Size içimi dökmek istiyorum ben bu yıl YKS'ye hazırlanıyorum ve dershaneye de gidiyorum ama bazen canım çok sıkılıyor. Sizce kendini sıkı ders çalışmaya vermek mi yoksa günde 1-2 saat dışarı çıkıp gezmek yürüyüş yapmak mi? Ama ailemde bu yıl çok sıkı ders çalışmamı istiyor her gün dershaneye gidiyorum sabah 8 akşam 5 arası öğleden sonra etütte ders çalışırken canım çok sıkılıyor en son 5 ay önce 1 kez çok sıkılmıştım çarşıya çıkıp gezdim o zaman sonra ailem öğrendi bana izin vermediler niye gittin çarşıya ya başına bir şey gelseydi dediler bu arada 18 yaşındayım sonra dershanede ki müdür yardımcısı ile rehberlik öğretmenim babamı dershaneye çağırdılar babamın yanında bana bir daha bir yere gitmeyeceksin çarşıya da gitmeyeceksin dediler yasakladılar bende ondan sonra bir daha gitmedim o zaman internet kafeye gitmiştim 1 kez sonra dershanede ki sınıf arkadaşlarıma güvenerek söyledim saflıkla onlardan biride gidip rehberlik öğretmenine söylemişler sonra öğretmen babama söyledi o kadar yalvardım öğretmenime hocam söylemeyin dedim bana tamam sen bir daha gitme söz söylemem merak etme deyip geçiştirdi ama söyledi yani anlayacağınız üzere ailem yüzünden sosyal hayatım yok. Ne yapmalıyım?
Güzel kardeşim kızma ama ahmak insanlar tarafından kuşatma altındasın. Bir kere yaptıkları baştan aşağı yanlış. Günde 1-2 saat kendine vakit ayıramayacaksan nasıl deşarj olacaksın? Kendini rahatlamazsan gerekli motivasyonu nasıl sağlayacaksın?
Birkaç sene önce bir metrobüs kazası okumuştum internette. (bilmeyenler varsa; metrobüs dümdüz yolda kendine ayrılmış şeritte gider, başka araç vs hiçbir şey yoktur) merak edip araştırdım, böyle bir kaza nasıl olabilr diye. Şoför uykulu, alkollü vs değildi, araçta da hiçbir arıza yoktu. Peki o zaman kaza neden oldu? Kazanın olmasının sebebi şoförün sürekli dümdüz yola bakması imiş onu ögrendim. Onu rahatsız eden başka araç olmaması, yolun dümdüz, sürekli aynı şeyi yapmak zorunda olması gibi etkenler beynini bir nevi uyuşturmuş ve şoför kaza yapmıştı. Biraz daha araştırınca bazı iskandinav ülkelerinin yol yaparken arazi dümdüz olsa bile belli aralıklarla virajlar koyduklarını ve bu şekilde yaşanan kazalarda ciddi azalma sağladıklarını öğrendim.
Yani beynimiz sürekli aynı şeyi yapmak üzere programlanmamıştır. Tam aksine sürekli yenilikler bizi zinde tutar ve beynimizini daha işlevsel kullanırız. Eve giderken hep aynı yoldan değil, arada farklı yollardan gidin, hep aynı yerden değil farklı yerlerden farklı farklı yemekler deneyin. Pahalı vs demeyin ben de malzemeleri marketten alıp evde yapıyorum çok daha ucuza geliyor. Bulmaca çözün mesela arada sudoku, çengel vs.
Neyse sonuç olarak dersini çalış ama kendine de vakit ayır yoksa gereken verimliliği sağlamayazsın. Neden yaşıyoruz mutlu olmak için değil mi? Hayatı kendimize zehir ederek nasıl mutlu olabiliriz ki?
Şunu da ekleyeyim, bizim öğretmen kalitemiz maalesef çok düşük. Öğrendikleri kalıpların dışına çıkacak ne zekaya ne de bilgiye sahipler. He deyin geçin laf anlatmaya çalışmayın boşuna. Hayat embesiller laf anlatmak için çok kısa, değmez.
