- Katılım
- 7 Ocak 2013
- Mesajlar
- 8.773
- Çözümler
- 133
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Endustri Urunleri Tasarimi / Stratejik Tasarim
Geçen gün kar ve buzlu maceralarıma sebep olan sevgili Sony Vaio "Lanet olsun dostum senin 89 derecelere çıkan kömür popona" VPCF117FX laptopumla kullanmak üzere bir Zalman NC3000U buldum ve satın aldım. Öncelikle şu an piyasa bulmak biraz zorlaşmış gibi geldi bana.
Bimeks'teki görevli ellerindeki son ve teşhir ürünü olan soğutucuyu çeşitli hızlarda test etti ve öyle teslim etti. Her şey güzel buraya kadar. Üzerinde gördüğüm adaptör girişiyle yeşeren ümitlerim kutu içeriğinde adaptör bulunmadığını okumamla birlikte yastık savaşı yapan çocukların ağır çekimde kaz tüylerini dağıtması gibi dağıldı. Yılmadım ve Zalman'ı evirip çevirirken üzerinde "DC 5V 0.3A" yazısını gördüm ve telefon şarjları bölümüne kara bir kuğu gibi süzüldüm. Orada gördüklerimin hepsi 1A'likti. Uzun vadede 1A muhtemelen sistemin girişindeki dirençleri 1-0.3= 0.7A kocalı hürmüze çevirebilir diyerek yüzseksen (sayıyla 180) derece dönüş yaptım. Ürünü alıp eve döndüm, düşünceli düşünceli merdivenleri çıkarken kendi telefonum için aldığım adaptör aklıma kahveye geldi. Böylece okeye 2 kişi kalmıştı, aynı tip usb çıkışına sahip 1 metrelik kablo ve yanında donan loblarımı ısıtması için sıcak bir içecek.
Önce adaptörü fişe taktım ve sonra çıkartıp kaç amper olduğuna baktım - 0.5A idi, neden önce bakıp sonra takmadığımı sorguladım ama fayda etmedi - bu benim düşündüğüm kadar iyiydi, kendime bir aferim notu verdim. Bir McGayver edasıyla kablo uzunluğunu ölçtüm*, sakince Zalman'a taktım kabloyu. Birkaç saniye zaman geçti ve çalışmıyordu. Kuzenim "Dışarıdan geldin motor soğuktur." espirisini acımasızca yaptı ve eşi ona daha acımasız bir şekilde postayla çay arası dumanı üstünde bir şey koydu. Koyduğu şeyin yeni çay olduğunu üzerindeki duman hareketlenip Zalman'ın üstüne eğilmiş kafamızın önündeki burunlarımıza gelmesiyle anladık. Zalman "Pek iyi" not almıştı çünkü televizyonun sesi o kadar yüksekti ki Zalman'ın sesini bastırıyordu. Kanal değiştirdiğimizde kulaklarımızla duyduğumuzdan bir de gözlerimize danıştık ve ikisine de inanamadık halen bir ses gelmiyordu. Bu inanç karmaşasını yarattığı için Zalman'a bu sefer "Takdir" belgesi sunduk. Son olarak Vayoyu üzerine koyup basit bir deneme yaptım, deneme o kadar basitti ki pek işe yaramadı.
Haftasonu yağmurda yeterince ıslanıp eve döndüğümüzde sevgilim Vaio Z serisini mutlu mutlu kucağına alıp epostalarını kontrol etmeye başladı, bense Z’nin yanında bir balina yavrusu kadar kalan F serisini cam masa üzerindeki Zalman’a usulca yerleştirdim. Oda sıcaklığı muhtemelen 26-28 santigrat derece arasıydı, denem için mükemmel bir zamandı. Önce bir render denemesi almak için programımı açtım fakat giden gemilerin ardından arnavut kaldırımlı taş sokakta yağmur sonrası yalnızlığı yaşayan bomboş sabit diskimle yüzyüze geldim. Bu uzun cümlenin ardından her erkeğe farklı şekilde hitap eden oyun çeşitleriyle deneme yapmaya karar verdim ve Diablo 3’ü açtım.
Açmamla beraber Vaio VPCF117FX’in nVidia 330M’lik kartını soğutan fan adeta kükredi, hemen soğutucuyu kontrol ettim, gene çalışmıyordu! İlk iş fişi kontrol ettim, iyi de ettim çünkü fiş takılı değildi. Fişi takmamla beraber serin bir havanın bilgisayarın altından dört bir yana hücum ettiğini fark ettim ve HWMonitor’ü kontrol ettim, 53 derece ile ekran kartım işlemcilerden bir nebze daha sıcaktı.
Fan değerini neredeyse sonuna kadar yükselttim ve bir oyuna girdim. Sistemin kendi fanı gangnam style yapan bir kediye benzer sesler çıkartırken Zalman dut yemiş bülbül gibiydi. Kötülüğün güçlerine karşı 45 dakika süren bir oyun sonunda bilgisayar “benden bu kadar!” dedi ve kapandı. Önce etrafa baktım, acaba elektirikler mi kesilmişti? Hayır, gayet sistem sucuklu yumurtaya uygun bir sıcaklığa gelmiş fakat sucuk ve yumurta olmadığından kendisini kapatmıştı.
Bu kadar kolay olmamalıydı. Kendime buzluktan aldığım bir bardakta biramı doldurup içimdeki Alman Mühendis ruhunu çağırdım; 16.4”’lük Vaio F serisi balina yavrusunu dikkatle sağa doğru kaydırdım ve alttaki 20 cm’lik fan’ın daha fazla soğutacağına olan inancımla tekrar sistemi başlattım.
Biramın ısınmasına fırsat vermeden içtim ve Diablo 3’ü tekrar açtığımda görüntü ayarlarını kontrol ettim – bir problem yoktu, oyunu ilk çıktığı zamanlarda 1920 x 1080 Full HD olarak 46” bir televizyonda oynatan sevgili nVidia 330M gelen 1.0.3 numaralı yamayla beraber en düşük ayarlarda oyunu 50 fps’de tutmakta zorlanır hale gelmişti. Tekrar bir oyuna girdim ve kötülüğe kaldığım yerden kar topu atmaya devam ettim. 1 saatlik denememin sonunda oyunu kapatmadan hemen HWMonitor’u kontrol ettim. Gördüklerim mutluluk verici değildi fakat tatmin ediciydi çünkü sistem 85 dereceyi fazla geçmemişti ve kapanmamıştı.
Yazın gelişiyle beraber bu deneylerin sonuçlarını güncelleyebileceğimi umuyorum.
----------- Kısaca -----------
170 TL’ye aldığım Zalman NC3000U çoğu i7 çekirdekli bilgisayar için sessiz ve başarılı soğutma sağlıyor. Boyutundan ötürü çantayla taşınabilirliği biraz problem olsa da tüm soğutucular için geçerli bir durum bu. Ağırlığı ise gayet makul, bütün iskelet plastik ağırlıklı, 1.2Kg yazıyor kutuda fakat hissetmedim denebilir – Vaio F biraz daha ağır olduğundan.
Uzun vade de 0.5 DC / 0.3A yerine 0.5A bir USB adaptör kullanmam en fazla fan’ın ayarlanabilir dirençlerine problem yaratır diye düşünüyorum – öte yandan hiçbir problem de yapmayabilir sadece çekildiği kadar kullanılabileceği için de.
Basit işlemler yapan programlarda soğutma kabiliyeti 10 dereceyi aşabiliyor. Ağır işlemler yapıp sistemi tümüyle kullanan programlarda ise dediğim gibi sistem kapanmadan kullanabiliyorsunuz, dizüstünü ve soğutucuyu yerleştirme yönteminize bağlı olarak.
Kendi üzerindeki USB çıkışlarını denemeyi düşünmüyorum, isteyen varsa onun için bir iki test yapmaya çalışırım. Test için gerekli programları da belirtirseniz mutlu olurum.
Ürünün resmi sitesi ve görselleri: ::: Zalman, leading the world of Quiet Computing Solutions :::
Bimeks'teki görevli ellerindeki son ve teşhir ürünü olan soğutucuyu çeşitli hızlarda test etti ve öyle teslim etti. Her şey güzel buraya kadar. Üzerinde gördüğüm adaptör girişiyle yeşeren ümitlerim kutu içeriğinde adaptör bulunmadığını okumamla birlikte yastık savaşı yapan çocukların ağır çekimde kaz tüylerini dağıtması gibi dağıldı. Yılmadım ve Zalman'ı evirip çevirirken üzerinde "DC 5V 0.3A" yazısını gördüm ve telefon şarjları bölümüne kara bir kuğu gibi süzüldüm. Orada gördüklerimin hepsi 1A'likti. Uzun vadede 1A muhtemelen sistemin girişindeki dirençleri 1-0.3= 0.7A kocalı hürmüze çevirebilir diyerek yüzseksen (sayıyla 180) derece dönüş yaptım. Ürünü alıp eve döndüm, düşünceli düşünceli merdivenleri çıkarken kendi telefonum için aldığım adaptör aklıma kahveye geldi. Böylece okeye 2 kişi kalmıştı, aynı tip usb çıkışına sahip 1 metrelik kablo ve yanında donan loblarımı ısıtması için sıcak bir içecek.
Önce adaptörü fişe taktım ve sonra çıkartıp kaç amper olduğuna baktım - 0.5A idi, neden önce bakıp sonra takmadığımı sorguladım ama fayda etmedi - bu benim düşündüğüm kadar iyiydi, kendime bir aferim notu verdim. Bir McGayver edasıyla kablo uzunluğunu ölçtüm*, sakince Zalman'a taktım kabloyu. Birkaç saniye zaman geçti ve çalışmıyordu. Kuzenim "Dışarıdan geldin motor soğuktur." espirisini acımasızca yaptı ve eşi ona daha acımasız bir şekilde postayla çay arası dumanı üstünde bir şey koydu. Koyduğu şeyin yeni çay olduğunu üzerindeki duman hareketlenip Zalman'ın üstüne eğilmiş kafamızın önündeki burunlarımıza gelmesiyle anladık. Zalman "Pek iyi" not almıştı çünkü televizyonun sesi o kadar yüksekti ki Zalman'ın sesini bastırıyordu. Kanal değiştirdiğimizde kulaklarımızla duyduğumuzdan bir de gözlerimize danıştık ve ikisine de inanamadık halen bir ses gelmiyordu. Bu inanç karmaşasını yarattığı için Zalman'a bu sefer "Takdir" belgesi sunduk. Son olarak Vayoyu üzerine koyup basit bir deneme yaptım, deneme o kadar basitti ki pek işe yaramadı.
Haftasonu yağmurda yeterince ıslanıp eve döndüğümüzde sevgilim Vaio Z serisini mutlu mutlu kucağına alıp epostalarını kontrol etmeye başladı, bense Z’nin yanında bir balina yavrusu kadar kalan F serisini cam masa üzerindeki Zalman’a usulca yerleştirdim. Oda sıcaklığı muhtemelen 26-28 santigrat derece arasıydı, denem için mükemmel bir zamandı. Önce bir render denemesi almak için programımı açtım fakat giden gemilerin ardından arnavut kaldırımlı taş sokakta yağmur sonrası yalnızlığı yaşayan bomboş sabit diskimle yüzyüze geldim. Bu uzun cümlenin ardından her erkeğe farklı şekilde hitap eden oyun çeşitleriyle deneme yapmaya karar verdim ve Diablo 3’ü açtım.
Açmamla beraber Vaio VPCF117FX’in nVidia 330M’lik kartını soğutan fan adeta kükredi, hemen soğutucuyu kontrol ettim, gene çalışmıyordu! İlk iş fişi kontrol ettim, iyi de ettim çünkü fiş takılı değildi. Fişi takmamla beraber serin bir havanın bilgisayarın altından dört bir yana hücum ettiğini fark ettim ve HWMonitor’ü kontrol ettim, 53 derece ile ekran kartım işlemcilerden bir nebze daha sıcaktı.
Fan değerini neredeyse sonuna kadar yükselttim ve bir oyuna girdim. Sistemin kendi fanı gangnam style yapan bir kediye benzer sesler çıkartırken Zalman dut yemiş bülbül gibiydi. Kötülüğün güçlerine karşı 45 dakika süren bir oyun sonunda bilgisayar “benden bu kadar!” dedi ve kapandı. Önce etrafa baktım, acaba elektirikler mi kesilmişti? Hayır, gayet sistem sucuklu yumurtaya uygun bir sıcaklığa gelmiş fakat sucuk ve yumurta olmadığından kendisini kapatmıştı.
Bu kadar kolay olmamalıydı. Kendime buzluktan aldığım bir bardakta biramı doldurup içimdeki Alman Mühendis ruhunu çağırdım; 16.4”’lük Vaio F serisi balina yavrusunu dikkatle sağa doğru kaydırdım ve alttaki 20 cm’lik fan’ın daha fazla soğutacağına olan inancımla tekrar sistemi başlattım.
Biramın ısınmasına fırsat vermeden içtim ve Diablo 3’ü tekrar açtığımda görüntü ayarlarını kontrol ettim – bir problem yoktu, oyunu ilk çıktığı zamanlarda 1920 x 1080 Full HD olarak 46” bir televizyonda oynatan sevgili nVidia 330M gelen 1.0.3 numaralı yamayla beraber en düşük ayarlarda oyunu 50 fps’de tutmakta zorlanır hale gelmişti. Tekrar bir oyuna girdim ve kötülüğe kaldığım yerden kar topu atmaya devam ettim. 1 saatlik denememin sonunda oyunu kapatmadan hemen HWMonitor’u kontrol ettim. Gördüklerim mutluluk verici değildi fakat tatmin ediciydi çünkü sistem 85 dereceyi fazla geçmemişti ve kapanmamıştı.
Yazın gelişiyle beraber bu deneylerin sonuçlarını güncelleyebileceğimi umuyorum.
----------- Kısaca -----------
170 TL’ye aldığım Zalman NC3000U çoğu i7 çekirdekli bilgisayar için sessiz ve başarılı soğutma sağlıyor. Boyutundan ötürü çantayla taşınabilirliği biraz problem olsa da tüm soğutucular için geçerli bir durum bu. Ağırlığı ise gayet makul, bütün iskelet plastik ağırlıklı, 1.2Kg yazıyor kutuda fakat hissetmedim denebilir – Vaio F biraz daha ağır olduğundan.
Uzun vade de 0.5 DC / 0.3A yerine 0.5A bir USB adaptör kullanmam en fazla fan’ın ayarlanabilir dirençlerine problem yaratır diye düşünüyorum – öte yandan hiçbir problem de yapmayabilir sadece çekildiği kadar kullanılabileceği için de.
Basit işlemler yapan programlarda soğutma kabiliyeti 10 dereceyi aşabiliyor. Ağır işlemler yapıp sistemi tümüyle kullanan programlarda ise dediğim gibi sistem kapanmadan kullanabiliyorsunuz, dizüstünü ve soğutucuyu yerleştirme yönteminize bağlı olarak.
Kendi üzerindeki USB çıkışlarını denemeyi düşünmüyorum, isteyen varsa onun için bir iki test yapmaya çalışırım. Test için gerekli programları da belirtirseniz mutlu olurum.
Ürünün resmi sitesi ve görselleri: ::: Zalman, leading the world of Quiet Computing Solutions :::
Son düzenleyen: Moderatör: