Deprasyon tedavisi nasıl sürer?

Buna benzer bir sebepten dolayı o anı deneyimledim. Psikiyatri birkaç ilaç verip yolluyor. Her ay gittiğimizde farklı ilaçlar veriyordu veya aynı ilacı devam ettiriyordu. Hep aynı şeyler yaşanıyor, ben de bıraktım. Kendi kendine geçti.
 
Bazı ilaçlar var ki senin mutluluğunu geri getiriyor yani yaşama zevkini arttırıyor, bazıları yorgunlaştırıp hayattan aldığın zevki azaltıyor. Psikiyatri önce zevk veren ilacı sundu, sonrasında zevk vermeyen ilacı verdi. Sonra bıraktım, düzeldim.
Tam tersi olması gerekmiyor mu ilaçları bırakınca daha kötü olunuyor diye biliyorum da ben.
 
Tam tersi olması gerekmiyor mu ilaçları bırakınca daha kötü olunuyor diye biliyorum da ben.
Hayattan zevk almayı sağlayan ilacı bıraktırıp diğer ilaca geçirmişti. Uzun süredir ciddi bir fark olmayınca ilacı bırakıp kendi kendimi düzeltme kararı aldım. Kısacası beynimi kullanıp hayatımda bazı değişiklikler yaptım. Bir süre sonra daha iyi hissetmeye başladım.
 
Aranızda bu sürece girmiş olan var mı nasıl işliyor süreç?
Ruhunuzla didişmesseniz, "şu an mutsuz bir süreç yaşıyorum ama mutsuzluk da mutluluk gibi bir duygu" diyip duygu ayrımı yapmasanız "mutluluk tatlı biber mutsuzluk acı biber, acı biber de insana keyif verir bazılarına" deseniz. O duygunun ruhunuzda bir süre yatılı misafir olduğunu kabul edip ona yatak yorgan açıp odasının kapısını kapatsanız. İstediği zaman gider çünkü o sen onun elini ayağını birbirine dolarsan sen kovaladıkça gitmez. Sen onunla uğraşmadıkça o bir süre sonra gidecektir. Mutsuzluk duygunun gırtlağını sıkman, ona ilaçlar dayaman, onu yoketmeye çalışman kafanda "eyvah mutsuzum mutsuzluk hastalık hatta adı bile var depresyon ya geçmezse ilaç kullanmam lazım yoksa geçmez" otomatik düşünceleri belirince işin içinden çıkılmayan bir bataklık oluşuyor.
 
Ruhunuzla didişmesseniz, "şu an mutsuz bir süreç yaşıyorum ama mutsuzluk da mutluluk gibi bir duygu" diyip duygu ayrımı yapmasanız "mutluluk tatlı biber mutsuzluk acı biber, acı biber de insana keyif verir bazılarına" deseniz. O duygunun ruhunuzda bir süre yatılı misafir olduğunu kabul edip ona yatak yorgan açıp odasının kapısını kapatsanız. İstediği zaman gider çünkü o sen onun elini ayağını birbirine dolarsan sen kovaladıkça gitmez. Sen onunla uğraşmadıkça o bir süre sonra gidecektir. Mutsuzluk duygunun gırtlağını sıkman, ona ilaçlar dayaman, onu yoketmeye çalışman kafanda "eyvah mutsuzum mutsuzluk hastalık hatta adı bile var depresyon ya geçmezse ilaç kullanmam lazım yoksa geçmez" otomatik düşünceleri belirince işin içinden çıkılmayan bir bataklık oluşuyor.
Aslında mutsuz bir insan olduğumu düşünmüyorum sadece önceden yaptığım şeylerden keyif alamıyorum.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı