Sonuç
Baştan söyleyeyim; benim gibi mutfağı sadece yemek yemek için kullanan biriyseniz, ekmek yapımı sırasında bir ton sorunla karşılaşıyorsunuz. Sorun derken, mutfakta hiç bir şeyin yerini bulamamaktan bahsediyorum. Çünkü orası evin hanımının hakimiyeti altında. Sürekli “un nerede, spatulayı nereye koydun, bıçağı bulamıyorum” gibi sıkıntılara gark ediyorsunuz. Hani derler ya “elinin hamuru ile erkek işine karışma” diye, işte bunun tam tersi “elinin nasırıyla mutfakta ne işin var” sözü de benim gibilere çok yakışıyor : )
Ekmek yapımı, belirli aşamalardan oluşur ve her ekmeğin bir “altın formülü” vardır. Gerektiği kadar un, su ve maya kullanmalısınız. Bazı kurallar keskin hatlara sahiplerdir. Yani; biraz daha maya koyarsam daha fazla hacim kazanır, pamuk gibi olur” diye cinlik yapmaya kalkarsanız, yaptığınız ekmeğin makine dışına doğru taştığını yada üst kısmından aşağıya doru çöktüğünü görürsünüz. Ancak bazı kurallar esnetilebilir. Bunlar, ekmek içine ilave edilecek domates, baharat ve kurutulmuş gıdalar gibi ekstra malzemelerdir. Tercihe göre çikolata, kaymak ve vanilya gibi ekstrem denemeler de yapılabilir.
Bu işin tepe seviyesi, ekşi maya ile yapılan ekmektir. Eğer fırsatını bulursam, ekşi maya yapımı ve ekşi maya ile yapılan ekmeği içeren ikinci bir devam yazısı düşünüyorum.
Evde ekmek yapımı, zevkli bir uğraş olduğu gibi, sağlıklı ve halis mulis ekmek yemek için de iyi bir çözüm. Çünkü bizim bakkallardan/marketlerden satın aldığımız ekmek içerisinde katkı maddeleri bulunuyor. Özet geçelim: ekmek yapımında kullanılan beyaz un, öğütülme esnasında kepeği ile ruşeymi ayrılmış olan endospermden meydana gelir. Öğütülme aşamasında tahılın ortalama %75’i un haline dönüşmüş, %25’i ise kepek ve ruşeym halinde ayrılmış olur. Öğütülmeden sonra unun en yüksek performansını alması (oksidasyon) için en az üç ila altı hafta arası bir süre serin bir ortamda dinlendirilmesi gerekmektedir. Bu aşamada oksidasyon için genel olarak Askorbik Asit (Vitamin C) kullanılır, bekleme aşamasını hızlandırmak için kullanılan potasyum bromat tartışılmaktadır. Klorin dioksit, klorin, ozon ve aseton peroksit’te unun sarımsı olan rengini beyazlatmak yanında oksidasyonu hızlandırmak için kullanılan katkı maddelerindendir. Benzoil peroksit gibi katkı maddeleri ise doğrudan unu beyazlatmaya yönelik kullanılmaktadır. Kek yapımında kullanılan unlar genel olarak klorin ile, sanayi tipi geniş ölçekli kullanımlarda ise beyazlatma potasyum bromat ile gerçekleştirilmektedir. Bu tür unların mayalanma süresi daha kısaldığı için seri üretimde tercih edilmektedir. Ev yapımı ekmeklerde uzun süreli mayalanma tercih edildiğinden beyazlatılmış una gerek duyulmamaktadır.
Diyelim ki; incelemeyi görüp evde ekmek yapımına heveslendiniz. Ancak unu marketlerden almayı düşünüyorsanız, bence hiç bu kadar zahmete girmeyin. Çünkü bizim yediğimiz ekmeklerde ve satılan unlarda bol miktarda katkı maddesi bulunuyor. İlave olarak tükettiğimiz ekmekler/unlar, buğdayın sadece posasından oluşuyor. Bu yüzden, imkanınız varsa unu, un değirmenlerinden, yoksa marketlerde ekmek makineleri için satılan versiyonlarından temin etmeniz en doğrusu.
Hazır konu sağlıktan açılmışken; Arçelik K 2715 gibi makinelerle yapılan ekmekler lezzetli ve katkısız olmasının yanında son derecede besleyiciler. Bu ekmeklere bir süre sonra bağımlı oluyorsunuz, çünkü dışarıdan aldığınız hiç bir ekmek, sizin yaptığınız kadar lezzetli olmuyor. Bu güzelliğin fazla tüketilmesi sonucunda kilo almaya başlamanız içten değil. Kontrolü elden bırakmayın : )
Arçelik K 2715’e gelirsek; ürünü şu an ortalama 130 tl civarına satın alabiliyorsunuz. Ekmek yapımı için iki adet farklı ebatta ekmek haznesi, 10 adet hazır-1 adet özel programı ve ergonomik tasarımı ile son derece başarılı. Bunu yanında zamanlanabilir olması son derece güzel. Akşam yatmadan önce malzemeleri K 2715′ koyup, program seçeneğinden “ekmeğimi sabah 06:00’da hazır istiyorum” derseniz, sabah kalktığınızda sıcacık mis gibi bir ekmekle karşılaşıyorsunuz.
Son söz: afiyet olsun : )
