişiminden şüphelenirim aşk meşk olayları ya da bu evlilik işleri benim algıma hiç uygun değil. Bir kızın elini tutup gezsem şimdi psikolojim bozulur mesela. Kız arkadaşım olursa ya da evlenirsem bilemiyorum kendimi erkek gibi hissedemiyorum. Birisine aşığım mesela ve sevgiliyiz insanlar da bunu biliyor. Şimdi ben tek yalnız olsam o ortamda daha mutlu bir şekilde takılıyor olurdum. O yüzden bu ileriki yaşlarda pişman olmamak için sosyal hayatı kendime bir nevi kapatmıştım. Ve bu da kısa süreli bir kapanış değil yani 5 6 yıldır böyleyim kendi içimde öz güvenli bir insanım ancak bunu dışa yansıtmıyorum. Şimdi şunu demek istiyorum.
Kendim yapmıyorum ama insanların bu düşüncesi saçma geliyor daha çok bu benim gibi asosyal ya da başka sorunlar dolayısı internete bağlanmış kişiler oluyor ve yaşı 20'nin altında oluyor genelinin;
'Hayatım iyiye gitmeyecek, ekonomi kötü gezemiyorum, eğitim sistemi kötü ölmek istiyorum, dışarıda eğlenen çocuklar zengin çocukları, hayatım boyunca stres içinde yaşacağım!'
Hayatta stres olur, zorluk olur da şu düşünce harbiden saçma geliyor. Ekonomi eğitim kötü diye herkes evde oturup ağlayacak mı? Bu nasıl bir bakış açısı ya? Bu ergenlikte değil kendi hayatını saçma bir nedenden dolayın ciddi anlamda mahvediyor kimisi. Bunu düşünce yıllar boyu aklında bitmiyor yani. Artık popülasyonun etkisi mi bilemiyorum. Kendimi nasıl düzelteceğim?
Ben her şeyi bırakıp sadece kendimi ders çalışmama motivasyon için hayal dünyamda binbir türlü karakter ile kendimi zorla özendirip motivasyon sağlıyordum, cidden oluyordu çok garip deneyimdi. Şu şekilde yani 'ben spor yapıyorum, kondisyonum iyi, gelecekte girişimcilere çalışacağım onlarla iş yapacağım benim yorulmam imkansız vb.' gibi senaryolar kurup zaten gerçeklikten uzak düşünüyordum daha da hayal dünyama kaptırdım kendimi. Ve ben kendimi bu kadar zorlayıp bilerek kendimi strese soktum birnevi ve yine aynı notlar şeyler yani millette vaktini güzel geçiriyor, arkadaşı sevgilisiyle geziyor eğleniyor hem de dersine çalışıyor. Hepsi ortam görmüş nasıl konuşacağını iletişim kuruyor insanlarla yani. Ben dışarı çıktığımda kalabalık ortamda olsun ya da birkaç insan içinde saatlerce kalma durumunda hatta aradan birkaç dakika geçse bile moralim bozuluyor, sevgili aşk ilişkileri gözüme hiç masumca gelmiyor kendim aşık olma durumunda vesaire olsam yani gerçekten kendi karakterimin gelişiminden şüphelenirim aşk meşk olayları ya da bu evlilik işleri benim algıma hiç uygun değil. Bir kızın elini tutup gezsem şimdi psikolojim bozulur mesela. Kız arkadaşım olursa ya da evlenirsem bilemiyorum kendimi erkek gibi hissedemiyorum. Birisine aşığım mesela ve sevgiliyiz insanlar da bunu biliyor. Şimdi ben tek yalnız olsam o ortamda daha mutlu bir şekilde takılıyor olurdum. O yüzden bu ileriki yaşlarda pişman olmamak için sosyal hayatı kendime bir nevi kapatmıştım. Ve bu da kısa süreli bir kapanış değil yani 5 6 yıldır böyleyim kendi içimde öz güvenli bir insanım ancak bunu dışa yansıtmıyorum. Şimdi şunu demek istiyorum.
Kendim yapmıyorum ama insanların bu düşüncesi saçma geliyor daha çok bu benim gibi asosyal ya da başka sorunlar dolayısı internete bağlanmış kişiler oluyor ve yaşı 20'nin altında oluyor genelinin;
'Hayatım iyiye gitmeyecek, ekonomi kötü gezemiyorum, eğitim sistemi kötü ölmek istiyorum, dışarıda eğlenen çocuklar zengin çocukları, hayatım boyunca stres içinde yaşacağım!'
Hayatta stres olur, zorluk olur da şu düşünce harbiden saçma geliyor. Ekonomi eğitim kötü diye herkes evde oturup ağlayacak mı? Bu nasıl bir bakış açısı ya? Bu ergenlikte değil kendi hayatını saçma bir nedenden dolayın ciddi anlamda mahvediyor kimisi. Bunu düşünce yıllar boyu aklında bitmiyor yani. Artık popülasyonun etkisi mi bilemiyorum. Kendimi nasıl düzelteceğim?
Son düzenleyen: Moderatör:
). Yalnızsan ve boş zamanın bolca varsa çoğu zaman doğru kararlar alırsınız çünkü boş bilgiler ile kafanız karışmaz ve zaman sıkıntınız yoktur. Dikkat ederseniz İnsanın geçmişi ve yaptığı hataların bir çoğunu ya gece uyuyacağı zaman ya da yaşı ilerledikçe hatırlayıp, fark eder. Yazdıklarım yanlış anlaşılmasın ben burada Asosyal, yalnız, depresif olmanın yararlı olduğunu söylemiyorum sadece insanın kendine her yaşta yeterince vakit tanıması gerekliliğini ve yararlarını söylemek istedim. Yalnızlık yeterince olduğu vakit bence zararı yoktur ama bu demek değildir ki kendini tamamı ile toplumdan soyutla. Bunun bir çok örneği var kendini tamamı ile hayattan koparmak delirmenin önünü açmak demektir. Ne de olsa insan sosyal bir varlık.
