Yalnızlık ve sevilmemek

  • Konuyu başlatan mrc31
  • Başlangıç Tarihi
  • Mesaj 40
  • Görüntüleme 1.685
Herkes kafayı tozutmuş, bırak daha iyi yalnız kalman bu ortamda. He biri selamun aleyküm derse aleyküm selam dersin geçersin. Yalnızlık bir süreliğine kafanı dinletir, çok insan olması da iyi değil yoksa başın ...tan kurtulmaz.
 
Son düzenleme:
Doğrudur artık hiçbir şeye sevinemiyorum ruhsuz gibi dolaşıyorum her yerde hayatın tadı kalmadı daha yaşım bile küçük olmasına rağmen.

Bir gün bu günlerin geçmesi dileğiyle...
 
Bir gün bu günlerin geçmesi dileğiyle...

İnşallah zaten biraz daha böyle devam ederse hayatta kalacağımı düşünmüyorum sanki son sınıra dayanmış gibi hissediyorum kendimi.
 
Nereden başlasam bilmiyorum bu yaşıma kadar iliklerime kadar sevgiyi tattığımı hatırlamıyorum ya da karşımda bana saygı duyan birisinin olduğunu hep yalnız oldum kimseyi sevemedim, sevilmedim kimse benimle oynamazdı, kimse yanına almazdı kimse ortamına almazdı nedenini bilmezdim aslında gıcık kötü birisi değilim. Hep yardım ederim, elimdekini paylaşırım. Hayatımda arkadaşım yok 1 kişide mi diye sorarsanız evet var ama işleri düşmedikçe aramazlar. Bunca zaman hep yaşadıklarımı anlatacak kimsem olmadığından içime attım. Yaşadığım süre boyunca iyi kötü anlatmadım kimselere bir kere denedim ' amaan boş ver, bir şey olmaz.' kelimeleri.

Karşı tarafın bende kendisine yarayacağı herhangi bir şey olduğunda (işi düştüğünde) yanıma yaklaşırlar hep. Evet derim hatta bana yakın oldu diye sevinirdim ama kullanılıp bırakılırdım, bırakılsam dahi olsun ben iyi yaklaşayım derim hep evet dedim hayır kelimesi hayatımda yok denilecek kadar az. Bu yaşıma kadar çok doluydum az önce tüm tanıdıklarım bayram arifesi herkes toplanmıştı yanlarına selam vermeye gittiğimde bile sanki kimse geçmemiş gibi kimse takmadı konu takma değil oradaki her insanın bana işi düştüğünde yaklaşan kişilerin olması buna başta ailem, akrabalarım, arkadaşlarım. Diyeceksiniz ki bu kadar kişi yanlış sen mi doğrusun ama inanması zor olsa da çevrem böyle ailem dahil. Bu yaşıma kadar hep iyi düşündüm herkese yardım ettim başkasında olduğunda kıskanmadım istedim, sevmeselerde onları hep iyi yanlarından sevdim ama hiçbir zaman sevilmedim bunca yıl hissetmedim.

Başta ailenin kötü olması insanı yıkıyor dünya malının evladından daha çok önemli olması. Daha nice çok anlatamadığım şeyler aklınıza gelebilecek her şeyi kötü anlamda tattım. Bunca durum sonrası dinimi bile sorguladım neden daha iyi bir aile Tanrı varsa bir kere dahi yardım etmedi vs tek istediğim meslek edinip olduğum yerden uzaklara gitmek ve arkamdaki insanları bir daha görmemek.
Diyeceksiniz ki seni kullananları hayatından çıkar, gerekirse yalnız ol vs. zaten hep yalnızdım günüm bir odanın içinde geçip gidiyor ders çalışmayı bıraktım vs.
bunu yazmamın sebebi belki de içinizde aynı durumda olan vardır nasıl başa çıktınız ya da üstesinden gelebilen var mıydı acaba? Artık başa çıkmanın yolunu bulamıyorum.
Kimsem olmadığı için bunu da burada paylaşmak istedim, kusura bakmayın.:(

Yalnızlık zordur 2 arkadaşın olur sen ve sorunların kimse işi düşmedikçe aramaz sormaz ancak başarılı olduğunda telefonun susmaz insanlar çıkarları için kullanır seni böyle olanlarla ilişkiyi kes ve yeni arkadaşlar yap aslında kolay bir şey rastgele bir insana halini hatrını sorsan her sabah selamlaşsan arkadaş olursun.
 
Yalnızlık zordur 2 arkadaşın olur sen ve sorunların kimse işi düşmedikçe aramaz sormaz ancak başarılı olduğunda telefonun susmaz insanlar çıkarları için kullanır seni böyle olanlarla ilişkiyi kes ve yeni arkadaşlar yap aslında kolay bir şey rastgele bir insana halini hatrını sorsan her sabah selamlaşsan arkadaş olursun.
Zaten insanların büyük bir çoğunluğu çıkarcı; hele hele şu dönemde arşa çıktı sebebi zaten aşikar, burada siyaset yapmıyorum ancak ben sadece bunu sosyoloji bağlarım. Zaten sosyolojiye bağlanan her şey düğüm gibi, biri birini tamamlıyor.
 
Hayatı takmama sanatını öğren dostum. Nasıl öğreneceğin sana kalmış ben de bilmiyorum ama karakterim böyle öğrendiğim bir şey değil istesem de bir şeyi kafama takamıyorum. Sen de böyle yapmanın bir yolunu bul. Ayrıca odamdan çıkmıyorum demişsin. Sorunun büyük bir kısmı burada başlıyor. Yapacak bir uğraşın hobin işin olmazsa tabii ki bu konular üzerine çok düşünür kafayı takarsın. Hem çok basit bir cümle ama boş durmak şeytandandır gerçekten fevkalade bir söz bunu iyice düşün. Boş durmaktan kasıt amaçsız işsiz ot gibi yaşamak. Sevdiğin bir uğraş bul sevdiğin bir spor olabilir örneğin o sporun kursuna salonuna katıl profesyonelleşmeye çalış o dalda bu yeterince kafanı dağıtacak ve sana bir amaç verecektir. Amaçsız bir yaşam sürdüğün için beynin kendi kendine önemli gibi görünen ama aslında çok önemsiz konulara yöneliyor boşlukta olduğun için. Hem bu yapacağın spor (veya herhangi bir uğraş) sayesinde yeni arkadaşlar edinip yeni ortamlara gireceksin.
 
Son düzenleme:
H

Hocam yaş kaç?

18 diyeceksin bu yaş şöyle böyle acının yaşı olmaz bence hocam bazıları ergenlik dersin ama bazıları çok ağırdır.

Doğrudur artık hiçbir şeye sevinemiyorum ruhsuz gibi dolaşıyorum her yerde hayatın tadı kalmadı daha yaşım bile küçük olmasına rağmen.

Sadece Valorant oynuyorum oradaki chatten konuştuklarımla eğlenmeye çalışıyorum başka da aktivite yok bir şeylere güldüğümü hatırlamıyorum.

Herkes kafayı tozutmuş, bırak daha iyi yalnız kalman bu ortamda. He biri selamünaleyküm derse aleykümselam dersin geçersin. Yalnızlık bir süreliğine kafanı dinletir, çok insan olması da iyi değil yoksa başın...tan kurtulmaz.

Bu konuda artık profesyonel oldum ama insan dediğim gibi sosyal varlık 1 tane de olsa olması lazım delirenler ya yalnızlıktan deli olur ya da travmatik olaylar sonucu başka ihtimal yok.
 
18 diyeceksin bu yaş şöyle böyle acının yaşı olmaz bence hocam bazıları ergenlik dersin ama bazıları çok ağırdır.

Bende 16'yım bu tür şeylerin ergenlikten olduğunu zannetmiyorum sınıf arkadaşlarım benden 10 kat daha mutlu çoğu şeyi kafama takmaktan da bıktım heleki sınavlar sınıf geçme kalma derdi falan derken hepsi birbirine giriyor. Okul yüzünden psikolojim bozuldu bazen akşam 9 da kalkıp kendi kendime okula geç kaldım zannediyorum aslında sabah 6:30 da kalkıp 7 de gidiyorum savaşa gider gibi. Eğitim sistemi zaten berbat.
 
Yalnızlık zordur 2 arkadaşın olur sen ve sorunların kimse işi düşmedikçe aramaz sormaz ancak başarılı olduğunda telefonun susmaz insanlar çıkarları için kullanır seni böyle olanlarla ilişkiyi kes ve yeni arkadaşlar yap aslında kolay bir şey rastgele bir insana halini hatrını sorsan her sabah selamlaşsan arkadaş olursun.

Akrabalık bağı, arkadaşlık vs. olarak çok rahat bayağı bayağı arkadaşım vardı olgunlaşmaya başladığım dönemlerde artık anladım bazı şeyleri anlıyordum yavaş yavaş dediğin gibi yaptım elde var 0 sosyalleşme konusuna gelirsen okul yok oturduğum yer küçük herkesi tanıyorum ayrıyeten yeni tanıyabilecek kimse yok etrafımda.
 
Akrabalık bağı, arkadaşlık vs. olarak çok rahat bayağı bayağı arkadaşım vardı olgunlaşmaya başladığım dönemlerde artık anladım bazı şeyleri anlıyordum yavaş yavaş dediğin gibi yaptım elde var 0 sosyalleşme konusuna gelirsen okul yok oturduğum yer küçük herkesi tanıyorum ayrıyeten yeni tanıyabilecek kimse yok etrafımda.

Bence yalnızlığa alışmaya çalış alıştığın zaman gerçekten çok rahat oluyor arkadaş aramıyorsun gerekirse kendi kendine konuş kendi kendinler tartış ben bazen öyle yapıyorum çok da iyi oluyor.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı