Üç boyutlu televizyon ve monitörler bir süredir piyasadalar, herhangi bir teknoloji marketin reyonlarında her markadan bir sürü 3D model bulabilmek mümkün. Ancak teknoloji rafine olmaktan çok uzak, bu yüzden de çoğu kullanıcı uzak durmayı tercih ediyor. Öte yandan büyük firmalar devamlı daha yeni ve gelişmiş modelleri piyasaya sürmeye çalışıyorlar. Fakat burada hangi teknolojinin müşteriye sunulacağı yolunda büyük bir görüş ayrılığı var. Bir yanda aktif elektronik gözlüklere ihtiyaç duyulan modeller, diğer yanda ise gözlüksüz çalışan tasarımlar yer alıyor.
Gözlükle çalışan ekranların en büyük sorunu gözlüksüz işe yaramamaları, ancak gözlükler de ucuz değil. Satılan televizyonun yanında verilen her gözlük üreticinin kârını ciddi biçimde düşürüyor, ama televizyonu izleyecek herkesin de bir gözlüğe ihtiyacı var. Öte yandan gözlüksüz çalışan ekranların odaklanma sorunu var, ekranı belirli bir noktadan izlemeye mecbursunuz. Bu durum taşınabilir bilgisayar ya da tabletlerde çok ciddi bir sorun yaratmasa da, büyük ekranlarda sorun çıkarıyor.
Panasonic ise mevcut her iki teknolojinin de tüketicinin ihtiyaçlarına cevap vermediği görüşünde, firmanın mühendislerine göre gerçekten gözlüksüz ve düzgün çalışan bir 3D televizyon yapmak mümkün, ancak hemen değil! Bu yüzden gerçek oto-stereoskopik ekranlar üzerinde çalışmaya devam ediyorlar, fakat uygun bir teknik çözüme ulaşmanın da en az beş yıl daha alacağını tahmin ediyorlar. Burada esas önemli olan konu izleyiciyi hiçbir şekilde kısıtlamadan hem 2D, hem de 3D görüntüleri düzgün biçimde gösterebilmek. Tabii bir de işin sinematik tarafı var, film üreticileri yeni 3D furyasından faydalanabilmek için apar topar 3D üretim yapmaya, en azından eski 2D filmleri 3D olarak yeniden düzenleyip piyasaya sürmeye başladılar. Zaten kısıtlı olan teknolojiyle birleşince, bu yarım yamalak hazırlanmış eserler de tüketicinin hayalkırıklığına uğramasına sebep oldu.
