Sanırsam artık Müslüman değilim

Merhaba. Ben bundan yaklaşık 2 ay önce Ateizim ile ilgili bir video izledim. Eğer bir Tanrı'ya inanıyorsak onun her dediğinin doğru olması gerek değil mi? Mesela Kur'an'da evrimin olmadığını, hepimizin ortak atadan (yani Hz. Adem ve Hz. Havva'dan) geldiğimiz yazıyor. Yani Allah'ın dedikleri bilimle ters düşüyor. Ben burada bilimi seçtim.
Bu 2 ayda gerçekten benim psikolojim çok değişti. Sürekli kendimi sorguluyordum. Kendime hep şunları soruyordum; "Sen Müslüman mısın yoksa Ateist mi? Ya doğrusu Müslümanlıksa? Hemen kendine gel sen muhafazakar Müslüman bir ailenin Müslüman kızısın, kesinlikle koyu bir Müslüman olmalısın!" Hep bu düşünceleri erteliyordum. Hep "bu akşam oturup, düşüneceksin ve doğru kararı vereceksin." diyordum kendi kendime. İnanın geceleri sırf bu düşünceler yüzünden gözüme uyku girmiyordu. Uyuduğumda da rüyalarım hep bununla ilgiliydi.
Bir kaç defa anneme bu konu hakkında danışmak istedim. Annem muhafazakar bir Müslüman. Ama beni bu yaşıma kadar "Yok kapan, yok şöyle giyinme, böyle giyin" diye zorlamadı. Annem çok anlayışlıdır benim bu karırımı anlayışla karşılar diye düşünüyorum. Bu gece onunla kesinlikle konuşacağım. Eğer konuşunca bir gelişme olursa yazarım buraya. Annemin aksine babama söylemeli miyim hiçbir fikrim yok. Çünkü babam çok garip bir adam. Ya beni anlayışla karşılayabilir ya da bir daha evlat olarak yüzüme bakmayabilir. Bu yüzden babama söylemeyeceğim, anneme de söylememesi için rica edeceğim.
Sanırsam benim Ateist olduğumu sadece annem ve kardeşim bilecek. Arkadaşlarıma kesinlikle söylemeyeceğim. Çünkü ven çoğu kişinin ailesini tanıyorum. "Bu kız Ateist, aman kızım/oğlum bunula konuşma, Allah korusun yanlış etkilenirsin." gibi söylemlerde bulunacaklar. Sanki "Pudra şekeri" çekiyorum. Sanırsam reşit olana kadar kimseye söylemeyeceğim. Din derslerinde yine Kur'an okuyacağım.
Ben şu anda 13 yaşındayım. Çoğunuz şöyle diyecek "O yaşta ki bir çocuğun kendi başına böyle bir kara vermesi çok zor bir olasılık." ama bu kesinlikle benim kendi hür irademle verdiğim bir karadır. Bir insanın senelerdir inandığı bir şeyin gerçek olmadığını düşünmesi o kadar iç acıtan bir duygu ki... Burada benim en üzüldüğüm şey öbür dünyadaki adaletin gerçek olmayışı(Ama bana göre). Ama ben yine de herkese saygı duyacağım, ister Müslüman ister Yahudi olsun. Buraya yazmak beni o kadar rahatlattı ki bilemezsiniz. Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim.

Herkes istediği dine inanmakta özgürdür. İlerde Müslüman, Hristiyan veya farklı bir din size uygun geldiyse ona mensup olabilirsiniz.

Yazını okuyacak zamanım yok fakat şunu diyebilirim:

Her zaman her yerde iyi insan olun.

Bay bay.

Merhaba, az da olsa iyi/kötü yardımcı olmak isterim lâkin herkesin mesajınızı rahatlıkla okuyabilmesi adına yazınızı bölüm bölüm paragraflara ayırmanızı tavsiye ederim.

İş Müslüman, Hristiyan olmak değil. İş insan olmak ve saygı duymak.

Ben de aynı yaştayım, ben de bazen bunları düşünüyorum. Yalnız değilsin

Kötü anlamda söylemiyorum, yanlış anlamayın. Ancak çoğumuz ailemizden görüp müslüman oluyoruz.

Dinlerin amacı bilim öğretmek değildir.
Din kitaplarından fizik, kimya, biyoloji, matematik vs öğrenemezsiniz.

Onların amacı ahlak öğretmek. Bu durumda da herhangi bir dine mensup olmak gerekmiyor bence.

Sadece Gravity dedi:

Merhaba. Ben bundan yaklaşık 2 ay önce ateizim ile ilgili bir video izledim. Eğer bir tanrı'ya inanıyorsak onun her dediğinin doğru olması gerek değil mi? Mesela kur'an'da evrimin olmadığını, hepimizin ortak atadan (yani Hz. Adem ve Hz. Havva'dan) geldiğimiz yazıyor. Yani Allah'ın dedikleri bilimle ters düşüyor. Ben burada bilimi seçtim. Bu 2 ayda gerçekten benim psikolojim çok değişti. Sürekli kendimi sorguluyordum. Kendime hep şunları soruyordum; "sen müslüman mısın yoksa ateist mi? Ya doğrusu müslümanlıksa? Hemen kendine gel sen muhafazakar müslüman bir ailenin müslüman kızısın, kesinlikle koyu bir müslüman olmalısın!" hep bu düşünceleri erteliyordum. Hep "bu akşam oturup, düşüneceksin ve doğru kararı vereceksin." diyordum kendi kendime. İnanın geceleri sırf bu düşünceler yüzünden gözüme uyku girmiyordu. Uyuduğumda da rüyalarım hep bununla ilgiliydi. Birkaç defa anneme bu konu hakkında danışmak istedim. Annem muhafazakar bir müslüman. Ama beni bu yaşıma kadar "yok kapan, yok şöyle giyinme, böyle giyin" diye zorlamadı. Annem çok anlayışlıdır benim bu karırımı anlayışla karşılar diye düşünüyorum. Bu gece onunla kesinlikle konuşacağım. Eğer konuşunca bir gelişme olursa yazarım buraya. Annemin aksine babama söylemeli miyim hiçbir fikrim yok. Çünkü babam çok garip bir adam. Ya beni anlayışla karşılayabilir ya da bir daha evlat olarak yüzüme bakmayabilir. Bu yüzden babama söylemeyeceğim, anneme de söylememesi için rica edeceğim. Sanırsam benim ateist olduğumu sadece annem ve kardeşim bilecek. Arkadaşlarıma kesinlikle söylemeyeceğim. Çünkü ven çoğu kişinin ailesini tanıyorum. "bu kız ateist, aman kızım/oğlum bunula konuşma, Allah korusun yanlış etkilenirsin." gibi söylemlerde bulunacaklar. Sanki "pudra şekeri" çekiyorum. Sanırsam reşit olana kadar kimseye söylemeyeceğim. Din derslerinde yine kur'an okuyacağım. Ben şu anda 13 yaşındayım. Çoğunuz şöyle diyecek "o yaşta ki bir çocuğun kendi başına böyle bir kara vermesi çok zor bir olasılık." ama bu kesinlikle benim kendi hür irademle verdiğim bir karadır. Bir insanın senelerdir inandığı bir şeyin gerçek olmadığını düşünmesi o kadar iç acıtan bir duygu ki... Burada benim en üzüldüğüm şey öbür dünyadaki adaletin gerçek olmayışı(ama bana göre). Ama ben yine de herkese saygı duyacağım, ister müslüman ister yahudi olsun. Buraya yazmak beni o kadar rahatlattı ki bilemezsiniz. Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Kral sen gene aklına mukayet ol.

Lyrinx dedi:

Ancak çoğumuz ailemizden görüp Müslüman oluyoruz.

Genişletmek için tıkla...

En büyük örneği de eski kimliklerdeki "Din" kısmına, anne babamınız dini yazılması. Bana sorulmamıştı şahsen