Toplum içerisinde yalnız hissetmek

Çevrem çok geniş, bu konuda ideallerim var. Beni önemsemeyen, adımı bilmeyen kimsenin adını bilmek gerekli değil benim için. Adımı bilenlerin adını bilmemek de bir sorun değil. Okuduğum okulda yatılıyım; Müdüründen Müdür yardımcısına, alt dönem olsun üst dönem olsun çoğu öğrenci ve öğretmen beni tanır ve bu çok hoşuma gidiyor, ancak oldukça samimi olduğunu düşündüğüm arkadaşlıklarım olsa bile çoğu zaman hatta her zaman yalnız hissediyorum. Notlarımla ilgili veya ailemle ilgili de bir sorunum yok -ilk yazılılarımın çok iyi geçtiğini söyleyemem aslında çünkü hiç çalışmadım, buna rağmen 80 küsur bir ortalaması olacak sözlülerle birlikte- hatta sonraki yazılılarımda tüm notlarımı 100 yapacağıma da inancım tam. Ekonomik olarak da sorunum yok ancak her zaman daha iyisini isterim. Asıl konu da bu: Her zaman daha iyisini istiyorum ve bunu kendim için istemiyorum.

Şu an içerisinde bulunduğum okul muhtemelen zamanında çoğu öğrencinin hayallerini süslüyordu veya şu an sınava girecek öğrencilerin hedefi. Ancak daha iyisini hak ettiğim düşüncesi asla kafamdan eksilmeyecek en iyisine erişsem bile. Sizce buradaki geniş çevremden kurulu düzenimden vazgeçip eğitimim için daha iyi olacak aynı zamanda bir akrabamın evinden gidip gelebileceğim yani yatılılık yükünden kurtulabileceğim bir okula geçmem mantıklı mı? Oraya gidersem daha yoğun bir hayatım olacak şu an fazla rahatım. Bunun etkisini derslerimde görüyorum. Hayatı da açıkçası yaşamaya değer bulmuyorum. Dini açıdan emin olmadığım noktalar var. Ahiret kesin yok diyebildiğim zaman benim için hiçbir şeyin kıymeti kalmayacak. Her şeyden kolayca vazgeçebileceğim. Aidiyet duygum yok. Kayıplarıma üzülmem gerektiğini düşündüğüm kadar üzülemiyorum. Her şeyim başkalarının düşüncelerinden ibaret hale geldi. Kendimi de çok seviyorum aslında. Sorunun sanırım başkalarının düşüncelerine fazlasıyla önem vermem. Mesela bir şeyden keyif almam için o şeyde tek olmamam ve yanımdakinin de keyif alması gerekiyor. Mesela hedefim estetik cerrahı olmak. Güzel de bir klinik açar paraya para demem. Ancak paraya para demeyecek olan yalnızca bensem, yanımda güvenebileceğim yanına ait hissettiğim ve yanıma ait hissettiğini görebildiğim bir eşim olmayacaksa o paranın bir anlamı yok benim için.

Tek yaşamayı, kendim bir şeyler yapmayı ve bundan keyif almayı öğrenmem gerekiyor zannedersem. Bunun için de öncelikle benim için radikal bir değişim olacak olan okul değiştirme kararını bir an önce vermem gerekiyor. Bu konuda bana yardımcı olabilir misiniz?

Ben olsam okulumu değiştirmem çünkü böyle bir ortam dediğin gibi herkesin hayali. Ama bence başkalarının dedikleri şeyleri yapacağına kendin yapacağın şeye karar ver. Böylelikle tek başına geçinmeyi öğrenirsin.

Okul degistirmek bence de cok gereksiz. Ayrica yazdiginiz 3 satirlik tanitimla size öneri vermemiz büyük hata olur gibi bence.

Üniversiteye geçtiğin zaman farklı şehire git, zorluğu görürsün zaten. Şu an okul değiştirmek mantıklı bir karar olmayacaktır. Sadece gereksiz olur.