Üniversite için aile yanı mı? Yurt mu?

Onur Haha Atan

Hectopat
Katılım
19 Mart 2018
Mesajlar
203
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Merhabalar şu an 17 yaşındayım. Üniversiteyi ailemin yanında mı yoksa başka bir değil de yurtta mı okusam diye kararsızım. Yani nasıl desem pek girişken bir insan değilim o yüzden başka şehirde ayakta durabilir miyim bilmiyorum. Zaten lise de pek arkadaşım olmadı. Haklı da olsam haksız da olsam kimseyle tartışmam çünkü biri bana durduk yere istediği kadar küfür ederse cevap verecek cesaretim yok. Azıcık daha üzerime gelseler ağlıyorum. O yüzden şu ana kadar kimseyle tartışmadım. Hep kaçtım. Şu ana kadar kendi arkadaşım bildiğim insanlar bile beni maddi, manevi anlamda çok dolandırdı ve onların bana verdiği zararları anlayamayacak kadar saf olduğumu sandılar ama aslında her şeyi anlıyor sadece bir şey diyemiyordum. (Örneğin 3 kişi 15 liralık ortak sigara alacağımız zaman benim cebimden 10 lira çıkar ve 3-4 dal anca içtirirlerdi bana) yani benim kimseye zararım dokunmaz ise insanların da bana dokunmaz sanıyordum sonradan dokunmaya başlayınca belki karşılık vermediğimi gördüklerinde acıyıp daha fazla zarar vermezler sanırdım ama öyle olmuyormuş. Üniversitede de çok dışlanmakdan ve insanların beni kullanmasından korkuyorum. Aslında bakarsanız yalnızlığa zaten alışkınım sadece insanların bana zararı dokunmasa mutlu olurum ama şu ana kadar bu konuda hep hayal kırıklığına uğradım ama üniversitedeki insanlana bir sanş vermek geliyor içimden. Belki iyi insanlardır, belki onlar beni sever, beni kullanmazlar, beni kollarlar diye. Büyük ihtimalle yanılıyorum ama insan umutlanıyor işte. Bana yardımcı olur musunuz?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Çekingen olma kendi hakkını da yedirtme. Ha hiçbir şey paylaşma demiyorum paylaş ama 1 paket sigara 10tl verip 4 dal almak koyardı bana. Üniversitede yeni bir hayat bekliyor seni korkunu yen gidebileceğin en iyi yere git maddi imkanın varsa. En azından üniversitede daha iyi bir arkadaş ortamı bulabilirsin kendine.
 
Bana kalırsa her öğrencinin kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmesi açısından ailesinden ayrı bir hayat yaşaması gereklidir. Kişinin gelişimi ve olgunlaşması için gerekli olduğunu düşünüyorum. ATM'den para çekmeyi bilmeyen bir kişi olarak başladığım üniversite hayatıma şu anda kimseye ihtiyaç duymadan devam ediyorum.
 
Şehir dışında okumak için saçma sapan bir bölüm tercih edilmemeli. Ancak istediğiniz bölüm, şehir dışındaysa bunu engellememenizi öneririm. Önemli olan alacağınız eğitim. 17-25 yaş aralığım ailem ve evimden 1000 km. uzakta geçti. Zamanla insan alışıyor.
 
Çekingen olma kendi hakkını da yedirtme. Ha hiçbir şey paylaşma demiyorum paylaş ama 1 paket sigara 10tl verip 4 dal almak koyardı bana. Üniversitede yeni bir hayat bekliyor seni korkunu yen gidebileceğin en iyi yere git maddi imkanın varsa. En azından üniversitede daha iyi bir arkadaş ortamı bulabilirsin kendine.
Tabii ki banada koyuyordu ve bu sadece tek bir olay bu gibi şeyleri hemen hemen her gün onlarca kez yaşıyordum bazen çok sinirleniyorum ama ses edemiyorum.
 
