AsjasFıdas1000 tarafından oluşturulan blog girdileri

İnsanoğlunun en büyük zaafı, dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanması. Hatta bütün yiyecekleri, hayvanları ve doğayı kendine sunulmuş bir nimet sanıyor. Evren dediğimiz bütün içerisinde, kendisini diğer canlılardan ayrı tutuyor. Çevreyi istediği gibi kullanıyor. Yıkıyor, yok ediyor. Halbuki...

Yalnızlık sabahların yaşadığı yalnızlık; Suların içindeki ışıklar kadar ılık. Hüzün, o mısralardan dudakta kalan hüzün; İkindi üstlerinde aydınlığı gündüzün. Uykular, ilk gençliğin gündüz gibi uykusu, Vücudun balık olup içinde yüzdüğü su. Sessizlik geceleyin yolcusuz sokaklarda; Sükûn...

Biraz değiştim, Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar… Değiştim, Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum, Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni Ben benimle savaşıyorum, Seninle değil! Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim, Sorun değil...

Bir gün, bir yağmurla garip garip -Çoluğu çocuğu terk edeceğim.- Bir sevgiyle doymayacak kalbim, anladım Alıp başımı gideceğim. Asır yirminci asırdır, âmenna Bir yanımda sevgilerim, bir yanımda sancım Neon lâmbaları büsbütün karartır gecemizi Uzaklar daha uzaklaşır Bir define çıkarır gibi...

Bu gece gözümü yummak isterken Boş bir rüya olan zavallı düne İçimden ağladım bu kadar erken Yetişen günlerin şu ölümüne... Duymamak isteyen başım yanıyor... Perdeyi şişirtti bir serin rüzgâr Mumumun alevi dalgalanıyor. Duvarda titreyen bir loş gölge var... Bükülüp kıvrandı mumumda ışık İşte o...