Şiir #15

Düştüm kendimden bir çukura, oldum kaderde bir gölge
Örtme beni bana, haykır dertlerim kendini söyle
Dayandım acının taşlarından surlara, depremli sözlerle kırıldı denge
Keskin sözlerle dilim elim bana, kesilmişim öyle ya da böyle

Kader cilveledi, naz yaptı zaman; öpücüğü bendim, ikisi arasında kaldım
Pençesiyle esen bir rüzgârdı aklım, paramparçayım; içimde kalmadı kendime karşı hatrım
Düzeltirken gülücükle herkesi, kırdım kendimle kendimi; çarptım bana
Bu çileler neşelerin reçetesi, lazım hayat denen çarkın bendeki kana

Yabancıyla mı yaşamışım? Beni bile bana saymamışım
Omzunda geceyi taşımışım, güneş doğurmuşum
İçimde kendimi taşıyıp, kalbimi dondurmuşum
Cennet gibi bahçeler satıp, kendimi soldurmuşum

Teraziden nefesler esti ciğer adlı arkadaşımda
Gösteriyor şimdi kendini arşa giden solmuş dualarımda
Tilki hüzünlerin, kürkçü dükkânı burası
Pazarlığı epey kolay, eksilir durur ruhumun tartısı

Yorumlar

Gösterilecek yorum bulunamadı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…