Attığınız müziklerin bir kaçına baktım ortalama ve üstü denilebilecek nitelikte müzikler.
You Won't Get What You Want nasıl ortalama ve üstü denilebilecek nitelikte oluyor pek anlam veremedim. Sevmediğinizi söylerseniz anlarım fakat objektif ölçütlerle konuşuyorsunuz, objektif ölçütlerle konuşmak gerekirse bu 21. yüzyılın en acımasız, en korkunç, en sert albümü. Dinleyenini soktuğu atmosferi, yaşattığı duyguları hayatım boyunca başka bir albümde tatmadım ben. Çizdiği manzaralar çok canlı, müziğini götürdüğü yerler çok sert, bıraktığı iz çok gerçek. Basit, mutlu bir dinleme tecrübesinden çok uzak, ama zaten öyle olması gerektiğini kim söyledi? Sanatı zaman öldürmek için sevenlerden ziyade yaşattığı yeni tecrübeler, tüketicisini götürdüğü benzersiz dünyalar sebebiyle dinleyenler için bir nimet bu albüm. Son on yılın en iyi, en yüce müzik eseri, elli dakikalık el değmemiş saf kabus malzemesi.
Veya Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven nasıl ortamala ve üstü denilebilecek nitelikte oluyor? Müziğin tüm sanat formları arasındaki özel yeri belki de dizginlenmemiş, kategorilendirilmemiş, filtrelenmemiş duygulara sahip olmasıdır. Çünkü müziğin duyguları aktarmak için sinema, edebiyat veya herhangi bir görsel sanatta olduğu gibi bir araca ihtiyacı yoktur. Saf müzik, insanlara amaçladığı duyguları empoze edebilmek için herhangi bir dolambaçlı yola mahkum değil. Saf müzik duyguların ta kendisi. Dinleyicisini ardı ardına gelen dalgalarıyla yıkar, onu içine alır ve bir üst varoluşsal seviyeye taşır. Belirsiz şekil ve formların hüküm sürdüğü, bilinçsizliğin topraklarına götürür insanı müzik. Uyandırdığı duygular oradadır, neredeyse dokunulabilecek kadar somutlaşmış ama herhangi bir etiketi reddeden. Gerçek müziğin topraklarındaki dinleyici bu etiketsiz duygu selinin içindeyken aslında hiç olmadığı kadar özgür olduğunu fark eder en sonunda. Müziğin sihri, onu önceden hiç tatmadığı bir yoğunlukla kendisiyle baş başa bırakmıştır. Notaların önderliğinde içsel bir hac yolculuğu başlar böylece. İnsanın tüm tutkuları, aşkları, nefretleri, korkuları ve hayalleriyle yüzleştiği içsel bir devrim. Bu, gerçek müzik, bu LYSFLATH'ın tanımı. Kesinlikle ortalama ve üstü denilebilecek nitelikte değil, çok daha fazlası.
Veya To Pimp a Butterfly? Ben de pek rap seven birisi değilim, hatta o yüzden Kanye West albümlerini yazmadım onlar da her ne kadar önemli olsalar da, ama beni bile içine çekmeyi başardı bu albüm. Direkt şaheser bu albüm. Akla gelebilecek en görkemli, en kompleks, en edebi, en orijinal, en dolu, en yıkıcı müzikal yapıtlardan biri. Anlattığı hikayesi, anlatış şekli, her seferinde yenisi bulunan ufak detayları ve sivri mesajları ile en güçlü albümlerden. Ayrıca sadece Hip-Hop da değil, aynı zamanda Jazz, R&B, Soul, Elektronik, Afrika Halk Müziği gibi birçok türün de sınırsız imkanlarından faydalanan aşırı iddialı bir müzik kalitesine sahip.
Veya The Glow, Pt. 2? Var olan en iyi albümler arasında, kendisi tüm zamanların en acı verici bir ağıtı.
Veya The Money Store? Gidip albümden Hacker şarkısını dinleyin lütfen, internet kuşağının en iyi şarkısı falan yahu bu. Her anlamda dahiyane, yenilikçi, özgün, sıradışı, öfkeli, devrimsel bir albüm. Bilmiyorum, bu Hacker şarkısından veya Burial'ın Rival Dealer şarkısından sonra modern müziğin son dönemine ''Teknoloji saçmalığı.'' gibi yakıştırmalar hiç olmuyor ya.
Ama bu tarz müziklere ulaşmak pek kolay değil müzik çöplüğünde. (En azından benim açımdan.)
Eski müzikler beni doyuruyorsa neden bu kadar müzik çöplüğünde iyi bir şeyler bulmaya enerji mi harcayayım?
İyi bir şeyler bulmaya enerji harcayacak kadar nadir ve nadide değil ki bu eserler. Dediğim gibi birazcık müzik takip etseniz direkt karşınıza çıkacak popülerlikte eserler bunlar. Hani, direkt 21. yüzyılın en önemli albümleri bunlar. Yani, zor değil aslında bu bahsettiğim müziklere ulaşmak.
Ve modern müzik sürekli acayip değişimler geçiriyor. Sürekli yeni şeyler çıkıyor ama bunların hiçbiri emeğe ve sanata dayalı değil. Yeni rapçılar acayip ses efektleriyle değişik değişik müzik yapıyorlar ve bunlar dinleniyor. Bu işte müziğin gittikçe kalitesizleştiğinin göstergesi.
İddiada bulunduğunuz kültürden bihaber olmanıza rağmen çok büyük iddialarda bulunuyorsunuz. Mesela ağustosta Sinner Get Ready diye bir albüm çıktı ve müzik piyasası sarsıldı bayağı, aynı şey The Turning Wheel albümü için de geçerli. Bunlar için ''emeğe ve sanata dayalı değil.'' demek bayağı absürt bir durum. Şimdi ''Ama onlar istisna!'' diyebilirsiniz, ben de sizin kötü olarak saydığınız albümlere istisna derim çünkü modern müzik o kötü olarak saydığınız albümlerden ibaret değil. Siz de ''Modern müzik sizin saydığınız albümlerden de ibaret değil ama.'' diyebilirsiniz, doğrudur, ama önceki cevaplarda da bundan bahsettim zaten, bir dönemi sadece kötü müziklere göre değerlendirmek oldukça sığ diye. Çok iyi albümleri de dinleyin kötüleri de, ona göre yorum yapın. Ben ikisini de dinleyerek yorum yapıyorum genelde, siz ise sadece kötü olanlara rastlayıp tüm döneme kötü diyorsunuz. Bu yaptığınızın aynısını sizin çok beğendiğiniz eski dönem için ben de yapabilirim, ama dediğim gibi doğru olmaz çünkü eski dönemde müthiş albümler var, tıpkı sizin yaptığınızın doğru olmadığı gibi, çünkü eğer böyle yaparsanız o zaman iyi albümler de değersizleşir. Zaten modern müziği SADECE gördüğünüz n rapçilerle sınırlamanız ne kadar büyük bir ön yargıya, yetersizliğe ve bilgisizliğe sahip olduğunuzu gösteriyor. Radiohead var yahu, Nick Cave var, nasıl modern müzik gittikçe kalitesizleşiyor? :d Modern müziğin en ünlü gruplarından biridir bu arada ha, böyle iyi bir şeyler bulmaya enerji harcayacak kadar nadir falan değil yani, 500 milyon dinlendiği şarkısı var. Önemli olan sizin bakmak istediğiniz perspektif. Eğer modern müziği kötü, kalitesiz rapçilerden veya şarkılardan ibaret olarak görmek istiyorsanız bu sizin bileceğiniz iş, ama ASLA böyle bir şey değil modern müzik ve modern müziğin böyle bir şey olduğunu ısrarla savunmanız da acınası.
Çünkü artık her şey çok basitleştirildi. Günümüzde müzikle uğraşan kaç kişi kendi ses kalitesine aşırı önem veriyor? Mükemmelliyetçilik gösteriyor?
Yani bazı şeyler hem kaliteye hem de insanların ilgi alanına dayalı. Yeniliğe açık olmakla alakası yok.
A'dan Z'ye kaliteye aşırı önem gösteren mükemmelliyetçi sanatçılar sayabilirim. Aslında bunun kaliteyle falan alakası yok, çünkü TEK BİR aramayla bulmak isteyen kişi için çok fazla kaliteli albüm var, örneğin ''The most important albums of the 21st century'' yaz, bulduğun her şeyi dinle veya rateyourmusic sitesinde gez, chartlara bak. Bu sandığınız kadar zor, uğraştırıcı, enerji gerektiren bir iş değil. TÜM bu durumun alakası dediğiniz gibi insanların ilgi alanına ve aksini iddia ettiğiniz gibi yeniliğe açık olmamakla alakalı. İnsanların ilgi alanı yeni şeyler keşfetmemek, konfor alanından çıkmamak üzerine kurulu. Eğer konfor alanınızdan çıkmaya ve ilgi alanınıza yönelik yeni şeyler keşfetmeye karar verirseniz çok güzel ve kaliteli müzikler var, ama önemli olan buna karar vermeniz. Aksi taktirde ''Modern müzik kötü zaten.'' yeni müzikler keşfetmemek tamamen bir bahane, ki bu bahane de konfor alanınızdan çıkmamayla ilgili.
Siz modern müziğin son dönemlerine dair ne gördünüz bilmiyorum ama benim gördüğüm şeyler hiç ama hiç sizin gördüğünüz gibi değil. TÜM argümanım ''Döneme dair kötü müzikler görmek dönemi kötü yapmaz, önemli olan iyi müzikleri görüp dönemler hakkında bu bağlamda yorum yapabilmektir, aksi taktirde eski dönemde de bolca kötü müzik bulunabilir ama eski dönemin tamamına kötü yaftası yapıştırmak oldukça hatalı olur, tıpkı sizin şu an yaptığınız gibi.'' idi ve hâlen de bu yönde. Sizin saçma sapan şarkılara denk gelmeniz dönemin tamamını kötü ya da teknoloji saçmalığı falan yapmıyor.
Kısacası günümüzde ortaya çıkan müziklerin kalitesizliği de yadsınamaz bir gerçek. Ve bence kimse kimseye entelektüel gerekçeler vererek yeni şarkılar çöplüğünde "kaliteli" bir şeyler bulmaya diretmemeli. Gereksiz bir yaklaşım.
Hayır, yadsınamaz bir gerçek falan değil. Siz son dönem müziğine kötü olarak bakmak isterseniz kötü olarak bakarsınız, kötü müzikler bulursunuz, tüm durum aslında bu kadar basit. Ayrıca kimseye entelektüel gerekçeler vererek insanları kaliteli bir şeyler bulmaya diretmiyorum. Verdiğim entelektüel gerekçeler tartışmadan zevk almadığıma, böyle bir tartışma içerisinde bulunmak istemediğime dair gerekçelerdi, bence ilk önce okuduğunuzu iyi anlayın sonra yorumunuzu yapın, aksi taktirde yanlış anladığınız şey üzerine ''Gereksiz bir yaklaşım.'' diye yorum yapmış olursunuz. Şu sahip olduğunuz ön yargıya baksanıza, ''Yeni şarkılar çöplüğü.'' :d
İnsanların iddiada bulunduğu kültürden bihaber olması kadar acınası bir şey yok gerçekten. Bir de iddiada bulunduğu kültürden bihaber olması durumu bu kadar barizken ısrarla bilmediği şeyi kötülemesi ekstra acınası. İyi günler.
EKLEME:
Şu video söylemek istediğim her şeyi çok iyi açıklıyor, izlemeniz dileğiyle.
