Yalnızlık insanı güçlü yapar mı?

Buna aslında şu şekilde açıklık getirebiliriz: İnsanın yalnız kalması gereken zamanlar da var ve insanın yalnız kalmayı da öğrenmesi gerekiyor ancak şöyle de bir şey var ki tamamıyla yalnız olabilmeniz mümkün değil. Bir yerden sonra illaki dost, arkadaş arıyorsunuz. Asıl amacınız, birisine bağlı, muhtaç kalmadan hayatınızı sürdürmek olsun.
 
Küçüklükten beri çok arkadaş edinemeyen biriyim. Genelde kendi başıma takılırım ve bunun beni daha güçlü yaptığına inanıyorum. Sizce bu doğru mu?
Hayır. İnsanlar bireysel olarak güçsüz varlıklardır. O yüzden sosyal canlılar olarak hayatımıza devam ediyoruz. Psikolojik, ekonomik vs her alanda sosyal olmak bizim için daha yararlı olur.

Sen arkadaş edinememeyi bu şekilde kendine kabul ettirmiş olabilirsin ve bu ciddi bir sorun. Bugün insanlara ihtiyacın olmasa bile daha sonra buna ihtiyacının olduğunu anlayacaksın.
 
@spriggan en basitinden cenaze törenine gene insanlar gelecek. Bilgisayar başından kalkmayan asosyal çocukların, çevremde insan olmasa da yaparım şeklindeki söylemlerine kesinlikle katılmıyorum. Hayat ya bu, hayatın da bir getirisi illaki olacak. Kimsenin hayatı dört dörtlük değil ki.
 
Küçüklükten beri çok arkadaş edinemeyen biriyim. Genelde kendi başıma takılırım ve bunun beni daha güçlü yaptığına inanıyorum. Sizce bu doğru mu?
sanki beni tarif ettin valla :)

İnsanlar kişiliğine ve çevresine göre yalnız olur. Bir kesim ise kendi isteğine göre yalnız kalmak ister. Yalnız olmak isteyen halinden memnundur. Ancak yalnız olmak istemeyip yalnız olanlar genelde mutsuzdur.
Şunu asla yapmayın, bir başkasına muhtaçmışsınız gibi yapmayın. Bu cidden çok kötü bir durum. Yalnız olmak istemeyenler çoğunlukla bunu yapıyor. O kişiyi kaybetmeyeceğinizi biliyor olsanız bile hayatınız ona bağlıymış gibi yaşamayın.
Soruya cevap verecek olursak kişiden kişiye değişir.
okuduğum en doğru yorum
 
Yalnızlık insan beyni için her zaman kötüdür, yalnızlığın kötü hissettirmesindeki norolojik sebep taa insanlar hala magaralarda yasadigi zamandan bu zamana kadar olusan durumlardan kaynaklı.

İnsanlar şu yüzyıla kadar her zaman birbirine bağımlıydı, en az bir işinizi halletmeniz için dışarı çıkmanız gerekiyordu; hele çok daha eski zamanlar icin yalnızlik söz konusu bile olamazdı. İnsan beyni evrimsel süreçte bir sürüde yaşamaya alıştığı için yalnız kaldığınızda beyin stres hormonları salgılar, beynin öleceğini sanmasıyla eşdeğer aslında bu durum.
 
Yalnızlık her zaman güçsüzlüktür çevrende birkaç kişi olmalı ya dost ya düşman. Çünkü yaşadığımız toplum hep başkaları içindir sende başkaları içinsin ve seninde başkaların var. Onları düşünür onları onlar seni düşünür seni yaratırlar.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı