İletişim Kurmayı Fazla Sevmek

Herkese merhabalar. Yaptıklarımdan, sevdiğim şeylerden zevk almamaya ve hatta onlardan neredeyse nefret etmeye başladım. Tek yaptığım sabah kalk işe git çalış akşam evine dön sadece otur ve müzik dinle. Enstrüman olarak bağlama çalıyorum ve çaldığım zaman sadece uzun hava türü şeyler çalıyor dinlediğim zaman ise onları dinliyorum. Zaman zaman kafamın içinde adeta sesler duyuyorum kendi kendim ile konuşuyor ve kavga ediyorum. Bu beni gerçekten korkutmaya başladı çünkü giderek daha asabi ve anlaşması güç bir insana dönüşmeye başladım.

Yaşım 22 ve bu yaştan sonra karakterimin tekrar değişmeye başlaması canımı çok sıkıyor. Bu sorunu nasıl çözeceğimi bilmiyorum genç yaşımda hayattan ve insanlardan soğumaya başladım bunun yanlış olduğu biliyorum ancak ne keyfim kaldı ne de yaşama sevincim diyebilirim. Derdimi açacak çok da bir yakınım yok o yüzden buraya yazma gereği duydum yaşı benden büyük ve bana bunun çözümünü en azından öneri olarak verebilecek olan varsa çok sevinirim.

Kardeşim öncelikle geçmiş olsun. Bu kadar takma, derim. Hayat gelip geçici biraz böyle düşünmek de lazım. Türkiye'de senin durumunda milyonlarca genç var. Ben de bunlardan biriyim. Maalesef şartlar belli alabileceğimiz maaşlar belli ama bu hayattan kopmamız için bir sebep değil. Askerde komutanımın çok güzel bir sözü vardı. Hala aklımda ''Ne olursa olsun, başına ne gelirse gelsin, nasıl bir durumda olursan ol, şunu unutma derdi; Zamanı kimse durduramaz.'' çok daraldığında böyle düşün.

Benim takıldığım nokta yazını en son düzenleyen moderatör ama virgülden sonraki yazdığın şeyin ilk harfı büyük. Anlaşılan yorgunluk baş göstermiş, uyku vakti gelmiş. İyi geceler kardeşim.