Liseli ergen sevgililiği geldi aklıma hormonel illüzyon derken. Benim dediğim kişi, yüzünü dahi görmediğim, sesini dahi duymadığım, bana en ufak yazınca, "<3" dahi arkadaş manasında dahi atınca, öyle seviniyordum ki 2 gün yüzüm bir sıkıntı çıkmazsa gülerek geziyordum. Eh, gram umursamıyor ve umursamıyordu. Ve şöyle düşünün, ben.
Daha kız bile olduğundan emin olmadığım birisine, ne kadar zorlarsam, ne kadar olay yaşanırsa yaşansın, arpa yolu mesafe katledememek bana nasıl koymuştur sizce? Onu arkadaşlıktan çıkardığım zaman, (6ay önce falan) 5 ay mutlaka her hafta aklıma gelir, yıldızları o soğukta izlerken ağlayasım gelirdi. Beni de gram umursamıyordu. O gülerken, beni çoktan unutmuşken benim durumumu düşünüp üzülüyordum. O yüzden, bir sarılma, bir yanağından öpme, gerçekten sana ilgi göstermesi bana hiç de az gelmiyor. Benim açımdan bakın yani.
Hocam, size önerim işi öyle ya da böyle sabır ile halledip, şu YKS belasına delicesine çalışmanız. Özellikle staj varken kolay olmayacak ama bu çok önemli. Onun dışında, kimse beni sevmiyor demiştiniz... Karşıdaki kişiden önce onu değerli kılmamalısın. Elbette seni sevecek, saygı duyacak insanlar olacaktır. Şu an yaşadığınız sadece zor bir dönem ve bu geçici.
Onun dışında, basaramiyorum'dan kastınız sadece staj mı? Eğer daha farklı şeyler ise, sorunu anlamaya çalışın, kendinizi geliştirin böylelikle oturtmuş olursunuz "doğru yapamadığınız" şeyde. Bakın biliyorum, içinde olduğunuz dönem aşırı yorucu ve stresli ancak başarı kolay bir şey değil. İdare etmelisin birkaç ay. Ve aile konusunda sana zararları olmadığı sürece çok takmayın bence şu dönemde.
Ben uzman falan değilim kendi tecrübe ve önerilerim ile bir şeyler demeye çalıştım. Umarım doğru şeyler demişimdir. Bol şans! Bu arada, bu sene olmadı seneye de şansınız var. Bir çalışma programı yoksa oluşturup, varsa da daha da zorlaştırıp şu YKS belasından kurtulun önerim. İyi geceler dilerim.
