Sürekli değerli birey olma ihtiyacı

Arkadaşlar merhaba öncelikle 16 yaşındayım, birazcık psikolojik sorunlarım var ilaç kullanıyorum(selectra 100mg). Şimdi olaylar birazcık karışık ben 3-4 ay önce neredeyse hergün okulda ağlıyordum, ağlama nedenim yok gibiydi aslında vardı, çok karışık birşeydi yani nasıl desem kötü bir his geliyor içime ve aklıma olabilecek kötü şeyler geliyor genelde arkadaşlarım ailemin beni istememesi onlara zarar vermem ile alakalı şeyler, kendimi aşırı değersiz hissediyordum ve bunu kimseye kolay kolay söyleyemiyordum, sonra ağladığım için bir daha ağlıyordum çevremdekileri üzüp onlara zarar verdiğim için gene ağlıyordum. Doktora gittim bana selectra 50mg verdi 1 ay sonra tekrar gel dedi, o 1 aylık süreçte bende düzelmeler olmuştu, daha sosyal olmuştum daha mutluydum herşeyi kafama takmıyordum, 1 ay sonra tekrar gittiğimde olanları anlattım, hala daha o kötü his geliyordu ve bazen gene ağlıyordum genelde öğleden sonra oluyordu, bunları dedim doktora doktorda dozu yükseltti. Yaklaşık 1 haftadır o yükseltilen dozlu ilaçtan kullanıyorum(Selectra 50mg den 100 mg ye yükseldi).

Şimdi gelelim asıl meseleye, ilacın düzeltemediği bir şey var, sürekli değerli olduğumu sevildiğimi arkadaşlarım tarafından duymak istiyorum, ve sürekli soruyorum beni seviyormusun, arkadaşmıyız, samimiyiz diye sorular soruyorum(1-2 tanesine soruyorum). Genelde kızıyorlar veya sevmediklerini söylüyorlar sonra üzüldüğümü görünce şaka yaptıklarını ve sevdiklerini söylüyorlar. Yani böyle yapınca ben kötü oluyorum, mesela geçen gün arkadaşım bana sana birşey söyleyeceğim ve bu çok gücüne gidecek 1 hafta boyunca gene eskisi gibi ağlayacaksın dedi, ve o şeyi söylemedi, direttim inat ettim sonra küsmekle tehdit edince bıraktım.

Ya sanki herşeye kötü taraftan bakıyor gibiyim, mesela geçen gün arkadaşım 9. uluslararası robot yarışmasına gitmişti 1 haftalığına ve oradayken beni aramıştı ne yapıyorsun ne ediyorsun diye o anda çok sevinmiştim bana değer verdiğini düşünmüştüm bir süre sonra o şekilde ağlamamam gerektiğini düşündüğü için aradağını düşündüm ve gene o kötü his geldi, soruları sorduğumda bana sevmesem söylerim senle takılmam evime davet etmem almam falan diyordu.

Bu kötü hissin gelmesi için ufacık bir kıvılcım yetiyor, daha yeni o arkadaşımla konuştum telefonda bilgisayarında bir sorun olduğunu ve tw üzerinden bağlanmam gerektiğini söylemişti bende çarşıdaydım az sonra evde olurum dedim o da çabuk ol dışarı çıkacağım dedi bende hayırdır nereye dedim, kekeledi ve bana işim var az dedi, sonra kapattık telefonu o anda kötü oldum, saçma birşey ama o anda doğru gibi geliyor, ilaç buna fayda etmiyor bunu kendi başıma çözmem lazım ama nasıl?

Aynısı bendede var sayılır psikolog 16 yaşından küçükleri almıyormuş 13 yaşındayım.

Linaria dedi:

Aynısı bendede var sayılır psikolog 16 yaşından küçükleri almıyormuş 13 yaşındayım.

Genişletmek için tıkla...

Annene veya babana sorduysan, öyle demişlerdir bu şeyler ilk başladığın 2 3 sene önce ağlamıyordum birşeyim yok gibiydi ama içten içe ağlıyordum anneme psikoloğa götürmesini söylediğimde bana da 18 yaşından küçükleri almadıklarını söylemişti annem bende inanmıştım Sabrım buraya kadarmış böyle olunca, annem mecbur götürmek zorunda kaldı, sıkıntı şu ben 2 3 sene önce çok gitmek istiyordum, annem götürmeye karar verdiğinde istememiştim, sanki ağlayınca mutlu oluyor gibiydim, umarım düzelirim, şu anda da eşcinsel olup olmadığımı düşünüyorum, umarım değilimdir.

Yok biz gittik babamla sorduk ordaki görevli öyle dedi. Benimki yaşım ile alakalı sanıyorum.

Tek yapmanız gereken şunu kabullenmek;
Sürekli çok iyi arkadaşımsın diyenler sana değer vermiyor olabilir; seni seviyorum, çok iyi arkadaşsın demeyenler ise sana diyenlerden çok daha fazla değer veriyor olabilir.
Özellikle erkekler arasında bu böyledir. Ben bir erkeğin diğerine gidip sana değer veriyorum demesini beklemem. Kendimden örnek veriyim. En sevdiğim arkadaşım bana gelip bana değer veriyor musun diye sorsa ben, saçmalama tabii ki senden nefret ediyorum derim yada buna benzer şeyler söylerim.

Öncelikle geçmiş olsun. Arkadaş, her şeyi kafana takma boş ver. Mesela arkadaşlarım bana yanlış yaptılar. Bağlantıyı kestim artık sadece merhaba diyorum muhatap olmuyorum. Bence seni sorunun bu, her şeyi kafana takmak.

Beni de aralarına almazlardı, çünkü onlardan hep ahlaklı ve ağırbaşlı davranırdım. Arkadaşlarım oldu da ne oldu ? Boyuna ihanet yedim. Fakat sen sevildiğini duymak, değerli olmak istiyorsun. Seni seven bir kız bulursan sorunun çözülür O hissi de biliyorum, 3 kere Ayet-El Kürsi okursan sıkıntı kalmaz.

brk35 dedi:

Tek yapmanız gereken şunu kabullenmek;
Sürekli çok iyi arkadaşımsın diyenler sana değer vermiyor olabilir; seni seviyorum, çok iyi arkadaşsın demeyenler ise sana diyenlerden çok daha fazla değer veriyor olabilir.
Özellikle erkekler arasında bu böyledir. Ben bir erkeğin diğerine gidip sana değer veriyorum demesini beklemem. Kendimden örnek veriyim. En sevdiğim arkadaşım bana gelip bana değer veriyor musun diye sorsa ben, saçmalama tabii ki senden nefret ediyorum derim yada buna benzer şeyler söylerim.

Genişletmek için tıkla...

Valla ne kadar teşekkür etsem azdır ihtiyacım olan şey buydu, bu tarz bir düşünce bana mantıklı gelecek bir düşünce lazımdı düşünüp duruyordum

20'li yaslarinda bu yazdiklarina bakar gülersin. Gecici durum bence, ergenlik belirtileri, kendini önemli hissetme ihtiyaci vs...
Fazla kafana takma ve bu yasta ilac kullanma derim. Sosyallestikce degerleneceksin inan...

Başkaları tarafından önemsenmeliyim triplerine girersen hayatı kendine zindan edersin. Bu düşünceden kurtulmayı öğrenmen lazım. Yoksa ileride aşık olursun, kız seni sevmez. Gider intihar edersin.