Awhlind
Megapat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Öğrenci
Son 7-8 aydır sürekli devam eden bi boşluk hissi var içimde. Ve çok yalnız hissediyorum ve bu his bitmiyor sürekli devam ediyor. Yaşamaktan artık gram keyif almamaya başladım ve sürekli çok husursuz hissediyorum. Bazen diyorum bak bu sefer işler yoluna girdi, ama değişen bir şey yok. Sanırım sosyal hayatla alakalı. Asosyal değilim ama sosyal olduğum da söylenemez. Yani evet arkadaşlarım var ama cidden beni anlayan sürekli bir şeyler yaptığım bir arkadaşım yok.
Bu arada lise 2 ye gidiyorum, 15 yaşındayım ve hayatıma belki son 6 aydır 10-15 kız girip çıkmıştır. Ama hiçbiriyle olmadı. Hepsi salaktı yani ve yanlış tercihler yaptım. Ve kısayım.
Derslerim kötü, aile ilişkilerim kötü, arkadaşlık ilişkilerim ve kızlarla olan ilişkilerim kötü, kısayım, ekonomik durumumuz kötü, sağlık durumum kötü koronanın bıraktığı hasardan dolayı yemek yiyemiyorum dolayısıyla spora gitme şevkim kırılıyor, çok kazanmak istediğim bir sınav vardı maalesef kazanamadım, tanıştığım bir kızın kız grubu özgüvenimi yerlebir etti ve yani belki bir tık yüzüm ve tarzım iyi o kadar zaten ondan da okuldaki erkekler kıskançlıktan bana karşı saçma saçma davranıyor.
Depresyonda değilim ama cidden çok uzun zamandır böyle hissetmek beni aşırı yoruyor. Hani şöyle kafamı yastığa koyup şarkı dinleyeyim rahatlayayım diyorum, onu bile yapamıyorum. İçerden ses geliyor "EMİİİNN"
. Ailemin tek derdi ders olmuş, bir kere de gelip oğlum bir sıkıntın, bir derdin var mı diye sormuyorlar. Ulan ailem bile halimi sormuyor başka kim sorsun.
Arada girip içimi döktüğüm bir burası var bir de gece 1'de duvarlar. Hani cidden içine ağlamak var ya durum o. Ne başımızı okşayan var ne sırtımızı sıvazlayan her geçen bir tekme de ben atayım diyor. Zaten 1 yıldır sürekli intihar düşüncesi var ve son 4-5 aydır daha da yoğunlaştı. Biliyorum ergenlik diyeceksiniz, ben de öyle umuyorum.
Bu arada lise 2 ye gidiyorum, 15 yaşındayım ve hayatıma belki son 6 aydır 10-15 kız girip çıkmıştır. Ama hiçbiriyle olmadı. Hepsi salaktı yani ve yanlış tercihler yaptım. Ve kısayım.
Derslerim kötü, aile ilişkilerim kötü, arkadaşlık ilişkilerim ve kızlarla olan ilişkilerim kötü, kısayım, ekonomik durumumuz kötü, sağlık durumum kötü koronanın bıraktığı hasardan dolayı yemek yiyemiyorum dolayısıyla spora gitme şevkim kırılıyor, çok kazanmak istediğim bir sınav vardı maalesef kazanamadım, tanıştığım bir kızın kız grubu özgüvenimi yerlebir etti ve yani belki bir tık yüzüm ve tarzım iyi o kadar zaten ondan da okuldaki erkekler kıskançlıktan bana karşı saçma saçma davranıyor.
Depresyonda değilim ama cidden çok uzun zamandır böyle hissetmek beni aşırı yoruyor. Hani şöyle kafamı yastığa koyup şarkı dinleyeyim rahatlayayım diyorum, onu bile yapamıyorum. İçerden ses geliyor "EMİİİNN"
. Ailemin tek derdi ders olmuş, bir kere de gelip oğlum bir sıkıntın, bir derdin var mı diye sormuyorlar. Ulan ailem bile halimi sormuyor başka kim sorsun.Arada girip içimi döktüğüm bir burası var bir de gece 1'de duvarlar. Hani cidden içine ağlamak var ya durum o. Ne başımızı okşayan var ne sırtımızı sıvazlayan her geçen bir tekme de ben atayım diyor. Zaten 1 yıldır sürekli intihar düşüncesi var ve son 4-5 aydır daha da yoğunlaştı. Biliyorum ergenlik diyeceksiniz, ben de öyle umuyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
öldüm geri geldim ölüm güzel şeydir yaşamasını bilene.
