Yediğimiz önümüzde; yemediğimiz nerede?

Ülkede ekonomik kriz var. Bunu görmeyen göremeyen veya ben geçiniyorum diyen insanlar ile benim aramdaki fark ne diye sordum kendime.

Malum, insanların temel ihtiyaçları var. Yeme-içme (yaşayacak kadar), barınma (başımızın üstünde bir dam olsun da), eğitim (okumayı biliyorsan gerisi boş) vs.

Bu ihtiyaçları insanlar yaşamlarına öyle entegre etmiş ki, yaşama sınırının üstündeki her şey bir fazlalık, israf.

Benim kahve içmem benim ihtiyacımdır, yılda bir tatile çıkmam ihtiyaçtır. Arada bir sinemaya gitmem ihtiyaçtır. Şahsen bunlar benim İHTİYACIM.

Gelgelelim diğer kesime;
Abi ne güzel yaşıyoruz diyor.
Nasıl yaşıyorsun diyorum,
Başımda dam, karnım tok, tamam işte!
Kardeşim İstanbul'da yaşıyorsun. En son ne zaman bir yerini gezdin diyorum,
İşten güçten zaman mı var diyor.
En son ne zaman tatil yaptın?
2 sene önce memlekete gitmiştim.

Konuşma devam ederken tabi sıralamalar başlıyor. Bak Fatih Sultan Mehmet Köprüsünü yaptılar Osmangaziyi yaptılar Avrasya Tüneli var.

Arkadaşım sen bir yere gidemiyorsun ki niye övünüyorsun. Avrasya'ya o parayı vermemek için ekstra 1 saat trafikte kalırsın, Osmangaziyi FSM'den görebildiğin kadar gördün. Neyin havasını yapıyorsun diyorum.

...

Bence kimsede sorun yok. Yediğimiz önümüzde yiyemediklerimize bakmayalım bile.
Aslında sadece yaşamak adlı kelimenin kişiden kişiye değişen tanımından dolayı böyleyiz.
Ben tatile çıkarım, kahvemi içerim ve gezerim ama yaparken söylenirim, biriktirir başka yerlerden kısarım. Sen hiç yapmadığın için yada yapamadığın için kabullenirsin ve gereksiz olarak görüp küçük hayatının keyfini yaşarsın.

Ekonomiyi kıyaslarken asgari ücrete kaç kilo et, asgari ücrete kaç ekmek diye hesaplıyorsunuz ya. Benim onun içinde kattıklarım farklı ondan anlaşamıyoruz

Bazı insanlar aç kalmıyor diye şükreder.

Bazı insanlar tatile gidemiyor diye isyan eder.

Kişiden kişiye değişir, ben hep aç kalmıyorum diye şükreden taraftayım.

Şükretmeyi değil neden diye sorgulamayı bilmeli insan. Doğduğumuzdan beri hem ailemizden hem de devletten şükretmeyi öğrendik. Peki bu ne içindi? Toplumun arz-isteklerini zaptetmekten farklı ne nedeni olabilirdi?

Şükretmek bir yere kadar o gününü gün ederken ben sırf bir çikolata buldum diye şükretmem.

Ruter dedi:

Şükretmeyi değil neden diye sorgulamayı bilmeli insan. Doğduğumuzdan beri hem ailemizden hem de devletten şükretmeyi öğrendik. Peki bu ne içindi? Toplumun arz-isteklerini zaptetmekten farklı ne nedeni olabilirdi?

Genişletmek için tıkla...

Şükretmek kadar saçma bir şey yok zaten. Elindekiyle yetinmeyi iyi bir şey sanar hale geldi insanlar.

Şahsen benim hepsi önümde ama olmayanları es geçip nankörlük edemem.

Tyrant dedi:

Şükretmek kadar saçma bir şey yok zaten.

Genişletmek için tıkla...

İnsanların fikirlerine saygı duymaya çalış bence. Ben şükreden bir insanım, sana ''Şükretmemek kadar saçma bir şey yok zaten'' diyor muyum?

Lezize dedi:

İnsanların fikirlerine saygı duymaya çalış bence. Ben şükreden bir insanım, sana ''Şükretmemek kadar saçma bir şey yok zaten'' diyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Nasıl tanımladığına göre değişir. Şahsen benim hoşuma gitmeyen bir terim, aç kalmadığıma şükretmek aç kalana saygısızlık etmek gibi geliyor bana. Diğer türlüsü için de onlar da bir ekmek yiyor doyuyor, biz de bir ekmek yiyor doyuyoruz, demiyorsan tabii saygı duyacağım.

Ülkenin Cumhurbaşkanı altın tavalardan, altın tencerelerden yemek yerken ben burada makarna yiyorum diye şükretmem.

Ruter dedi:

Şükretmeyi değil neden diye sorgulamayı bilmeli insan. Doğduğumuzdan beri hem ailemizden hem de devletten şükretmeyi öğrendik. Peki bu ne içindi? Toplumun arz-isteklerini zaptetmekten farklı ne nedeni olabilirdi?

Genişletmek için tıkla...

Kısaca milleti uyutmak için iki de bir dedelerden şu lafı duyuyorum eskiden tüp yoktu tüp.