Bir de işe gitmek için her sabah 5'te kalkıp 3 saat tıklık tıklım toplu taşıma kullanmak zorunda olan adamlara sor. Eğer paran hatta en az 40k almıyorsan İstanbul yaşanılacak şehir değildir. Çarpık kentleşme, mülteciler, serseriler... Nişantaşında falan yaşamıyorsan boş
İstanbul'da 3 yıl kaldım, insanı bu kadar yoran, bu kadar boğucu, insanı bu kadar yaşadığına pişman eden başka şehir yoktur. Her yer insan, çok çok çok kalabalık, haliyle suç oranı tavan. Ulaşım tam bir zulüm. Toplu taşıma desen kucak kucağa ter kokusu eşliğinde gidiyorsun, özel araç desen 1km mesafe 1 saat. Sevilecek çok yanı var bu şehrin ama bir kusuru tüm güzelliklerini mahvediyor.
İstanbul'da doğup büyüdüm. 18 yıl sonra Yalova'ya taşındım ve aşırı pişmanım küçük şehre taşındığım için. İstanbul'a alıştıktan sonra İzmir, Ankara dışında yaşamak hayatının hatası olur.
İstanbulun toprağı altın olsa ne olur.
Ev kiraları uçuk, hava kirliği var nefes alınmıyor.
Heryerde araç sesleri gürültü kafa bırakmıyor.
İşten eve 2 saatte zor geliyorsun bir ton trafik.
Türk bulmak baya zor bağzı bölgelerde araplar bazı semtleri işgal etmişler mide bulandırıcı bir görüntü var.
Dışarıdan gelenlerin yüzünden de şehrin o kendine has havası ve kültürü kaybolmuş çöplüğü andırıyor.
Nüfus çok fazla olduğundan bireysellik ön planda Ankara veya daha küçük yerlerde böyle değil pek mesela hiç tanımadığım minibüs şoförü ile havadan sudan memleketten konuşabiliyorsun, taksicileride aynı kısa uzun mesafa falan demez işim var de hemen atayım gardaşım seni oraya der.
Sizler orada sosyal imkanlar, yaşam standartları vb. görebilirsiniz ben sadece kaos görüyorum.