Ülkeme Üzülüyorum

TAHAU

Kilopat
Katılım
14 Eylül 2017
Mesajlar
1.659
Makaleler
2
Çözümler
1
Evet beyler bayanlar bu ara cidden kafam çok değişti etrafıma bakıyorum kimse mutlu değil insanlar tam anlamıyla yuvarlanıyorlar. 50 yaşlarında birini görüyorum adam üzgün sanki bıkmış usanmış bu insanlar sokakta gördüğüm rastgele insanlar. Evet her şeyden önce sağlımıza maddi manevi her şeye şükür ediyorum ancak insanlara bakıyorum sanki kimse ne yaptığını bilmiyor. Orta hallisi eski evde hayatta bir mal varlığı sanki bir amacı yok gibi yaşıyor. (Yanlış anlaşılmasın kesinlikle yadırgamıyorum)
Yaşıtım gençlerde hiç bir gelecek kaygısı yok, çok rahatlar. Ben hayatımda 5 milyar maaş alıp kirada oturup günü geçirmek istemiyorum, hayatın tadını çıkarmak istiyorum. Bunun için çabam var ama neden herkes bu kadar yorgun bitkin olmuş bilmiyorum. Evet maddi imkansızlıklar olabilir herhangi bir sıkıntısı olabilir kim olursa olsun ama böyle somurtgan üzgün olmaları beni bile endişelendiriyor. Üç gün sonra ben böyle yaşamak istemiyorum. Kısacası hem ülkem adına hem kendim adıma kaygılarım var ve evet kendimi geliştirmeye çalışıyorum. İngilizcem süper olmasa da karşımdakini rahatça anlıyorum. Fizik dışında sayısalım gayet iyi. Fiziğe de baştan başladım ve sınavıma 2 sene var çaba gösteriyorum ama insanlarda ne bir çabalama zevk alma hiç bir şey kalmamış sanki. Çıkıyorum dışarı insanlar özellikle 30-50 yaş arası insanlar bitmiş tükenmiş ilerde öyle bir duruma gelmekten korkuyorum. Evet hayat toz pembe değil gerçeklerin farkındayım ama bakıyorum yurt dışında yaşlısından gencine hayattan zevk alıyor bizde parası olan parasının zevkini çıkartıyor bunun sonu ne olur hiç bilmiyorum. Ama hislerime göre bu ülkede ne zaman olur bilmem ama çok ama çok kötü şeyler olacak. Ve bu yazıyı buraya kadar okuyan kişiye soruyorum bu işin sonunda ne olacak? Cidden görüşlerinizi çok merak ediyorum. Acaba sıkıntı bende mi diye düşünmüyor değilim.(Siyasi faktörlere girmeyelim yazsam yine çok uzardı.)
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Turkiye'de paran varsa mutlusundur, paran yoksa mutlu değilsindir. Manevi şeyleri dışında tutup, sadece maddi düşünürsek böyledir.

Asgari ücretli veya onun bir miktar üzerindeki vatandaş ülke bu kadar kötü haldeyken kendisine eğlenecek butceyi kolay ayıramıyor. Dolayısıyla hayatı ev, iş, uyku arasında geçip gidiyor. Ekonomi bu haldeyken adam vergi, fatura mi ödesin, çocuk mu büyütsün, evi mi geçindirsin, gezmeye, eğlenmeye para mi ayirsin?

Soruyorum, asgari ücretli bir kişi yurt dışına çıkabilir mi? Aylık kazanci kadar zaten uçak bileti :)

Benim cebimde para varken dünyanın en mutlu insanıyım. Aç kalsam, doyarım. Yolda kalsam, bir şekilde dönerim. Tatile suraya gitmek istesem, giderim. Boşa fakir edebiyatı yapmaya gerek yok. Temel sorun maddiyat.
 
İşte sıkıntı burda parası olana güzel ama parası olan insan yurt dışına 50 kere gider ama hiç yoktan maddiyatı iyi olmayanda 1-2 kere hayatın keyfini çıkarsın tatil yapsın gezsin hobileri olsun aktif olsun insanlar yetişemiyor artık kimse kendine vakit ayıramıyor artık bu kısım üzücü zaten.
 
Sorunun kaynağı 5 harfli bir kelimeden oluşuyor. Hepsini yok edemeyeceğimize göre ağlamaya devam.
Da işte ağlamanın sonu yok dipsiz kuyu gibi hiçbir şey olmuyor değişmiyor.
Hayat paran yoksa önceden yazılmış gibi.
-Sabah kalk
-Yemek ye
-İşe git
-İşten çık
-Yemek ye
-Yat
Bu döngü hep geçerli hayatta ama önemli olan o çalıştığın işten çıkınca mutlu hissetmen eve gittiğinde keyif alman tatil zamanlarında keyifli vakit geçirmek ama maalesef ülkemde pek mümkün değil bu dediklerim.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı