Ayrı eve çıkılmalı mı?

Merhaba! Ayrı eve çıkmak istiyorum. Sosyal'de bu tip konular var ancak ben güncel hayat şartları açısından yeni bir konu açmak istedim. Malum her dönemin ekonomik şartları farklı oluyor. Bir fabrikada asgari ücretin biraz üstü maaş alarak çalışmaktayım. Bulunduğum şehirde 1+1 tek kişilik evlerin kirası 5000 TL civarında. Aynı zamanda ilk defa böyle bir işe kalkışıyorum ve 23 yaşındayım. Bir yerden başlamak istiyorum artık. Bu yolda hayat sürdüren hocalarımdan tavsiyelere ve bilgilere sonuna kadar açığım. Sizce bu ekonomik şartlarda ayrı eve çıkmak için hangi süreçlerden geçmeliyim?

Minimum 20-25 bin liralık bir gelirin yoksa ayrı eve çıkmak kadar saçma bir şey yok. Tek başına bile olsan faturasıydı,mutfak alışverişiydi filan derken aylık 8-9 bin liradan aşağı masrafın olmaz. Kısaca paranın çoğu geldiği gibi gidecek. Bu şekilde adam akıllı birikim yapamazsın. Keyfi harcamaların çok daha kısıtlı olur. Kısaca ailevi problemin filan yoksa hiç kalkışma.

Ev geçindirmek sandığınızdan daha zor. Faturalar, mutfak masrafları gibi harcamalar işin içine girdiği zaman 8-9k gibi bir fiyatı buluyor zaten. 23 yaşında olduğunuzu varsayarsak keyfi harcamalarının çok fazla olacaktır. En az 20 bin TL kazanmıyorsanız bence ayrı eve çıkmayın. Borç harç ile baba evine geri dönersiniz.

Gereksiz masraf, eve harcayacağın parayı kendine harca.

LeqendLash dedi:

Merhaba! Ayrı eve çıkmak istiyorum. Sosyal'de bu tip konular var ancak ben güncel hayat şartları açısından yeni bir konu açmak istedim. Malum her dönemin ekonomik şartları farklı oluyor. Bir fabrikada asgari ücretin biraz üstü maaş alarak çalışmaktayım. Bulunduğum şehirde 1+1 tek kişilik evlerin kirası 5000 TL civarında. Aynı zamanda ilk defa böyle bir işe kalkışıyorum ve 23 yaşındayım. Bir yerden başlamak istiyorum artık. Bu yolda hayat sürdüren hocalarımdan tavsiyelere ve bilgilere sonuna kadar açığım. Sizce bu ekonomik şartlarda ayrı eve çıkmak için hangi süreçlerden geçmeliyim?

Genişletmek için tıkla...

Küçüklüğümden beri şiddet görüyorum, belirli bir yaşa kadar fiziksel şiddet gördüm ve şuanda hala piskolojik şiddet görüyorum. Kafayı yiyecek gibi oluyorum bazen, hiç bir şeye hevesim kalmadı. 23 yaşına gireceğim, yurt dışında doğudum büyüdüm. Türkiye'ye taşınmak istedim uzaktan belki daha iyi olur, daha mutlu olurum bu piskolojik şiddet maruz kalmam diye. 5 ay sonra onlarda benim yanıma taşındı.. Kusura bakmayın sizin gibi çok güzel Türkçeyle ve bazı şeyleri net bir şekilde yazamıyorum ama çok yardıma ihtiyacım var. Şuan yurt dışına çalışıyorum home ofice olarak. Ama geldiklerinin 2.ci gününden başladılar baskıya ve 1 hafta geçti konuşmuyorlar benle, nedenide çok saçma onlar geldiği için izin aldım 3 gün işten bu hoşlarına gitmedi. Ben gerçekten herşeyden bıkmış bir haldeyim, hiçbirşeyi istemiyorum artık. Çalışmaya bile hevesim kalmadı. Yaşamak dahi istemiyorum Allah'tan korkmasam, kardeşlerime üzülmesem şuan canıma kıyarım. Bazen çok iyi bazen çok kötüler, ben onların nabzına göre yaşamak istemiyorum. Ailem beni eksilerimle artılarımla sevsin istiyorum ama ailem herhangi bir hatamda bana karşı cephe alıyor. Babamla zaten yıllardır bir uyuşmamazlık var aramızda. Ne yaptıysam hiç bir şekilde beni sevmedi, bi müddet sahte seviyormuş gibi davrandı sonra yine aynı şekilde benden nefret etti.. Çok acı, kimseylede konuşamıyorum, özgüvenim gitti, günden güne kötüye gidiyorum. Bana yardımcı olacak birine ihtiyacım var bu süre zarfında. Benim yaşadıklarımı yaşayan biri varmı? Nolur yardım edin kimseylede paylaşamıyorum, sonuçta insanlar acılarınla vurur seni..

Hocam öncelikle durumuna üzüldüğümü belirtmek isterim. Her ne olursa olsun sadece kendini düşün. Onlar taşınsın, belli ki senin kendi yolunu çizmenden rahatsızlık duymuşlardır. Ne de olsa ailenin sevilmeyen çocuğu sensin. E bir şeyler başardığını da görünce elbette küplere bineceklerdir. İnsanoğlu fesat, sinsi ve vahşidir. Aile de dahil. Aile diye diye övüp bitirilmeyen kavram tam olarak bu işte. Aile konusunda çok şeyler diyesim var, ama sana çözüm sunmak istiyorum ben. Hocam gerekirse evi tekrar değiştir, ve ailenden bağını tamamen kopart. Gerekirse numaranı falan da değiştir, izini kaybettir. Unutma, sen sadece kendin için yaşıyorsun. Aile dahil kimse bunu engelleyemez. Maddi özgürlüğün de varsa, yeme de yanında yat. Senden nefret etmelerine de fazla takılma. İnsanoğlu gerçekten sevilmek zorunda değil. İhtiyaç duyar, ama sevilmemek hayatın sonu değil. Özgüvenini de kaybetme. Onlar seni sevmeyince, sen onların fesatlıklarından daha fazla güç alıp özgüvenini daha fazla yükselt. İnan ben de geçtim bu yollardan. Bir şeylerin farkına varıp ona göre adım atınca hayatın ve insanlığın ne denli iğrenç olduğunu zor yoldan tecrübe ettim. Sen de öyle yap, onların sevgisizliklerinden dolayı hayata küsme.