Borderlands yıllar önce ilk kez piyasaya sürüldüğünde yepyeni bir çılgınlığı da tetikledi. Bugün Borderlands tipinde sınırsız “loot” sağlayan ve genel olarak belli etkinlikleri daha iyi eşyalar için sürekli yapmamızı sağlayan oyunlara “looter shooter” diyoruz.
Hem Borderlands hem de sonrasında çıkan Destiny “loot” çılgınlığını inanılmaz tetikledi. Bu yüzden Gear of War serisinden tanıdığımız People Can Fly’ın “looter shooter” yapma çabasını anlayabiliyoruz. Eğer bu türde bir oyun tutarsa, oyuncuları çok uzun bir zaman sırf daha iyi eşya bulabilmek için ekran başında tutabiliyor. Evet, bağımlılık yapıcı bir etkisi var ama zamanın çok büyük bir kısmını Destiny ile harcayan biri olarak bu türün kendine has bir çekimi olduğunu düşünüyorum.
Outriders RPG unsurlarına sahip, arkadaşlarınızla takım olarak oynayabileceğiniz, üçüncü şahıs, siper tabanlı bir aksiyon oyunu. Hatta internette Destiny’nin Mad Max temasıyla buluşmuş halinde şakalar çok dönüyor ve ben de konsepte baktığımda buna kesinlikle katılıyorum.
Oyun, insan ve hayvanların evrimleşmiş versiyonlarını oluşturan “anomali” tarafından sarsılan bir dünyada yani Enoch gezegeninde geçiyor. Bizim şu anda üzerinde bulunduğumuz Dünya ise ne yazık ki Outriders evreninde yok olmuş. Ama hikaye ne yazık ki burada sona eriyor. Genellikle hikaye parçaları bölümler arası sinematiklerde gizlenmiş durumda. Gizlenmiş diyorum çünkü People Can Fly anlatacağı hikayeyi pek umursamamış. Eğer güzel bir hikaye dinlemek için oyunu oynuyorsanız, hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz. Bu kötü bir şey mi, aslında benim için çok da önemli olmadı. Outriders’a bir şeylere ateş etmek için girdiğim için, genellikle ne anlatıldığını da pek umursamadım.
Hazır ateş etmekten bahsetmişken… Oyunun özünde zaten ateş etmek, daha fazla ateş etmek ve inanamayacaksınız ama daha da fazla ateş etmek var. yine de kendinize özel bir sınıf oluşturarak o sınıfın getirdiği gerekliliklere göre ilerleyebiliyorsunuz. Technomancer, Pyromancer, Trickster, Devastator. Oyunda dört farklı sınıf olması ve oluşturacağınız arkadaş takımında bir şekilde hepsine yer olması güzel bir uygulama.
Outriders’ın bana göre en büyük artı yönü neye odaklanacağını biliyor olması. Bir önceki paragrafta ateş etmekle ilgili minik bir şaka yaptım ama işin özünde gerçekten bu var. Evet geniş ölçekte daha fazlasını isteyenler için hayal kırıklığı olacaktır ama bu noktada iyi bir shooter oyunu olmayı başarıyor. İster arkadaşlarınızla, ister rastgele insanlarla oyuna girdiğinizde, bir boss ile karşılaştığınızda o dünyanın veya kendi dünyanızın sorunları pek de önemli değil. Önemli olan tek şey boss’tan düşecek eşyanın nadir olup, olmadığı.
Aslında bu durum sizin oyunu ne kadar uzun süre oynayacağınızı da belirliyor. Çünkü bir eşyayı düşürdüğünüzde her zaman daha iyisini bulacağınızı bilerek oynuyorsunuz. Her zaman daha iyisi olduğunu bilerek oynamak herkese göre değil. Bazı oyuncular oynadıkları yapımın gerçekten de bir başı ve sonu olmasını beklerler. Outriders böyle bir oyun değil. Özellikle arkadaşlarınızla beraber keyif alabileceğiniz, sürekli daha güzel ve daha iyiyi arayacağınız bir oyun.
Ana senaryo modunu ise bazı yan görevleri de yaparak yaklaşık 20 saat içinde bitirebilirsiniz. Outriders’ın hikayesi bittiği anda da oyun sonu etkinliğine yönlendirilirsiniz: Expeditions. Bunlar, çoğunlukla üç oyunculu takımlara yönelik yeni düzenlemelerle hayatta kalma tadında hazırlanmış maceralar. Bu etkinlikleri yaparak rütbe alıyorsunuz. Ardından işler zorlaşmaya başlıyor ve bu sefer daha iyi ödüller alıyorsunuz. Sonra daha da zorlaşıyor, daha da iyi ödüller alıyorsunuz.
Ben her ne kadar Destiny’den sonra Looter-Shooter adı verilen bu tarz yağma odaklı oyunlardan biraz uzaklaşmış olsam da, People Can Fly’ı tebrik etmek gerekiyor. Çünkü stüdyo Bungie ve diğer stüdyoların bugünlerde yapamadığı şeyi sağlamış durumda; Tam oyun. Evet Outriders, yağma döngüsüyle çıkmaza girebilen kusurlu bir oyun ama, çatışmalar çok eğlenceli. Ve biz oyunları eğlenmek için oynuyoruz. Ayrıca oyunu hem PC hem de Xbox üzerinde GamePass ile oynayabileceğinizi de unutmayın.
