Biraz kendimizi sorgulayalım

1 ay boyunca ağır badireler atlattım. Onca şeye rağmen pes etmedim. Yeri geldi ilerlediğim yolda ayakkabılarımı çıkardım ve buz gibi kaldırımda yürümek zorunda kaldım. Bu en zor günlerimi atlatırken dost sandığım k*hpenin attığı tekmeyi hazmettim. Şimdi ise dimdik durmaya çalışıyorum her şeye rağmen ve bunu da yapabildiğim için de kendimle gurur duyuyorum. Bunları acındırma vs için yazmadım. Buradan çıkarabileceğiniz ders olabilir diye yazdım. Hiçbir zaman pes etmeyin ve verdiğiniz değeri hak eden yiğitlere sımsıkı sarılın. Son olarak hayat felsefemi bana kazandıran Stabil'in bir sözünü bırakmak istedim.
"Hayatın en dibinden en üstüne."

Oyun oynuyorum ne yapmamı beklersin ki sen onu söyle?