Önemli olan önem arz eden albümler dinlemek ve bu bağlamda dönemlere yorum yapmaktır, çünkü kötü şarkılar unutulur gider. 70'lerde çok fazla kötü şarkı vardı ve hepsi unutulup gitti, ama 70'leri çok iyi olarak hatırlıyoruz çünkü 70'lerin ikonik albümleri klasikler olarak akıllarda kaldı, bu modern müzik için de geçerli işte. Bundan birkaç yıl sonra çakal gibi kötü şarkıcılar unutulup gidecek mesela ve geriye bu dönemlerin ikonik albümleri klasik olarak akılda kalacak. Şu an bu kötü şarkılar unutulmuyor, çünkü şu an bulunduğumuz dönemin bizzat içerisindeyiz ve kötü müziklere bizzat eş zamanlı olarak tanıklık ediyoruz, ama bir gün unutulup gidecek. Yani, dönemin kalitesine dair bilgiler veren albümler önem arz eden albümlerdir, bu yüzden sağda solda kalmış çok kötü üretilen rap şarkılarını argüman olarak göstermeniz dönemin kalitesi hakkında hiçbir işe yaramıyor çünkü onların hiçbiri önem arz etmiyor, tıpkı 70'lerdeki kötü şarkıların 70'leri etkilemediği gibi. 70'ler hepimizin aklında çok iyi, çünkü biz onları ikonikleriyle hatırlıyoruz, kötüleriyle değil. Birkaç yıl sonra da aynı şey günümüz için geçerli olacak işte, dolayısıyla geçerli bir argüman değil önem arz etmeyen birkaç kötü şarkıcı bulup bunu ''Modern müzik kötü işte.'' diye kullanmak. Bu yüzden ben sadece önem arz eden albümler dinlerim mesela, çünkü modern müzik dönemine onlar yön verir. Ha, önem arz edip de kötü albümler de çıkar, mesela Halsey'in son albümünü dinledim geçen ve inanılmaz vasattı, kulaklarım bu kadar kötü çok az şey duymuştur, ama önem arz ettiği için dinledim. Yani, modern müzik hakkında yorum yapabilmek için global dünyada önem arz eden müzikler dinlenmeli iyi-kötü ayırt etmeksizin, çünkü modern müziği tanımlayan şey bu müzikler. ondan sonra ''Modern müzik iyi, kötü.'' denilebilir, ama sizin sorununuz bunu yapmamanız ve sağda solda GLOBAL müzik için önem arz etmeyen çakal gibi rapçileri argüman olarak göstermeniz. Zaten bunu yaptığınızda ''modern müzik çok kötü'' algınız kırılır herhalde, çünkü gerçekten bunu yaptığınızda modern müziğin aslında iyi olduğunu anlıyorsunuz. Video da bundan bahsediyor genel olarak. ''Bu önem meselesi neye göre belirleniyor?'' diyecekseniz kritiklere göre. Çok kritiği yapılmamış albümler önem arz etmiyorlardır modern müzik için, hatta bu yüzden eğer o albümler iyiyse onlara ''underrated'' denir, ama underrated müzikler bize dönem hakkında genel bilgiler vermez, önem arz eden müzikler verir, bu yüzden modern müzik hakkında konuşabilmek için ilk önce kritiği yapılmış önem arz eden albümler dinlemeniz gerekiyor. Yoksa çakal falan diyecekseniz videoda da gösterildiği üzere 70'lerde de yapılmış bir sürü kötü şarkı var, ama onlar bizim şu an 70'ler müziği üzerindeki bakış açımızı etkilemiyorlar değil mi? 70'ler çok iyi sonuçta. Bu yüzden ÇAKAL'ın da modern müziği etkilememesi gerek, eğer etkileyeceğini düşünürseniz o zaman ''70'ler daha iyi'' diyerek kendinizle çelişirsiniz ve kötü işleri sürekli birbirleriyle kıyaslayarak işin içerisinden çıkamazsınız.