Merhabalar şu an 17 yaşındayım. Üniversiteyi ailemin yanında mı yoksa başka bir değil de yurtta mı okusam diye kararsızım. Yani nasıl desem pek girişken bir insan değilim o yüzden başka şehirde ayakta durabilir miyim bilmiyorum. Zaten lise de pek arkadaşım olmadı. Haklı da olsam haksız da olsam kimseyle tartışmam çünkü biri bana durduk yere istediği kadar küfür ederse cevap verecek cesaretim yok. Azıcık daha üzerime gelseler ağlıyorum. O yüzden şu ana kadar kimseyle tartışmadım. Hep kaçtım. Şu ana kadar kendi arkadaşım bildiğim insanlar bile beni maddi, manevi anlamda çok dolandırdı ve onların bana verdiği zararları anlayamayacak kadar saf olduğumu sandılar ama aslında her şeyi anlıyor sadece bir şey diyemiyordum. (Örneğin 3 kişi 15 liralık ortak sigara alacağımız zaman benim cebimden 10 lira çıkar ve 3-4 dal anca içtirirlerdi bana) yani benim kimseye zararım dokunmaz ise insanların da bana dokunmaz sanıyordum sonradan dokunmaya başlayınca belki karşılık vermediğimi gördüklerinde acıyıp daha fazla zarar vermezler sanırdım ama öyle olmuyormuş. Üniversitede de çok dışlanmakdan ve insanların beni kullanmasından korkuyorum. Aslında bakarsanız yalnızlığa zaten alışkınım sadece insanların bana zararı dokunmasa mutlu olurum ama şu ana kadar bu konuda hep hayal kırıklığına uğradım ama üniversitedeki insanlana bir sanş vermek geliyor içimden. Belki iyi insanlardır, belki onlar beni sever, beni kullanmazlar, beni kollarlar diye. Büyük ihtimalle yanılıyorum ama insan umutlanıyor işte. Bana yardımcı olur musunuz?

Kimseyle aşırı samimiyet kurma. Kimseye aşırı güvenme. Yakın arkadaşlarına yüksek sayıda borç verme. Kimse senden iyi değil, kimsenin etrafında dolaşma. Onlara kendilerini vazgeçilmez sandırma. İyi niyeti fazla gösterme. Ha bir de sigaranı çar çur etme ama sakın lafını da yapma. :)
 
Şehir dışında okumak için saçma sapan bir bölüm tercih edilmemeli. Ancak istediğiniz bölüm, şehir dışındaysa bunu engellememenizi öneririm. Önemli olan alacağınız eğitim. 17-25 yaş aralığım ailem ve evimden 1000 km. uzakta geçti. Zamanla insan alışıyor.
Antalya ve Eskişehir arasında tercih yapmak istiyorum aile evim Antalya da ama Eskişehir e gidersem yurtta kalırım.
 
Tabii ki banada koyuyordu ve bu sadece tek bir olay bu gibi şeyleri hemen hemen her gün onlarca kez yaşıyordum bazen çok sinirleniyorum ama ses edemiyorum.
Yapılan bir yanlış varsa sen neden sessiz kalıyorsun? Utanacak kişi sen olmadığın sürece sessiz kalma dostum. Ses etmezsen aynı şeyleri tabii ki yaşarsın. Gerekene gerektiği yerde cevabını ver. Eğer bundan dolayı tavır alıyorsa seninle menfaat ilişkisi kurmuştur zaten. İnsan kazanmaya bak kaybetmekten de korkma böylelerini.
 
Merhabalar şu an 17 yaşındayım. Üniversiteyi ailemin yanında mı yoksa başka bir değil de yurtta mı okusam diye kararsızım. Yani nasıl desem pek girişken bir insan değilim o yüzden başka şehirde ayakta durabilir miyim bilmiyorum. Zaten lise de pek arkadaşım olmadı. Haklı da olsam haksız da olsam kimseyle tartışmam çünkü biri bana durduk yere istediği kadar küfür ederse cevap verecek cesaretim yok. Azıcık daha üzerime gelseler ağlıyorum. O yüzden şu ana kadar kimseyle tartışmadım. Hep kaçtım. Şu ana kadar kendi arkadaşım bildiğim insanlar bile beni maddi, manevi anlamda çok dolandırdı ve onların bana verdiği zararları anlayamayacak kadar saf olduğumu sandılar ama aslında her şeyi anlıyor sadece bir şey diyemiyordum. (Örneğin 3 kişi 15 liralık ortak sigara alacağımız zaman benim cebimden 10 lira çıkar ve 3-4 dal anca içtirirlerdi bana) yani benim kimseye zararım dokunmaz ise insanların da bana dokunmaz sanıyordum sonradan dokunmaya başlayınca belki karşılık vermediğimi gördüklerinde acıyıp daha fazla zarar vermezler sanırdım ama öyle olmuyormuş. Üniversitede de çok dışlanmakdan ve insanların beni kullanmasından korkuyorum. Aslında bakarsanız yalnızlığa zaten alışkınım sadece insanların bana zararı dokunmasa mutlu olurum ama şu ana kadar bu konuda hep hayal kırıklığına uğradım ama üniversitedeki insanlana bir sanş vermek geliyor içimden. Belki iyi insanlardır, belki onlar beni sever, beni kullanmazlar, beni kollarlar diye. Büyük ihtimalle yanılıyorum ama insan umutlanıyor işte. Bana yardımcı olur musunuz?
Son olarak şunu eklemek istiyorum. Eğer kendinde zayıf veya eksik gördüğün şeyler varsa değiştir en baştan. Çünkü baştan sen kendini değiştirmezsen, insanlar seni değişmeye mecbur bırakır.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı