“Arkadaşlar, yarın Cumhuriyet’i ilan edeceğiz!”
28 Ekim 1923 akşamı Atatürk tarafından konuklarına söylenen bu sözler, uzun bir yolculuğun bitişini, yeni ve çok daha yorucu yeni bir yolculuğun da başlangıcını müjdeliyordu. Büyük bir savaş bitirilmiş, ülke toprakları işgalden arındırılmıştı. Tüm bu zorlu süreç boyunca ulusun hayatta kalma mücadelesine, Mustafa Kemal Atatürk kılavuzluğundaki Büyük Millet Meclisi ve ülkenin dört bir yanından akıp gelen mebuslar yol göstermişti. Bazılarına göre artık yeni bir hanedan atamak ve Osmanlı’nın son zamanlarındaki gibi meşrutiyeti ilan etmek gerekiyordu.
Atatürk’e ve onun düşünce şeklini benimseyenlere göre ise, bu işin varacağı son nokta şüphesiz Cumhuriyet olmak zorundaydı. Osmanlı’nın son yılları “tek adam” vesayeti altında yapılan yanlışlar yüzünden halk için felaketten başka bir şey getirmemişti. Atatürk ve onun fikrindekiler, tüm bu felaketlere ve durmaksızın akan kana ilk elden şahit olmuş, önlemek için gösterdikleri tüm çabaların sonuçsuz kalışını, ülkenin avuçlarının arasından kayıp gidişini ve işgal edilmesini acıyla izlemek zorunda bırakılmışlardı. Atatürk için aynı yola tekrar girilmesini teklif etmek dahi düşünülemezdi, o yolda milyonlarca cansız beden yatıyordu.
Ancak Cumhuriyet’in ilanı sadece uzun bir yolculuğun son durağı değildi, olmayacaktı. Bu sadece bir süre önce doğmuş olan bebeğin adının konması töreniydi, ardından da o bebeğin büyümesi ve olabildiğince uzun, sağlıklı yaşaması için verilecek olan savaş gelecekti. Bu savaş Cumhuriyet durdukça verilecek, onun her yeni doğum günü düşmanları için yeni bir acı kaynağı, yurttaşları için ise yaşam amacı olmaya devam edecekti.
İşte o yüzden, YAŞASIN 29 EKİM CUMHURİYET BAYRAMI, YAŞASIN CUMHURİYET!
