Arama Sonuçları - Sorgulanan Kelime: *

Küçüklüğümden hatırlıyorum hocam. O yüzden bu kadar istiyorum zaten. Ağladıktan sonra gelen o rahatlama hissi gerçekten paha biçilmezmiş. Şimdi olumsuz bir şey yaşadığım zaman sıkıntısını aylar boyu atlatamıyorum. İçimde sanki sürekli patlamaya hazır bir bomba taşıyor gibiyim.

Çok isterdim hocam ben de o şekilde ağlamayı. Kafamın attığı bir gün hani özellikle kimse görmesin diye gidebileceğim en ücra yere gittim. Oturdum arabanın önüne saatlerce gün batışını izledim. Yine aynı senaryo, birkaç damla yaş ve gerisi yok. En son psikolojik destek almam gerekecek sanırım...

Hocam buna katılmıyorum. Eğer arkadaş da benim gibi bir yapıdaysa; o söylediğiniz patlama noktasında gözler dolar, birkaç damla yaş akar, belki bir dakika ağlanır ama hiçbir zaman rahatlatıcı bir seviyeye ulaşmaz. Durum ne kadar kötü olursa olsun ölümden başkası beni ağlatamıyor hocam.

Tam bununla alakalı bir konu açacaktım, baktım ki açılmış buraya yazayım. Ben de ağlayamıyorum, yıllardır hem de. Her şey ters gidiyor şu aralar, ister ekonomik olsun ister ailevi olsun ister arkadaşlık veya aşk ilişkileri olsun. Aldatıldığımı öğrendim geçenlerde. Eve dönerken çektim arabayı...