Ailemi kaybetmekten korkuyorum

Hayat böyle maalesef. Insanin elinden hiçbir şey gelmiyor.

En çok da o koyuyor be abi. Random şekilde bir yakını çekip almaları.
Ben ölmeyi çok merak ediyorum şahsen. Acaba daha neler öğreneceğim. Bir de tanrı varsa tadından yenmez. Düşünsene her şeyi bilen varlığa yaratım ve yaratılış hakkında sorular soruyorsun. Bu kişiden kişiye değişir. Benim için hayatın anlamı gelişim ve bilgi. Senin için ailense kaybedeceğin çok şey olur.
İşte ben de merak ediyorum. Acaba ölümcül bir hastalığım olursa nasıl bir psikolojide olurum diye. Ama düşüncesi bile korkutucu.
Gün gelecek sende büyüyeceksin çocukların olacak onlar senin ailenin boşluğunu dolduracak.

Doldururlar mı hocam cidden, emin misiniz?
 
Eyvallah hocam, sağ olasın. İçime bir bardak su serptin.

Hani sadece sen değil hepimiz kaybetcez. Senin çocuklarında(sağlıklı olması dileğiyle)seni ailen bellecek. Onlarda aynı kaygıyı yaşacak. Bu dünyanın sonu var maalesef ve sen filmdesin. İyi bir sonla bitmesin için elinden geleni yap.(öbür dünyayada hafiften çalış babayiğit xD)
 
Bu hayata bir kez geliyoruz, belli bir ömrümüz var. Herkes için geçerli bu. Kabullenip yaşamaya devam etmek gerek. Dünya dönüyor, hep dönecek.
Sevdiklerinize sevginizi gösterin, karşılığını alırsınız emin olun. Onları ölümden kurtaramazsınız ama daha az pişmanlık çekersiniz. Yarın bir gün ölmüş tanıdıklarınızı hatırladığınızda "Keşke biraz daha bizimle olsaydı şunları şunları yapardık" deyip duygulanmak yerine yaptığınız güzel şeyleri hatırlayıp gülümsemek çok daha iyi.
 
Hani, hani bazen büyümek istemeyiz çünkü biliriz biz büyüdükçe ailemiz de büyüyecek. Annemizin saçı beyazlayacak, babamızın bir yerleri ağrımaya başlayacak. Biz farkındayız her şeyin. Hayat acıtıyor ve bir anda alıyor emanetini. Belli olmuyor kesin zaman.

Bir edebi metinden sonra sadede geleyim. Babamı veya annemi kaybetmekten çok korkuyorum. Evet, olacağını bildiğim bir olaydan korkmak saçma gelebilir ama elimden hiçbir şey gelmemesi beni kızdırıyor. Tek yapabileceğim şeyin onları toprağın altına huzur dünyasına yatırmak ve ardından düşünceli bir insana dönüşmek olması beni üzüyor. Ben, ben hayatın bana karşı hazırladığı planlara hazır değilim. Bir anda önce sağdan sonra soldan vurmasını istemiyorum. Beni yıkmasını istemiyorum hayatın...
Onlarla iyi vakit geçir, yoksa ilerde çok pişman olursun. Benden demesi.
 
Hani sadece sen değil hepimiz kaybetcez. Senin çocuklarında(sağlıklı olması dileğiyle)seni ailen bellecek. Onlarda aynı kaygıyı yaşacak. Bu dünyanın sonu var maalesef ve sen filmdesin. İyi bir sonla bitmesin için elinden geleni yap.(öbür dünyayada hafiften çalış babayiğit xD)

Sağ olasın kardeş, sağ olasın. Hayatın zorluklarının arasından gözüken ufak ışıklar hala bir umut olduğunu gösteriyor arada sırada.
 
Kişiden kişiye değişir. Misal ben üniversiteden sonra yaklaşık 6 olmadı 7 yıl sonra Amerika veya Polonya'ya gitmek istiyorum. Hayatını ölümlü varlıklara adama kendine ada. Evet onlarıda sev ama ölünce ben ne yaparım havasına girme. Ölünün arkasından ölünmez. Hayatın doğuştan sonra annenden kesilen göbek hortumundan sonra teksin. Sadece hayatını kendin ilgilendirir, bir yerden sonra sen ve karın ilgilendirir. Beynin ile mantıklı karar verip yaşayacaksın. Kalbinde tüm her yerini yaşatacak. Burada beyin ve kalp yerlerin duygusal anlamda yazmadım direk biyolojik olarak yazdım.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı