Açık söylemek gerekirse ben kendimi sevmiyorum, Beni de seven yok. Z kuşağıyım. Hayattan bunaldım.
Keşke Virüs olmasa da okullar açık olsa, Sabah 8'de kalkıp okula gitsem. Yine sınıfın salağı olsam. Çok özledim okul zamanlarını.
O Dediği "Yedikleri önlerinde, Yemedikleri arkalarında" cümlesinden sonrasını okumadım. Çünkü onu diyen kişi ciddiye alınacak bir insan değildir.
Hani nerede yediğim önümde, yemediğim arkamda? Ben artık dışarı Kahve içmeye çıkmanın Lüks olduğunu düşünüyorum.
Çok şükür durumum kötü değil. Ama mutlu olmayınca hiç bir şey önemli olmuyor. Milyonlarca paran olsa mutlu değilsen o para bir işe yaramaz.
Ek olarak: Ben gelecek kaygısı çekiyorum. Gelecekte ya istemediğim bir işte çalışırsam? Ya istemediğim bir insan olursam? ben bu soruları kendime sormak zorunda mıyım? Neden benim geleceğim tehlikede?
Amacım kendimi övmek falan değil: Ben diğer yaşıtlarıma göre fazla olgunum. Diğer yaşıtlarım evlerinde Akşama kadar oyun oynuyor(bir çoğu). Ben ise kendimi geliştiriyorum. E Ben neden gelecekte sorun çekmemek için şimdi oyun oynayamıyorum? Neden kendimi geliştiriyorum? Neden bütün gün geleceğim iyi olsun diye uğraşıyorum?
Ben de akşama kadar oyun oynamak isterdim. Ama olmuyor. Gelecek kaygısı yüzünden şuan kendimi geliştirmek mecburiyetindeyim.
Bakın yanlış anlaşılmasın: Ben kendimi geliştirmeyi seviyorum. Ama yeri geldiğinde oyun oynamak istiyorum. Yahu alt tarafı 1 gün akşama kadar oyun oynamak istiyorum. Ama olmuyor. İçim rahat etmiyor. Kafamda başka şeyler varken ne yaparsan yap, Zevk vermiyor.
Diyeceklerim bu kadardı. Umarım bu durum düzelir. Umarım benden sonraki kuşaklar güzel bir hayat yaşar.
Mümkünse o tip insanlarla muhatap olmayın.
İyi günler dilerim.