İnsanlarla gerçek hayatta konuşmaktan çekinme

Belki birçok insan gibi tüm hayatım bilgisayar başında geçti. Bunun da bana kattığı ve benden aldığı çok şey oldu.
Zaten iletişimi kötü biriyken bir de böyle bir hayat sürünce insanlarla ilk defa yüz yüze konuşmaktan, buluşmaktan çekinir oldum.
Biriyle konuşuyorum mesela DM'den ama iş ilk defa buluşmaya gelince ben kaçıyorum. Sadece kız meselesi değil. 4-5 yıllık arkadaşlarımla bile buluşurken sorun yaşadığım oluyor. Bunu nasıl aşabilirim? Aynı şekilde insanlarla normalde göz kontağı kurmak çok kolay gelse de akışına bırakıp kendi içimden geldiği gibi davranırsam gözüm sürekli kaçıyor. Göz göze bakmak istemiyorum.

Göz göze gelme problemini bende halen çözemedim 5-6 senedir var fakat konuşma problemini çözdüm gibi ve çözümü de basit. Konuşmak . Konuşmaya kendinizi itmeye çalışın zorlayın. Çekiniyorsunuz evet fakat konuştukça, alıştıkça çekinmeniz azalacak 0'a inecektir. Sadece konuşacak cesareti toparlayıp ilerletin devamı gelir. Devamı gelemiyorsa aşırı kaygı, çekingenlik var ise ve durduramıyorsanız psikiyatri'ye gidin.

Erkeklerle bir şekilde konuşursun ama kızlarla konuşamazsın utançtan. Sadece kız arkadaş yapmaya çalış utanman geçer. Çok mutlu olursun.

Tatsuhiro Satou dedi:

Göz göze gelme problemini bende halen çözemedim 5-6 senedir var fakat konuşma problemini çözdüm gibi ve çözümü de basit. Konuşmak . Konuşmaya kendinizi itmeye çalışın zorlayın. Çekiniyorsunuz evet fakat konuştukça, alıştıkça çekinmeniz azalacak 0'a inecektir. Sadece konuşacak cesareti toparlayıp ilerletin devamı gelir. Devamı gelemiyorsa aşırı kaygı, çekingenlik var ise ve durduramıyorsanız psikiyatri'ye gidin.

Genişletmek için tıkla...

Kanka ben onu halledebiliyorum zaten. Birine ne söyleyeceğimi bilsem kaygı falan kalmıyor. Bilmediğim için çekiniyorum. Aklıma konuşacak bir şey gelmediği için.
Psikiyatri pek işe yaramamıştı.