Depremde kız arkadaşımı kaybettim

Arkadaşlar merhaba, konuya direkt giriş yapacağım vakit kaybetmeden adıyamandayım ve depremi fena yasadık bunu yazarken bile elim ayağım titriyor. Ankara'ya okumaya geldim ders çalışamıyorum, aklımdan çıkmıyor canım sevgilim göçük altında kaldı kurtamadım. Yetmedi gücüm verdim kara toprağa gencecikti hayallerimiz vardı 16 yaşındaydık daha çok mu erken davranıp kapıldık ama ben böyle ilk defa hissettim üzülmekten artık başım ağrıyor. Kusuyorum okula odaklanmıyorum o güzel sesi bedeni aklımdan çıkmıyor ne yapacağım ben? Söyleyin kafayı yiyeceğim çok özledim onu tek onu değil çocukluk anılarımı şehrimi arkadaşlarımı tümü öldü. Kime üzülsem deli olacağım. Zır deli olacağım yardım edin.

Kardeşim benim. Yaşadığın acıyı anlayabilmek yaşamayana gerçekten çok zor. Başın sağolsun. Psikolojik destek alman çok faydalı olabilir.

Başınız sağ olsun mekanı cennet olsun. Duyduğumuz üzüntü kelimelere sığdırılayamayacak kadar büyük elimizden sadece bunlar geliyor. Bu arada bir psikologla görüşün bu sizi rahatlatacaktır. Tekrardan dediğim gibi inşallah en güzel yerdedir...

Başın sağ olsun dostum. Arkadaşlara katılıyorum, psikolojik destek almaktan çekilme çünkü insanın psikolojisinin kaldırabileceğinden çok daha ağır bir durum.

Allah rahmet eylesin.

Ne desek boş hocam. Kelimeler kifayetsiz. Başınız sağ olsun. Ben aşık olduğum kişiden ayrılmak zorunda kalınca bile 3-4 ay kafamı hiç bir şeye veremedim. Rahatlamaya çalışın, uğraşacak bir şeyler bulun ve mutlaka psikolojik destek alın.

Vay be, 16 yaşında böyle bir tecrübe yaşaman üzücü. Bu arada aşk acısı ciddiye alınması gereken bir konu. Yapabilleceğin tek şey unutmak dostum. Zamana bırak.

Bonita dedi:

Vay be, 16 yaşında böyle bir tecrübe yaşaman üzücü. Bu arada aşk acısı ciddiye alınması gereken bir konu. Yapabilleceğin tek şey unutmak dostum. Zamana bırak.

Genişletmek için tıkla...

Bir yıl öncesine kadar aşkın sadece şehvet duygularından ibaret olduğunu düşünüyor, kimseye aşık olamıyordum. Sonra hiç beklemediğim bir yerde karşıma öyle biri çıktı ki 1 hafta bana onunla 1 yıl gibi geldi. Kesinlikle hafife alınmazmış hocam...

O seni bu hâlde görmek ister miydi sence? Elbette onu unutmamanı isterdi ama hayatının her anını onu düşünerek kendine zehir etmeni istemezdi. Şu an yapabileceğin en güzel şey onu olabildiğince güzel bir şekilde anmak ve hayatına bir şekilde devam etmek.

Allah rahmet eylesin hocam başın sağ olsun. Üzme kendini :/.