Edebiyat üzerine

Eski günlerdeki seni hatırlıyorum. Göz göze gelirdik bazı zamanlar. Sesini duyardım belki. O gece uyuyamazdım. Aradan zaman geçmeden tekrar özlerdim seni. Yüzünü bir defa bile görsem yeterdi bana. Hiç bu kadar beklediğimi hatırlamıyorum yarını. Farklıydın sen, özlüyorum seni. Senden bir haber...

Bir garip dostsun benim için. İstesem de kurtulamıyorum senden. Her an her yerdesin bırakmazsın peşimi. Ne zaman bitecek bu işkence bilemiyorum. Utanıyorum senden, çok yordun beni. Yalnız olduğum zaman baş başa kalıyorum seninle. İki çaresiz boşuna çabalıyoruz belki de. Her güne beraber...

Günün sonunda kendisi ile baş başa kalır insan. Ne konuşanı ne de selam vereni olmaz. Yalnızdır geceleri kafası eserse dolaşır sokaklarda. En büyük zaafı çaresiz bırakır onu bir köşede. Kendine geldiğinde olan biteni düşünür. Ona yardım edecek kimsesi yoktur. Soğuğun ortasında geçmişi ile...

Yalnızlığımla yaşıyorum. Tek başıma oturduğum karanlık sokakta. Gitmek istiyorum bu dünyadan. Tek kurtuluş yolum bu galiba. Duygularımı dışa vuramıyorum. Anlatacak kimsem yok. Belkide yapabileceğim en iyi şey. Sessizce gitmek bu dünyadan. Kendime bazı zamanlar kızıyorum. Neden bu hale gelir...