Havacılık geliştikçe sürtünmeyi en aza indirmek ve aerodinamik yapıyı güçlendirmek için, en büyük sürtünme nedeni olan iniş takımlarının havada gizlenme ihtiyacı doğdu. İlk denemelerde, burun dikmesi ve ana dikmeler bağlı oldukları noktada direk katlandıkları için bir sorun yaşanmadı, ancak uçak ve dikme boyutları büyüdükçe, ana dikmelerinde gövde altına saklanma fikri ile büyük bir sorun ortaya çıktı.
Prototip ve rüzgar tüneli denemelerinde kalkışı müteakip katlanarak gövde altına çevrilen ana dikmelerde mevcut, döner durumdaki tekerlekler, uçak üzerinde büyük bir merkezkaç kuvveti yaratıyorlar ve uçakta müthiş bir titreşime neden oluyorlardı.
Uzun araştırmalar sonucu sağlıklı ve kesin bir çözüm bulunarak uçaklara uygulandı. Artık dikmeler hiçbir risk yaratmadan katlanarak gövde altına alınabiliyorlardı.
Bulunan çözüm ise şuydu: İniş takım hidrolik sisteminde iniş takımlarını yukarı doğru kaldıran iş görmüş hidrolik basıncını fren ölçülendirme valfine göndererek, dikmeler içeri alınırken fren yaptırarak durdurmak.
Bu havada fren, uçağı kullanan pilotların bilgisi dışında otomatik gerçekleşen bir eylemdir.
Prototip ve rüzgar tüneli denemelerinde kalkışı müteakip katlanarak gövde altına çevrilen ana dikmelerde mevcut, döner durumdaki tekerlekler, uçak üzerinde büyük bir merkezkaç kuvveti yaratıyorlar ve uçakta müthiş bir titreşime neden oluyorlardı.
Uzun araştırmalar sonucu sağlıklı ve kesin bir çözüm bulunarak uçaklara uygulandı. Artık dikmeler hiçbir risk yaratmadan katlanarak gövde altına alınabiliyorlardı.
Bulunan çözüm ise şuydu: İniş takım hidrolik sisteminde iniş takımlarını yukarı doğru kaldıran iş görmüş hidrolik basıncını fren ölçülendirme valfine göndererek, dikmeler içeri alınırken fren yaptırarak durdurmak.
Bu havada fren, uçağı kullanan pilotların bilgisi dışında otomatik gerçekleşen bir eylemdir.
