Arama Sonuçları - Sorgulanan Kelime: *

Kurtulduğun gibi kendi yoluna bak. Travmatik bir olaya çevirme yaşadıklarını. Duyduğun her ses, baktığın her şey bir travmatik olayı aklına getirdiğinde olduğun andan bile kopuyorsun, neye uğradığını şaşırırsın. Bunu da umarım okuyan kimse yaşamaz ya da yaşamamıştır. Zaten yaşamışsa dediğimin...

Bu insanlar Adolf Hitleri bile çiğneyebilecek kadar kin kusacak derecede ruhsuzlardır. En azından benim ailem öyle. Bir de epey gamsızlar, sizin de canınızı sıkarlar bence. Bunu yapınca da kullanmaya başlıyorlar, daha da yüzsüzleşiyorlar. Arkadaş bunu daha önce denedi mi bilmiyorum ama büyük...

Çocuğunu dinlemeyen birisi internetten rastgele gelen birini mi dinleyecek? Gelip sizinle konuştursa bir de araları bu yüzden bozulur, yemediği bütün azarları işitir muhtemelen.

Böyle bir ortamda yaşıyorken her bağlamda eksik kaldığını ve bir şeylerin zamanla değişmediğini görmek inanılmaz acı verici. Kimsenin böyle bir duruma düşmesini istemem.

Aynı sebepler yüzünden şu anda yuvarlanıp gidiyorum. Sadece durumunu bilmediğimden bir düşün demiştim. Düşüneceğin bir şey yokmuş, ne desem boş. Seni bu zamanda bu durumdan kurtaracak kimse yok. Kendine iyi bak.

Sende demedim ama bence uzun uzadıya düşün yine de bunu. Empati yapmak çok önemli, belki de bir şey yapmışsındır kalp kırmışsındır ama farkında değilsindir ve onlar da sana söylememiştir veya tam niyetlerini aktaramamışlardır. Direkt yabana atma, cidden sebepsiz yere seni terslediklerini...

Sorun sende demedim ki, olay senden çıkmış işte. Senlik bir durum yok ortada. Ailene iyi gidiyorsan ve düzgün dönüt alamıyorsan tepkisizleşmeyi seç. Kendi hâlinde takıl sadece. Yoksa çok canın sıkılır.

Aile çok önemli bir şey ve onlara verdiğin sevgiyi geri alamamak cidden insanı aşırı üzüyor, Dünya'ya adım atar atmaz tanıştığın bu denli sağlam bağların olan insanların seni sevmemesi çok zor bir durum. Maalesef bu olay senden çıkmış. Dediğim gibi, beklentilerini minimum düzeyde tut kendi...

Belli bir şey oldu mu gözüne takılan, belki de fark etmeden kalplerini kırmışsındır. 6-7 ay dediğine göre eskiden iyiydi sanırım aranız. Örneğin benim ailem doğduğumdan beri kötü davranıyor ve elimde olan bir şey değil.

Aranızdaki muhabbet durduk yere mi bu şekilde, yeterince objektif baktığını düşünüyor musun? Bu konuşmaları belli bir olaydan & davranışından sonra mı oldu yoksa hep böyle miydi? Detay vermene gerek yok, yüzeysel de anlatabilirsin.

Kendi hatalarını yüzlerine söylenince kabul etmeyen, birey olmanın ne demek olduğunu anlayamamış, sırf üredi ve biraz para kazanıyor diye her şeyi bildiğini sanan ebeveynler bu insanlar, o yüzden elinden geldiğince takmamaya çalış. Kendine zarar verme, onları tersleme çünkü yaparsan daha çok...

Dediğim gibi, onlardan beklentilerini azalt, neyi neden yaptıklarını düzgün ölçmeye çalış ve ona göre onları gıcık etmeyecek şekilde sadece gerektiğinde iletişim kurmaya çalış. Aileni hayatından çıkarıncaya kadar böyle yapman lazım, yani benim çözümüm bu en azından.

Hadi ya, işte buna hiçbir çözüm üretemezsin. Ülkenin durumu yüzünden de arada kalmış oldun bu durumda, psikolojik olarak istismara uğrasan sığınacağın tek bir yer bile yok. Çok da konuşmak istemiyorum ama aramızda iki sene var ben de bu şeylerle yüzyüzeyim. Umarım benim yaşadığım şeyler senin de...

Tek problem anlık ilgi patlamaları mı yoksa genel olarak sürekli tersliyorlar mı? Duruma göre değişir, kaç yaşındasınız bilmiyorum ama belki yerler yani.

Kendinizi vakit geçirme anlamında uyuşturabileceğiniz hobiler edinmeye çalışın. Söylemesi kolay, evet. Motive olmayınca insanın elini dahi kaldırası gelmiyor biliyorum, bunu ben de yaşıyorum. Kendinizi direkt olarak olduğunuz ortamdan soyutlamadıktan sonra bu kısır döngüde sıkışıp kalıyorsunuz...

Psikoloji babında pek bir bilgim yok fakat kendi tecrübelerime göre konuşacağım. Yaşadığınız ortamdaki bu tarz üzücü olaylar sıkça olduysa ya da ülke genelindeki olayların fazlasıyla yaşanmasından dolayı muhtemelen bu şekilde hissediyorsunuzdur. Bunda anormal bir şey yok, bu tarz olaylar...