Zaman algımı kaybettim, gündüz mü gece mi şu kapital şehirde bir türlü anlamıyorum. Hangi akla hizmet gökyüzünü güneş panelleri ile döşer ki bir hükümet? Elektrik devriminin durdulamaz etkisini anlarım tabi de lakin bu ihtiyacı nükleer ile sağlamak varken yıldızları görmemizi engelleyen şu ucube sistemle çözülmesini hiçbir şekilde anlamadım. Belki bunda Berlin Faciası etkili olmuş olabilir ama istisna sistemler genel düzeni bozamaz şeklinde hatalardan ders alıp ilerlemeye devam etmemiz gerekiyordu. Her neyse bunu sizle tartışmak yerine saatime bakıp 18:42 yazısının tiktak misali gözlerimde yankılanışını idrak etmem gerekiyor. 19:30 buluşmasına geç kalacağım gibi duruyor, yürüyerek gitmek istemiştim ama hala insan yolları konusunda bir gelişme olmadığından, sağolsun dünya hükümetimiz bu konuda yatırım yapmak yerine mars yerleşkesinin tarımsal inavasyonu* adlı aptalca bir programla uğraşması, bir türlü otonom-insan yolları tam ayrılamadı. Mecbur yürürken birkaç aykırı robotla denkleşmemden dolayı çıkan sözsel tartışmada ortak bir şekilde hükümeti eleştirip yollarımızı ayırırken kaybolan zamanlarımı hesaplamakla yetiniyordum. Anlıyorum, aşırı fazla çalışıyorsunuz ama siz çalışasınız diye biz güneşimizi yokettik? Bi zahmet işimizi görün ve şu çarkız çarkı döndürmeye devam edin. O sırada biz de kısıtlı olan vakitlerimizi olabilidiğince çok kullanmaya çalışalım. Mesela bunu size anlatırken 4 dakika geçti bile! Of… 4 dakika yapılacak o kadar çok şey varken, zamanı nasıl kaybettim adlı açıklamayı yaparken olan zamanı da kaybettim. İşte bu yüzden çabucak bu yolların ayrılıp, karşıma hiçbir robotun çıkmaması gerekiyor. Ama bunu benim gibi sokakta kalmış bir avuç insan için yaparlar mı hiç sanmam. O artık süper gelişmiş nötrinal simülasyonlarda başka hayatları yaşamak varken klasik bir butik kafe buluşmasına heves eden çok az kişi var. Butik kafe derken tabi o sizin bildiğiniz matriks toplaşmasından bahsetmiyorum, daha çok oturup iki kişinin birbirlerinin düşüncelerinde sörf etmesinden konuşuyorum. Bi de karşındaki kişi kendisine literatür paketini de yüklediyse muazzam bir kozmik dalga çıkıyor. O karmaşıklıklar düzeni, varlık sorgulayışları, varoluşun tekinsizliği, pesimistliğin durgunluğu… Enfes bir deneyim tamamen! Kendinizi nötrinolardan kaçırabilirseniz hemen deneyin, hem bu sayede benim de karşılacağım deneyim tipi daha da farklılaşmış olur. Yani şu an ki buluşmamda ermeni kadınla kaç oldu, 3 mü? İlki gibi artık uçamıyorum, sıradan bir uçuş ama yine de 3 kere çoktan olmuş bir yükseliş parıltısı. Reseptör etkinleştirici de aldım mı eskiden yaşanan dijey (galiba) partilerindeki 20 yaş kuşağının bir parçasıymışım gibi hissediyorum. Tabi tam anlamıyla bilemem, sonuçta onların zarar gören parçaları vardı. Bizde ise bildiğiniz gibi kernit devrimi ile atomik transistörlerin vücuda implamentesi ile başlayan sürecin mekanik düşünsel enerjili bilişsel sistemlere evrilmesinin getirdiği ‘’düşünüyorum, öyleyse varım!’’ düşüncesinin gerçek olmuş halleriyiz. Bu yüzden sürekli bir arayış, sabitlikten kaçış içerisindeyiz ya! Stoa akımcıları vardı bi ara, artık yoklar mesela. Çünkü işlemeyi durdular ve hiç uyanmamak üzere kapandılar. Neden böyle bir şey yaparlar hiç anlamadım, anlamak da istemiyorum. Düşünsene bu fikri kavramak isterken kendimi kaptırıyorum!! Hayatta olmaz! Keşfedemediğim o kadar şey var ki bunları görmeden kapanmak… istemiyorum. Bunları size söylerken kafeye gelmişiz bile, yani sürüklendik daha doğrusu, akıntı sağolsun tam 19:30da getirdi beni. O zaman ben kapatıyorum şimdilik bu günlüğü, gelecek akıntı sürecinde boş durarken tekrardan açar sizlerle sohbet ederim. Şimdiliik görüşürüz, evrimsel teknoloji sizlerle olsun.