Mafia: Definitive Edition, 2002 yılında çıkış yaparak çıkış yaptığı yılara damgasını vuran Mafia oyununun bir remakeidir. Oyunun yeniden yapılacağını duyduğumda korkmadım değil. Serinin son oyunu olan Mafia III iyi bir çıkış yapmamıştı hatta birçok oyuncuyu hayal kırıklığına uğratmıştı. Oyun 25 Eylül 2020 tarihinde yayınlandı ve ben de arkadaşım vasıtası ile oyunu deneyimleme şansı buldum.
İlk olarak hikayeye biraz girişelim:
Ana karakterimiz Tommy Angelo. Tommy, 1930'lu yıllarda Lost Heaven'da taksicilik yaparak geçimini sağlamaya çalışan birisi. İşini yaparken yolu Salieri ailesi ile kesişiyor. Tommy kendini mafya içinde buluyor ve bizim için de oyun başlamış oluyor.
Lost Heaven atmosferi:
Oyunun atmosferi değişmiş, bu değişiklik oyuna ayrı bir tat katmış. İlk defa oyunda araba sürerken şehirden ve oyunun geçtiği ortamdan zevk aldım. Yapay zeka canlılığı güzel sayılabilir ve ölü bir atmosfer yok. Oyunu oynarken o 1930'lar havasını alabiliyor, yaşayabiliyorsunuz.
Oynanış ve grafikler:
Grafikler cilalanmış ve güzel ama animasyonlar için aynısını diyemeyeceğim. Animasyonlar göz zevkini yok eden türden, göz zevkini yok etmekle kalmayıp oyundaki gerçekçilik kavramını da bozuyor. Hatta bazı animasyonlar çok bozuk, Tommy'nin konuşma ve bazı silah tutuş animasyonları gibi. Ayrıca cover alma, mermi değiştirme gibi animasyonlar da göze kötü gözüküyor. Ayrıca Tommy'nin bu animasyonları profesyonel bir seri katilmiş gibi yapması da cabası.
Remastered değil, remake:
Oyun bir remastered, yenilenmiş değil. Yeniden yapım, yani remake. Hikayede, diyaloglarda ve karakterlerin yapılarında hatırı sayılır değişiklikler var. Bu değişiklikler oyunun remake olduğunu gösteriyor.
Artılar:
- Şehir atmosferi ve canlılığı güzel.
- Araç ve karakter modellemeleri göze hoş gözüküyor.
- Detaylandırılmış sinematikler.
- Karakterlerin canlılığı ve yapısı oyuncuya güzel aktarılmış.
- Hikayeyi kökten etkilemeyip güzel dokunuşlar bırakan detaylar.
Eksiler:
- Oynanışta ciddi yavanlıklar var.
- Oyunda çok olmasa da ufak optimizasyon sıkıntıları var.
- Yapay zeka çatışmalarda çok kötü.
Görseller:
İlk olarak hikayeye biraz girişelim:
Ana karakterimiz Tommy Angelo. Tommy, 1930'lu yıllarda Lost Heaven'da taksicilik yaparak geçimini sağlamaya çalışan birisi. İşini yaparken yolu Salieri ailesi ile kesişiyor. Tommy kendini mafya içinde buluyor ve bizim için de oyun başlamış oluyor.
Lost Heaven atmosferi:
Oyunun atmosferi değişmiş, bu değişiklik oyuna ayrı bir tat katmış. İlk defa oyunda araba sürerken şehirden ve oyunun geçtiği ortamdan zevk aldım. Yapay zeka canlılığı güzel sayılabilir ve ölü bir atmosfer yok. Oyunu oynarken o 1930'lar havasını alabiliyor, yaşayabiliyorsunuz.
Oynanış ve grafikler:
Grafikler cilalanmış ve güzel ama animasyonlar için aynısını diyemeyeceğim. Animasyonlar göz zevkini yok eden türden, göz zevkini yok etmekle kalmayıp oyundaki gerçekçilik kavramını da bozuyor. Hatta bazı animasyonlar çok bozuk, Tommy'nin konuşma ve bazı silah tutuş animasyonları gibi. Ayrıca cover alma, mermi değiştirme gibi animasyonlar da göze kötü gözüküyor. Ayrıca Tommy'nin bu animasyonları profesyonel bir seri katilmiş gibi yapması da cabası.
Remastered değil, remake:
Oyun bir remastered, yenilenmiş değil. Yeniden yapım, yani remake. Hikayede, diyaloglarda ve karakterlerin yapılarında hatırı sayılır değişiklikler var. Bu değişiklikler oyunun remake olduğunu gösteriyor.
Artılar:
- Şehir atmosferi ve canlılığı güzel.
- Araç ve karakter modellemeleri göze hoş gözüküyor.
- Detaylandırılmış sinematikler.
- Karakterlerin canlılığı ve yapısı oyuncuya güzel aktarılmış.
- Hikayeyi kökten etkilemeyip güzel dokunuşlar bırakan detaylar.
Eksiler:
- Oynanışta ciddi yavanlıklar var.
- Oyunda çok olmasa da ufak optimizasyon sıkıntıları var.
- Yapay zeka çatışmalarda çok kötü.
Görseller: