Eğer Müslüman olsaydım imtihan için yarattı ve bana irade verdi. Sonunda cennet veya cehennem ile ödüllendirecek bu yüzden hayattaki kararlarıma müdahale etmiyor, derdim. Ancak şu aşamada yaratıcıyı ben dinlerden bağımsız gördüğüm için ve neden yaratıldığımı yine dinlerden bağımsız olarak düşünürsek bilmediğim için size net bir cevabım yok. Ancak ben şu veya bu şekilde yaşıyorum. Belirli ahlaki değerlerim var, iyi biri olmaya ve buna göre yaşamaya çalışıyorum.
Lakin başkasının mülkünde kendi mülkündeymiş gibi davranmak suç değil midir? Ahlaki değerleri biz belirleyemeyiz. Birisi çıkıp pedofili gayet normal bir şey diye ahlakını benimseyebilir. İnsanlar toplanıp ahlak kuralı da oluşturamazlar. Bir din bunu bize dikta etmesi zorunlu. Yoksa ahlak kavramı göreceli olur. Her elini yıkadığında öldürdüğün bakterilerin "Ahlaki" olduğuna nasıl karar verdin. Sende O'da bir atom yığını. Belki vahşettir? Hepsini tanıyıp, herkese hitap eden bir sistemsel ahlakı ancak bir din getirmesi gerekmez mi?
Neden yaratıldığını yaratıcının hiçbir yönlendirmesi veyahut yönlendirmesi olmadan mı bulmamız gerekiyor? Bu bana göre olmaması gereken bir durum. Kendi kalp atışına bile malik olamayan insan bu acizliğiyle ancak yol gösterici ile hakikat perdesini açabilir.
Gözlemlenebilir ve deneysel olmasına gerek yok, çünkü o şart aynı zamanda görmeyi gerektirir ancak insanlar Allah'ı göremez. Bu Allah'ın varlığını kanıtlamanın imkansız olduğu anlamına gelmiyor.
Haklısınız.
Yaratıcıyı ve dinleri birbirinden ayırmak çok daha mantıklı olur. Çünkü yaratıcının kudreti kitaplarda çok fazla aşağılanır ve çok fazla insanı duygular yüklenir. Ben agnostik ateistim ama kafamda bir tanrı tezahür ettiğimde hiç bir kitaba uymayan bir tanrı oluşuyor. Öncelikle tanrının cinsi olmamalı, tanrı eşitlikçi olmalı, tanrı adaletli olmalı, tanrı merhametli olmalı kısacası tanrı pasifist ve humanist olmalı. Ama tüm dini kitaplarda anlatılan tanrı çok fazla insanı duygular taşıyor. Tanrının düşünce yapısını bilmedikleri için tanrıya ne kadar kudret yüklerlerse yüklesinler tanrı bir noktada insanlaştırılıyor. Her şeyden de öte şunu düşünün neden bir yaratıcıya ihtiyacımız olsun? Elmanın ahenginden bahsettiğiniz de aklınıza gelen elma kusursuz bir koku ve görüntüye sahip ama aynısını yer elması için söyleyemiyorsunuz. Yoksa yer elması tanırının değil mi? Evrenin uçsuz bucaksız sonuna ve her şeyin bir tesadüf olduğuna inanmak bu kadar zor mu? Diyelim ki;
İşte kilitlendiğimiz nokta bu. Yaratıcı argümanının elinden tutup varlığın başlangıcından sorgulamak. Bu videonun her kelimesi tam da yazdığın metne hitap ediyor. Bakış açının değişmesi gerekiyor. Zaten halen çalışan bir arabayı ispatlamak için arabanın en temel maddesinin nasıl oluştuğunu aramaya gerek yok. Elindeki somut örneği bırakıp başlangıcına gitmek sebepsiz bir efor olur.
Big bang'in gerçek olmadığı kanıtlandı diye biliyorum. (Yanlışım varsa düzeltin.)
"Kanıt" kelimesi ile tam örtüşmüyor. İslam'da da big bang'e atıflar bulunuyor.
Bak işte bu işleri çıkmaza sürüklüyor din ve bilimi aynı noktaya getirip kurandan ayetler sunarak delil arıyorsun. Açtığın konunun mantığı kalmıyor. Peki ya çelişen ayetlerden nereye varacağız o zaman. Yaratıcı anlayışını ve dini ayrı tutmak gerekir diye düşünüyorum. Konu felsefi olmaktan çıktığı için konuya tekrar yazmıyorum iyi forumlar.
