18 yaşındayım hiç arkadaşım yok

Ben 18 yaşında birisiyim. Gerçekten hiç ama hiç arkadaşım yok dışarıya hiç çıkmıyorum. Çıktıgım zaman da sadece bakkala oluyor. Annem ve babam 6 yıldır ayrı annemi çok nadir görüyorum. Babamı da sabah evden işe giderken. Babamdan şu ana kadar ne istediysem çok zor bir şekilde olmuştur ya da hiç olmamıştır. 14 yaşından beri telefon alacak hala sözü var. Bunları neden gelip buraya yazdıgımıda bilmiyorum. İçimi dökecek kimsem yok. Artık okul da yok, kendim çalışmaya başlamak istiyorum. Ama nasıl yaparım nereden başlarım hiç bilmiyorum. Bu konu hakkında sizden sadece fikir istiyorum.

Kuzenin falan yok mu? Kuzen candır.

Hiç takma aile sorunları yüzünden içine kapanmışsın ve artık olgunlaşıp ipleri eline alacak vakte gelmişsin. Git çalış kendi evine çık hatta aynı zamanda okuyabilirsin. Anne babanı boşver onlar seni düşünüyor mu, hayır. Daha 18 Yaşındasın hayatını yaşa onların boş triplerini çekecek değilsin. İnsan evladını seviyorsa illa görür ayrılsa da.

18 yaşında liseden mezun olup ne iş yapacaksın? Meslek liseliysen hadi yine bir meslek öğreniyorsun da, diğer liseler ise vasıfsız bir işte, bir godoman için 12 saat çalışıp 3 kuruş kazanacaksın. Kaç yıl dayanacaksın? 5 yıl? 10 yıl? 20 yıl?

Yapmak istediğin iş illa ki vardır, çalış üniversiteye ve git. Okurken bir yandan da part time çalışırsın. Hem paranı kazanırsın, hem kimseye eyvallah demezsin, hem de çevren olur ve sosyalleşirsin. Bakın çalışmak çok güzel bir şey. Sosyalleşmek ve dışarıya açılmak için birebirdir.

Ben üniversite yıllarında her işi yaptım neredeyse. Babamdan nadiren para istemişimdir, kazandığım parayla her istediğimi de yaptım. Sosyalleştiğim çevre sayesinde de bugün bir konuda işim düşse arayabileceğim her türlü adam tanıdım.

En önemlisi; gerçek hayatı görüp, gerçek hayata dair tecrübe kazanacak olmandır. Hayat ev ve bilgisayardan ibaret değil, çoğunuz öyle sansa da. İş hayatını okulla karıştırmayın, deneyimi olmayanlar ise okul ile karıştırıp yorum yapmasın. Acımazlar iş hayatında adama

Şu an içinde bulunduğun durumun yüzde 30'u yaşının hissetirdikleri bunu unutma. 3-4 yıl sonra bile geriye bakıp yaptıklarına gerçekten mi ya diyor insan. Bana soracak olursan hayat senin ama öyle dedikleri gibi kolay değil. Çıkıp hayatı yaşayacağım diye hayatını heba etme derim ben sana. Arkadaş olmaktan insanlara güvenmekten çekinme. Merhaba demeyi öğren. Hiç yoksa şarkı dinlemeyi alışkanlık haline getir. İnsan kafasındakileri bir şekilde dökmek istiyor. Dökemedikten sonra kum tanesi bile dağ olup çıkıyor karşına.

Üniversite sınavı için çalış, üniversitede hem sosyalleşme imkanın artar hem de bir yandan yarı zamanlı çalışıp harçlığını çıkarabilirsin. Liseden sonra okul yok diye geçiştirme, birkaç yıl ekstradan çalışıp hayatının geri kalan onlarca yılını kurtarma ihtimalin artacak.

Kısa süreli part time bir işe gir. En azından çevre edinirsin. Çalışma arkadaşlarınla dışarda da takılabilirsin.

Furkan_D dedi:

Kuzenin falan yok mu? Kuzen candır.

Genişletmek için tıkla...

anne tarafı hiç yok bizde baba tarafıylada aram hiç yok zaten konuşmuyorum amcamlarla halamlarla felan

Yararsız Üye dedi:

Üniversite sınavı için çalış, hem sosyalleşme imkanın artar hem de bir yandan yarı zamanlı çalışıp harçlığını çıkarabilirsin. Liseden sonra okul yok diye geçiştirme, birkaç yıl ekstradan çalışıp hayatının geri kalan onlarca yılını kurtarma ihtimalin artacak.

Genişletmek için tıkla...

Aynen kardeşim benim bak daha üniversite var. Hayatını kurtarmak istiyorsan buradan başla. Hedefini koy ve başarılı olabileceğin bir bölüme git. Bu konuda işte gerekiyorsa gizli saklı tercih yap ama gerçekten başarılı olabilirim burada diyeceğin yere git. O zaman eğlenmeye ister istemez başlarsın.

MoonDrag dedi:

Kısa süreli part time bir işe gir. En azından çevre edinirsin. Çalışma arkadaşlarınla dışarda da takılabilirsin.

Genişletmek için tıkla...

girmek istiyorum bende ama kendimi geliştirirebileceğim bir şey istiyorum. hala meslek öğrenmek için geç bir yaşta değilim. çırak olarak başlayıp ileride o işi elime almak istiyorum.